«ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΟ προσκύνημα μας στο Άγιον Όρος επισκεφθήκαμε έναν Άγιο και σοφό Γέροντα και τον ρωτήσαμε λαχανιασμένοι από την ανηφόρα και με αγωνία:
-Πάτερ θα την πάρουμε την Αγια Σοφιά;
Και εκείνος με ήρεμη βεβαιότητα μας απάντησε:
-Βεβαίως!! Όταν αποκτήσουμε πνευματικότητα ανώτερη από αυτούς που την είχαν και την ‘χάσαν, τότε θα πάρουμε πίσω την Άγια Σοφιά.
-Γέροντα , μας φαίνεται λίγο ακατόρθωτο αυτό.
-Εε , τότε ας κάνουμε μία έκπτωση και ας αποκτήσουμε την «πνευματικότητα» αυτών που την έχουνε τώρα και τότε θα την νε’πάρουμε.
Ας αποκτήσουμε την αδυναμία των Τούρκων να κατατάσσονται πρώτοι πανευρωπαϊκώς στις εκτρώσεις όπως εμείς. Ας τους μιμηθούμε στην τεκνογονία, στον σεβασμό προς τους μεγαλυτέρους,στην οικογενειακή συνοχή που έχουνε.
Δυστυχώς εμείς ,παρότι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι ,έχουμε καταντήσει και ως πρόσωπα και ως λαός χειρότεροι και από τους αβαπτίστους.Έτσι λοιπόν θα μας δώσει ο Θεός την Αγία Σοφιά; Εε τότε θα ήταν πολύ άδικος!
Βουτηχθήκαμε στα κάτεργα του Ίντερνετ δεκάωρα ολόκληρα, μάθαμε για τους Γεροντάδες της Ορθοδοξίας και τις προφητείες απ’εξω και ανακατωτά ,αλλά μετάνοια ουδαμού…
Οι Εκκλησίες είναι ακόμη άδειες! Καταφέραμε να αποκτήσουμε εγκεφαλική μετάνοια και όχι πρακτική.
Οι Εκκλησίες είναι ακόμη άδειες! Καταφέραμε να αποκτήσουμε εγκεφαλική μετάνοια και όχι πρακτική.
Κατέχουμε την μόνη Ορθόδοξη αλήθεια, το προζύμι του κόσμου όλου που προσμένουν όλες οι φυλές της γής, μα εμείς οι φουρνάρηδες, ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, γίναμε η πιο αξιοθρήνητη γενιά του κόσμου.
Κατέχουμε το πολυτιμότερο διαμάντι και το διαλαλούμε, μα φορούμε βρώμικα και λέτσικα ρούχα και έτσι όπως μας βλέπουνε οι άλλοι λαοί,δεν μα το πιστεύει κανείς.
Θέλουμε να διαδώσουμε την λαμπρή Ορθοδοξία μας σε όλη την υφήλιο ,αλλά εμείς με την κακόμοιρη ζωή μας, τις μικρότητές μας και το χαμηλό μας επίπεδο και την σαπίλα της ψυχής μας, που βρωμάει φορμόλη, κηρύττουμε ένα Χριστό πεθαμένο και όχι αναστημένο και έτσι μας λέγει Ο Θεός «τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι»(Ρωμ. β-24)
Πανικολογούμε σαν τις Κασσάνδρες, βλέποντας γύρω μας όλο κινδύνους και απειλές.Όμως εγώ ρωτώ: εμείς κινδυνεύουμε τελικά από τον κόσμο ή ο κόσμος κινδυνεύει από εμάς τους υποκριτές;
Ας γίνουμε λοιπόν καθάριοι Χριστιανοί, διότι πλέον ο κόσμος δεν ζητάει από εμάς τους Ορθοδόξους κατορθώματα και ακροβασίες ,αλλά απλά, αλήθεια και ακεραιότητα, και έτσι θα γίνουμε οι καλύτεροι ιεραπόστολοι που θα αλλοιώνουμε όλους τους λαούς μυρίζοντάς μας ποτισμένους με το πάναγνο λιβάνι της Ορθοδοξίας μας.
Μονάχα η ΜΕΤΑΝΟΙΑ είναι αυτή που ορίζει το μέλλον μας και ως πρόσωπα και ως έθνος, τίποτα άλλο.»
π. Διονύσιος Ταμπάκης – Ναύπλιον