Διαβάσαμε πρόσφατα τὴν Ἐπιστολὴ-Καταπέλτη τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων. (http://epomeni-tois-agiois-patrasi.blogspot.gr/2016/02/blog-post_84.html) Εἶναι ἀπόλυτα ὀρθὴ καὶ σαφής.
Εἶναι ἀληθινὴ καὶ Ὀρθόδοξη. Εἶναι Ἁγιογραφικὴ καὶ Ὁμολογιακή. Λέγει τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους. Μιλάει γιὰ ὅλα καὶ γιὰ ὅλους μὲ τὴ γλώσσα τῆς Πατερικῆς εὐθύνης καὶ ἀκρίβειας. Δὲν μασάει τὰ λόγια της. Ἐλέγχει ἐπιτέλους ὅλα τὰ κακῶς κείμενα χωρὶς ὅμως νὰ καταργεῖ τὴν εὐπρέπεια καὶ τὸ σεβασμό. Εἶναι κείμενο ρεαλιστικὸ καὶ κρυστάλλινο. Θίγει τὴ δολιότητα τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας καὶ τὴν θλιβερὴ ὑποτονικότητα τῆς πνευματικῆς διοικήσεως. Τονίζει τὸν θανάσιμο κίνδυνο τῆς ἐξαχρείωσης τῶν ψυχῶν καὶ τῶν ἠθῶν καὶ ὑπογραμμίζει τὴ βαριὰ πνευματικὴ εὐθύνη τῶν ἰθυνόντων. Διαβλέπει εὐκρινῶς τὰ ἐπερχόμενα δεινὰ ἀπὸ τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα καὶ κυρίως ἀπὸ τὴν δικαία ὀργὴ τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι λοιπὸν καὶ χειρότερα εἶναι τὰ πράγματα. Ὅπως τὰ περιγράφει τὸ ἱερὸ ἁγιορείτικο κείμενο. Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια φάνηκαν οἱ θρησκευτικοὶ ποιμένες καὶ οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες κατώτεροι τῶν περιστάσεων, πλὴν ἐξαιρέσεων. Χάσανε τὴ μία μετὰ τὴν ἄλλη ὅλες τὶς μεγάλες μάχες τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν ἰδανικῶν τῆς φυλῆς μας. Δὲν φωνάξαν ὅσο θάπρεπε γιὰ νὰ ἀφυπνίσουν τὸν φύλακα τῆς Πίστεως ἑλληνικὸ λαό. Ἐνίοτε καὶ τὸν πρόδωσαν συμπλέοντας μὲ τὴν ἐξουσία.
Ἔχουμε ὅμως μία ἀπορία! Γιατί ἄραγε αὐτὸ τὸ προφητικὸ ἁγιορείτικο κείμενο νὰ μὴ προέλθει καὶ νὰ μὴ ὑπογράφεται ἀπὸ ὅλη τὴ Διπλὴ Ἱεροκοινοτικὴ Σύναξη τῶν ἁγιορείτικων μονῶν; Καὶ τῶν εἴκοσι; Γιατί νὰ μὴ ἀποτελεῖ τὴν ἀγωνία τῶν περισσοτέρων ἀρχιερέων μας, ὥστε νὰ προκληθεῖ νὰ συγκληθεῖ «ἐν δυνάμει πνεύματος Ἠλιοῦ» ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ βάλει τὰ πράγματα στὴ σωστὴ ἁγιογραφική τους θέση; Γιατί ἀφήνονται μέχρι τώρα οἱ βάτραχοι νὰ κοάζουν μὲ ἕνα μικρόφωνο στὸ χέρι, οἱ ἀφωνότεροι ἰχθύων κάποιοι ἀριστερόστροφοι ἐκκλησιαστικοὶ καὶ θεολογικοὶ νόες νὰ ἀποτελοῦν δεκανίκι τοῦ συστήματος καὶ οἱ προβατόσχημοι ἰδεολογικοὶ καὶ αἱρετικοὶλύκοι νὰ κατασπαράζουν – κυρίως – τὴ νέα γενιά. Δυστυχῶς μόνο κάποιες «φωναὶ βοώντων ἐν τῇ ἐρήμῳ» ἀκούγονται στὴ χώρα τῶν μνημονιοπαθῶν καὶ πληγέντων ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καὶ τίποτε περισσότερο.
