– Ἡ σωτηρία εἶναι ἔργο τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, διά τοῦ ὁποίου μᾶς βγάζει ἀπό τήν ἁμαρτία, ἐάν θέλουμε καί κοπιάσουμε καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.
Ἐάν ὅμως δέν θέλουμε, μέ τήν βία δέν σώζεται κανείς. Ἔτσι εὐδοκεῖ ὁ Θεός, διότι τό δῶρο τῆς σωτηρίας (Ἑφεσ.2,8) Του νά εἶναι ταυτόχρονα καί καρπός τῆς γνώσεως, τῆς θελήσεως καί τῆς ἀγάπης μας. Ὁ Θεός εἶναι τόσο ἐλεήμων, ὥστε πάντοτε Αὐτός μᾶς βοηθεῖ καί στό θέλημά μας καί στίς πράξεις μας.
– Ἐμεῖς δέν γνωρίζουμε τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ: Ποιόν σώζει ἀπό τόν κόσμο καί ποιόν τιμωρεῖ. Ἐάν αὐτός πού ἐξαγριώνεται ἐναντίον σου ἐξ αἰτίας τοῦ σκότους του, τόν γνωρίζει ὁ Θεός καί γιά νά τόν σώση, τήν σωτηρία του θά τήν ἐπιτύχη καί μέ τήν βοήθειά σου, διά τῆς ὁποίας σοῦ ἔδωσε τό χάρισμα τῆς ὑπομονῆς καί τῆς συγχωρήσεως ἀπό τήν καρδιά σου (Ματ.18,35) καί τῆς προσευχῆς. Ἔτσι, γιά τήν ταπείνωσί σου θά τόν προσελκύση ὁ Θεός καί θ᾿ ἀπομακρύνη τό ἐχθρικό πνεῦμα ἀπ᾿ αὐτόν. Ἐάν ὅμως ὁ ἀδελφός αὐτός συνεχίζει νά βασανίζεται στήν ξένη αὐτή σκλαβιά ἤ ἀκόμη καί νά χαθῆ ἡ ψυχή του, γιά τήν κατά Θεόν συμπεριφορά σου, ἡ κακία του θά προοδεύση μέσα του κιαί θά ἀγριέψη τελείως ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων καί ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως, μέ κανένα τρόπο μή ξεχνᾶμε ὅτι εἴμεθα στρατιῶτες τοῦ Θεοῦ (Β΄Τιμ.2,3). Ὁπότε, ἄξιοι υἱοί, Ψυχές μου, γνωρίζετε σέ ποιόν πιστεύετε (Β΄Τιμ.1,12) καί μέ ποιοῦ τ᾿ ἅρματα πηγαίνετε στόν πόλεμο (Β΄Κορ.10,4) καί ποιός σᾶς βοηθεῖ, γιά νά μή χάση κανέναν ὁ Θεός ἐξ αἰτίας τῆς ἀπειρίας σας. Γι᾿ αὐτό εἶπαν καί οἱ Πατέρες ὅτι αἰτία τῆς σωτηρίας μας εἶναι ὁ πλησίον μας.
– Ἡ σωτηρία μας δέν κερδίζεται ἀπό ἕνα ἔργο ἀπομονωμένο ἀπό τά ἄλλα, ἀλλά προϋποτίθεται καί ἡ κοινωνική ὄψις· μόνος του δέν σώζεται κανείς· ἀπό τήν σωτηρία τοῦ ἑνός κρέμεται ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων.
– Τό δῶρο τῆς σωτηρίας ἀποκτᾶται, παρότι εἶναι δῶρο, μέ μεγάλη μάχη…
– Ἡ σωτηρία ἔρχεται διά τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι γνωστός ἱστορικά, δογματικά καί μυστικά. Ἡ σωτηρία εἶναι ἕνα χάρισμα τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί τό ἀποτέλεσμα μιᾶς ἐλευθερίας καί γνώσεως τοῦ ἀνθρώπου.
– Σημειώνω ἐδῶ τήν σκέψι μιᾶς ἁπλῆς γυναίκας, πού ἔχει μεγάλη σημασία.
«Ἐάν μ᾿ ἀφήση λίγο ὁ Θεός νά ἰδῶ τόν παράδεισο, μοῦ ἀρκεῖ». Δέν ἔχουμε σιγουριά γιά τήν σωτηρία μας, διότι δέν εἶναι καρπός τῆς ἰδικῆς μας δυνάμεως. Στόν ἄνθρωπο εἶναι νά ὁμολογῆ τήν ἀδυναμία του ὅτι δέν ἔχει ἐξασφαλίση τήν αἰωνιότητα τῆς ψυχῆς του στόν παράδεισο. Ἀλλά εἶναι δυνατόν μόνο μέ τόν Θεό. Ἀκόμη κι ἄν λάβουμε διαβεβαίωσι ὅτι μᾶς σώζει ὁ Θεός καί ἀκόμη δέν ἐλυτρωθήκαμε ἀπό τόν κίνδυνο, ἐπειδή αὐτή ἡ βεβαιότητα δέν δόθηκε σέ κανέναν.
– Κερδίζουμε τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, ὅταν ἐκτιμήσουμε τήν ἀξία της. Τήν ἀξία τήν ὁποία ἔδωσε ὁ Ἰησοῦς καί ὅλοι οἱ ἅγιοι.
από το βιβλίο: “ΜΕΓΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΣ ΨΥΧΩΝ” – ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ, ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (†1910-1989)