Ἡ προσευχή, γιά νά εἶναι θεάρεστη, ἐκτός τοῦ ὅτι πρέπει νά εἶναι τελωνική καί νά μήν ἔχωμε ἐχθρότητες πρός τούς ἄλλους, πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό κρυφές ἐλεημοσύνες, ὅπως ἔκανε ὁ Κορνήλιος.
Ὁ Κύριος ἀρέσκεται νά βλέπη τόν κρυφό πνευματικό μας ἀγῶνα. Πρέπει νά ἐλεοῦμε χωρίς νά κάνωμε διαφήμισι, δῆθεν γιά νά ὠφεληθοῦν οἱ ἄλλοι. Ὁ Κύριος ὅταν βλέπη τόν κρυφό μας ἀγῶνα καί τίς ἐλεημοσύνες μας, ὅταν κρίνη, θά τό ἀποδώση εἰς τό φανερόν, ἐάν αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο καί χρήσιμο γιά ἐμᾶς.
Γενικώτερα, ὀφείλομε νά ἔχωμε καρδίαν ἐλεήμονα πού νά καίγεται ἀπό ἀγάπη γιά ὅλην τήν κτίσι.
Μαζί μέ τήν προσευχή πρέπει νά ὑπάρχη καί ἡ ταπείνωσις τοῦ σώματος μέ ποικίλη ἄσκησι.
Ἡ προσευχή πρέπει νά προβάλλη κυρίως πνευματικά αἰτήματα. Ἄν ἔχωμε σωστή πνευματική τοποθέτησι, θά ἔχωμε λιγώτερη ἀγωνία γιά τά καθημερινά μας, πιό εὔκολα θά πετυχαίνωμε σ᾽ αὐτά καί θά μεγιστοποιήσωμε τήν πνευματική μας πρόοδο.
Πρέπει νά προσευχώμεθα μέ ἀκλόνητη πίστι στήν Πρόνοιά τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται πλήρης ἐμπιστοσύνη στό ὅτι τελικά ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἀφήση νά πειρασθοῦμε παραπάνω ἀπ᾽ ὅ,τι μποροῦμε νά ἀντέξωμε καί ὅτι θά δώση, τήν κατάλληλη στιγμή, τήν αἰσία ἔκβασι, ἐάν αὐτή εἶναι συμφέρουσα ὄχι τόσο γιά τό προσωρινό, ἀλλά γιά τό αἰώνιο συμφέρον μας. Πολλές φορές, ὅμως αὐτα τά δύο μοιραίως ἀντικρούονται.
Ἐπίσης, πρέπει καρτερικῶς νά προσευχώμεθα, ὄχι μόνον ὅταν ἔχωμε ὄρεξι, ἀλλά καί στόν καιρό τῆς πνευματικῆς ξηρασίας.
Πάνω ἀπ᾽ ὅλα πρέπει νά ἐφαρμόζωμε χριστοκεντρικῶς ὅλες τίς ἐντολές.
Ἡ προσευχή εἶναι ἕνα μέσον νά πλησιάσωμε τόν Θεό διά τῆς καθάρσεως ἐκ τῶν παθῶν. Ὄχι νά κάνωμε προσευχή καί νά περιποιούμεθα τά πάθη μας, διότι ὅταν γίνεται αὐτό, καί μάλιστα ἐν συνειδήσει, ἄν δέν προσέξωμε, μπορεῖ νά πέσωμε ἀκόμη καί σέ πλάνη. Ὁ πρῶτος καρπός τῆς προσευχῆς εἶναι νά φωτισθοῦμε νά ἀποβάλλωμε τά πάθη μας.
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΣ