.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ἐκεῖ θὰ ἀνταμώσουμε ὅλοι... Ἐδῶ δὲν ἤρθαμε γιὰ νὰ μείνουμε αἰώνια



Tί νομίζεις ὅτι εἶναι ὁ θάνατος;
Στενοχωρήθηκες πολύ. Τὸ βλέπω. Ὅμως, ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ στενοχωρούμεθα, οὔτε πρέπει νὰ μᾶς τρομάζει ὁ θάνατος. Γιατὶ τί νομίζεις ὅτι εἶναι ὁ θάνατος; Θάνατος εἶναι τὸ μέσον, εἶναι ἡ πόρτα ποὺ περνᾶμε στὴν αἰωνιότητα! 
Αὐτὸς εἶναι ὁ θάνατος…
Καὶ ἀπὸ τὴν πόρτα αὐτὴ θὰ περάσουμε ὅλοι. Αὐτὸ εἶναι τὸ μόνο βέβαιο. Ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε προετοιμασμένοι. Ὁπότε, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, θὰ βρεθοῦμε στὰ δεξιὰ τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐκεῖ θὰ ἀνταμώσουμε ὅλοι καὶ θὰ ἀπολαύσουμε τὰ ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου. Ἐδῶ δὲν ἤρθαμε γιὰ νὰ μείνουμε αἰώνια. Ἤρθαμε νὰ δοκιμαστοῦμε καὶ νὰ φύγουμε γιὰ τὴν αἰώνια ζωή. Μὴ θλίβεσαι, λοιπόν, γιὰ κάτι ποὺ εἶναι προδιαγεγραμμένο. Αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε ὅλοι. Καὶ τὸ περιμένουμε. Ἀνεξάρτητα ἐὰν μερικοὶ δὲ θέλουν νὰ τὸ συνειδητοποιήσουν καὶ λένε: «ἐδῶ εἶναι ἡ Κόλαση, ἐδῶ καὶ ὁ Παράδεισος». Ἄμ, δὲν εἶναι ἔτσι. Καὶ τὸ ξέρουν καὶ οἱ ἴδιοι ποὺ τὸ λένε. Καὶ κατὰ βάθος δὲν τὸ πιστεύουν οὔτε οἱ ἴδιοι. Ὅταν, ὅμως, θὰ ἔλθουν ἀντιμέτωποι μὲ τὸ θάνατο, τότε ποιὸς θὰ τοὺς σώσει; Δὲν ἔχεις ἀκούσει στὸν πρῶτο κίνδυνο ποὺ συναντοῦν, ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι, ἢ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι, ἄπιστοι, ποιὸν καλοῦν σὲ βοήθεια; Δὲ φωνάζουν, «Θεέ μου! Παναγία μου!» ἢ κάποιον Ἅγιο ποὺ θεωροῦν προστάτη τους; Τώρα, θὰ μοῦ πεῖς, γιατί σοῦ τὸ εἶπα. Ἔ, νὰ εὐλογημένε, σὲ ξέρω πόσο εὐαίσθητος εἶσαι καὶ θέλησα νὰ σὲ προετοιμάσω. Πήγαινε τώρα στὸ καλὸ καὶ ἐγὼ θὰ κάνω προσευχή, γιὰ νὰ σὲ ἐνισχύσει ὁ Κύριος.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου”
Άγιος Πορφύριος 

http://www.porphyrios.net