Ἀποτέλεσμα ὅμως αὐτῆς τῆς τακτικῆς ἦταν καὶ εἶναι νὰ ἁλωνίζει ἐδῶ καὶ χρόνια στὴ χώρα ἡ πολιτικὴ ἀλητεία καὶ ἡ σκοτεινὴ μασονία, ἡ βρώμικη πλουτοκρατία καὶ ἡ ἐξαρτημένη ἀπὸ ξένα κέντρα κυβερνητικὴ μηχανή.
Μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα χρόνια πέρασαν ὅλα τὰ ἀντιχριστιανικὰ νομοσχέδια μὲ τὴν ἔνοχη συχνὰ ἀνοχὴ καὶ σιωπὴ μιᾶς τρομοκρατημένης πνευματικῆς ἡγεσίας, ἡ ὁποία θά ᾽πρεπε νὰ γκρεμίσει μὲ τὶς σάλπιγγες τῆς Ἱεριχοῦς τὰ τείχη τοῦ αἴσχους ποὺ ἀνερυθρίαστα ὑψώνονταν στὴν πατρίδα μας καὶ μὲ μαρτυρικὸ ἀκόμη, ἂν χρειαζόταν, αἷμα νὰ καταλύσει «τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ» ποὺ ὀρθωνόταν σιγὰ σιγὰ ἀνάμεσα στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ τὴ σύγχρονη ἑλληνικὴ καὶ πραγματικότητα. Δὲν τὸ ἔκανε ὅμως. Ἀντὶ τούτου, καὶ ἰδιαίτερα στὶς μέρες μας, τὴν αἰδήμονα καὶ ἀνεξήγητη σιωπὴ προσπάθησε νὰ τὴν καλύψει μὲ φιλανθρωπίες καὶ ἀγαπολογίες, ἀφήνοντας ἕνα ὁλόκληρο λαὸ χωρὶς ξεκάθαρο λόγο ἀληθείας καὶ εὐλογημένο ἐνθουσιασμὸ καὶ ἀλαλαγμό.
Ξέχασε ἡ ἐπίσημη θεσμικὰ πνευματικὴ ἔκφραση ὅτι ἡ μεγαλύτερη ἀγάπη εἶναι ἡ ἀλήθεια, ποὺ ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν πλάνη, τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν αἵρεση, τὰ πάθη καὶ τοὺς πονηρευομένους καὶ παραπορευομένους ἀνασταυρωτές του Κυρίου.
Τώρα πλέον μπῆκαν στὴν πόλη οἱ ὀχτροί. Ἡ μαρξιστικὴ ἐκκλησιομαχία καὶ ἡ μαχητικὴ ἀθεΐα τοῦ περασμένου αἰώνα ἐπανέκαμψε, ποῦ; στὴν Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰώνα!, δριμύτερη καὶ κατευθυνόμενη ἀπὸ θολὰ αἱρετικὰ καὶ σιωνιστικὰ σπήλαια, σὲ μία μίξη ἄμεικτη καὶ τερατώδη ἀνίερη συμμαχία μὲ τὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων καὶ τὰ μεγάλα ἀφεντικὰ τοῦ κόσμου, μὲ σκοπὸ τὴν ὁλικὴ καταστροφὴ σὲ ὅ,τι ἀπόμεινε ἀπὸ Ὀρθοδοξία, Ἱστορία, γλῶσσα, ἠθικὴ καὶ Ἑλλάδα.
