.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΥΓΕΙΣ!



Ο άνθρωπος εξομοιώθηκε με την ματαιότητα και δεν έχει ορθή κρίση, συνεπώς χρειάζεται διόρθωση από τον Θεό!
Ο άνθρωπος είναι χώμα και στάχτη, κι αν επαινέσει κάποιον, τον επαινεί πολλές φορές από επιπολαιότητα ή χαριστικώς ή και από απέχθεια.
Κι αν διαβάλλει και κατηγορήσει κάποιον, πάλι θα το κάνει κινούμενος από τα ίδια ελατήρια.
Ο Θεός όμως δεν είναι τέτοιος, αλλά η γνώμη Του είναι ακατάληπτος και η κρίση Του καθαρή, και γι’ αυτό πρέπει ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΥΓΕΙΣ!

Όχι μόνο γι΄ αυτό αλλά και διότι ΑΥΤΟΣ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ και ΣΕ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ και ΣΕ ΑΓΑΠΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ!

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου 
(Εις την Α’ Κορινθ., Ομιλία ιβ, στ. 14-20)