.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Γιατί θλιβόμαστε μέ τούς ἐχθρούς μας καί τί νά κάνουμε γιά νά τό ἀντιμετωπίζουμε;



Στεφάνια καθημερινῶς παίρνει καί ἐπισωρεύει ὀ ἄνθρωπος, ὅταν προσεύχεται γι' αὐτόν πού τόν βλάπτει. Κάθε φορά πού κάποιος μᾶς βλάπτει, ἔρχεται ὀ σατανᾶς καί μᾶς βάλλει, μέ λογισμούς, ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅταν ἐμεῖς, ὅμως, δέν παρασυρόμαστε σέ αὐτό πού μᾶς ὑποδεικνύει ὁ σατανᾶς καί διώχνουμε τούς λογισμούς αὐτούς, ἀπό τήν μία διώχνουμε τούς διαβόλους καί ἀπό τήν ἄλλη παίρνουμε ἕνα στεφάνι, τό ὁποῖο ἀποταμιεύουμε στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Πολλή γλαφυρή εἶναι ἡ σκέψη κάποιου σοφοῦ γέροντα, πάνω στήν ἀνεξικακία, ὁ ὁποῖος λέει:Αὐτόν ποῦ μᾶς ἔβλαψε, νά τόν θεωροῦμε εὐεργέτη, νά τόν βλέπουμε σάν ἰατρό, ὁ ὁποῖος εἶναι σταλμένος ἀπό τόν Χριστό, γιά νά μᾶς θεραπεύσει τίς ἀμέτρητες πληγές μας. 

Ὅταν θλιβόμαστε, ἐνθυμούμενοι ἐκεῖνον πού μᾶς ἔκανε κακό, τότε νά γνωρίζουμε ὅτι αὐτό εἶναι σημάδι τῆς ψυχικῆς μας ἀρρώστιας. Γιατί ἄν ἡ ψυχή μας δέν ἀσθενοῦσε, δέν θά θλιβόμασταν. 

Πρέπει νά προσευχόμαστε καί νά εὐχαριστοῦμε αὐτούς τούς ἀνθρώπους, γιατί γίνονται ἡ αἰτία, νά ἀντιλαμβανόμαστε τήν ἀσθένειά μας.


Δημήτριος Παναγόπουλος-Ἱεροκήρυξ
Γιά τήν προσευχή
(ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ)
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"