ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ μας οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀρνοῦνται τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί μιλοῦν μόνο γιά δικαιώματα. Πιστεύουν ὅτι οἱ ἐντολές δυσκολεύουν τή ζωή καί ἐμποδίζουν τή δημιουργικότητα. Τίς ἐκλαμβάνουν ὡς ἐμπόδια πού πρέπει νά ἐκλείψουν, γιατί καταργοῦν τήν ἐλευθερία τους! Αὐτό, ὡστόσο, συμβαίνει μόνο στήν περίπτωση πού οἱ ἄνθρωποι ἐπιλέγουν τό κακό, τό ἄδικο, τό ἰδιοτελές καί κάθε ἐγωιστική καί προκλητική ἐνέργεια. Ἀντίθετα, οἱ δίκαιοι, οἱ ταπεινοί, οἱ ἐργατικοί καί ἀγαθοεργοί δέχονται ὅτι οἱ ἐντολές, ὄχι μόνο δέν ἐμποδίζουν, ἀλλά ἀνοίγουν τό δρόμο, γιά νά προχωρήσουν ἐλεύθερα, δραστηριοποιούμενοι μέ ὅλες τους τίς δυνάμεις στά ἔργα πού ἐπιλέγουν καί ἀποφασίζουν νά πραγματοποιήσουν.
Τήν ἀλήθεια αὐτή οἱ κοσμικοί καί ἀδιάφοροι περί τήν πίστη προσπαθοῦν νά τήν ξεχάσουν, γιατί ἔχουν χάσει κάθε πνευματικό προσανατολισμό. Δέν τούς ἐνδιαφέρει πιά ἡ ἠθική καί ἡ δικαιοσύνη. Δέν νοιάζονται γιά τό κοινό καλό. Δέν θέλουν νά προσφέρουν. Μιλοῦν συνεχῶς γιά δικαιώματα, γιά συμφέροντα, γιά ἡδονές, γιά πλοῦτο, γιά δόξα, γιά ἐπιτυχίες κοσμικοῦ περιεχομένου. Αὐτούς τούς ἀνθρώπους εἶναι δύσκολο νά τούς μεταπείσεις, γιά νά ἀποδεχτοῦν καί νά τηρήσουν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσπάθεια βέβαια πρέπει νά γίνεται, παρόλο πού τά ἀποτελέσματα δέν πρόκειται νά φανοῦν γρήγορα.
Τό ρεῦμα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι πολύ ἀρνητικό καί ἀπογοητεύει ἐκεῖνον πού θέλει νά συμβάλλει στή διόρθωση τῶν πραγμάτων. Εἶναι δύσκολο νά ἀνακόψεις τήν ὁρμή τῶν ὑδάτων σ᾿ ἕνα φουσκωμένο χείμαρρο, μετά ἀπό ραγδαία βροχή. Ὑπάρχουν ὅμως καί διάφορα συγκλονιστικά γεγονότα στή ζωή, τά ὁποῖα ταρακουνοῦν τίς πωρωμένες καρδιές καί τίς μαλακώνουν. Τότε ὁ ἄνθρωπος συνέρχεται καί εἶναι πιθανό νά δεχτεῖ τήν ἀξία πού ἔχουν οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ στήν προσωπική του ζωή, ἀλλά καί στή βελτίωση τῆς κοινωνίας γενικότερα.
Πάντως ἀντίσταση στό κακό καί ἄδικο, πού καθημερινά παρατηροῦμε, δέν μπορεῖ νά κάνει ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει ἠθικές ἀρχές καί ἡ πίστη του στό Θεό εἶναι ἄτονη ἕως ἀνύπαρκτη. Οἱ κοινωνικοί καί πνευματικοί ἀγῶνες προϋποθέτουν ἠθική θωράκιση καί ὑψηλά ὁράματα. Οἱ συμβιβασμοί μέ τόν κόσμο δέν ἔχουν τήν ἀναγκαία ψυχική δύναμη, γιά νά πρωτοστατήσουν σέ εὐγενικούς ἀγῶνες.
Εἶναι μεγάλη ἡ ἔλλειψη ἠθικῶν ἀνθρώπων στίς μέρες μας. Ἀκόμα καί στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾿ αὐτό καί ἡ κοινωνία μας μοιάζει μέ ἀποπνικτικό τέλμα, ἀπό τό ὁποῖο ἀκούγονται μόνο κοασμοί βατράχων… Κάτι πρέπει νά γίνει. Πῶς θά γίνει ὅμως; Χρειάζονται ἀποφασιστικοί καί δυναμικοί ἄνθρωποι, μέ ἠθικές ἀξίες καί ὁράματα.
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ορθόδοξος Τύπος, Αριθ Φύλλου 2062, 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015