Τὸ ἐπέτρεψε κι αὐτὸ ὁ Θεὸς γιὰ νὰ καταλάβουμε ἐπιτέλους πόσο ἀριστερὴ εἶναι ἡ δεξιὰ στὴν Ἑλλάδα, αὐτὴ δηλαδὴ ποὺ ἄρχισε τὸ ἔργο τοῦ ξηλώματος καὶ τῆς καταστροφῆς, καὶ πόσο ξενόδουλη καὶ ἀσπόνδυλη, ἐπικίνδυνη καὶ ἰσοπεδωτικὴ εἶναι ἡ ἀριστερά, ποὺ τὸ ὁλοκληρώνει. Δυστυχῶς φαίνεται ὅτι δὲν διδαχθήκαμε μὲ νηφαλιότητα ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια τίποτε σχεδὸν ἀπὸ τὸν συμμοριτοπόλεμο καὶ τὸν ἐμφύλιο σπαραγμὸ στὸ ἐσωτερικό μας καὶ ἀπὸ τὰ ἑβδομήντα χρόνια της κομμουνιστικῆς λαίλαπας στὴν Ρωσία.
Τὸ ἐπέτρεψε κι αὐτὸ σήμερα ὁ Θεὸς ἐπίσης καὶ γιὰ νὰ καταλάβουμε πόσο μεγάλη ἀξία ἔχει τὸ Εὐαγγέλιο νὰ ξανακουσθεῖ στὴ χώρα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ πόσο χρειάζονται νὰ ξανάρθουν μπροστά μας ζωντανὰ τὰ ἡρωϊκὰ παραδείγματα τῶν ἁγίων Πατέρων μας ποὺ πάλεψαν καὶ μάτωσαν γιὰ τὴν ἀλήθεια.
Τὸ ἐπέτρεψε κι αὐτὸ σήμερα ὁ Θεὸς γιὰ νὰ «μισήσουμε» πνευματικὰ τὴν αἱρετικὴ Εὐρώπη καὶ τὴ γέφυρα τοῦ κακοῦ ἑλληνικὴ τηλεόραση, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀγρυπνοῦμε γιὰ μία θεολογικὴ συνοδεία ποὺ παρακάθεται στὶς ἰσλαμικὲς σπουδές.
Τὸ ἐπέτρεψε κι αὐτὸ σήμερα ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τὸν ἀγνοημένο θησαυρὸ τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεώς μας καὶ τὰ κλεισμένα στὰ χρονοντούλαπα τῆς ἱστορίας ξεχασμένα ἡρωικὰ παραδείγματα.
Γιατί, στ᾽ ἀλήθεια, δὲν ἔχουμε ἀκούσει ἀπὸ τὰ σχολικὰ θρανία ἀκόμη, ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος δὲν ἔφτιαξε μόνο τὴ Βασιλειάδα, οὔτε ἦρθε στὴν Ἀθήνα καὶ ἔκανε λαμπρὲς σπουδές, μόνο, ἀλλὰ ἀντιστάθηκε στὴν πολιτικὴ αὐτοκρατορικὴ ἐξουσία τῆς ἐποχῆς του μέχρι τέλους, χάριν τῆς πίστεως, «ὥστε θαυμάζειν τοὺς ἡγεμόνας λίαν» καὶ τὸν Μόδεστο καὶ τὸν Οὐάλεντα.
Δὲν ἔχουμε ἀκούσει ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, δὲν ἦταν μόνο δεινὸς θεολόγος καὶ συγγραφέας. Οὔτε ἦταν μόνο δεινὸς Καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο τότε τῶν Ἀθηνῶν ἢ ποιητὴς ποὺ ἔγραψε δέκα χιλιάδες στίχους στὴν ὁμηρικὴ γλώσσα, ἀλλὰ ἦταν δεινὸς πολέμιος καὶ ἐλεγκτὴς τοῦ ἀρνητῆ καὶ παραβάτη αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ καὶ μεγάλος ἀντιαιρετικὸς ἀγωνιστὴς πάντοτε μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του.
Ἀλλὰ τί νὰ ποῦμε καὶ γιὰ τὸν «κλεινὸν Ἰωάννην, τὸν τὴν γλῶτταν χρυσορρήμονα», τὸν ρήτορα καὶ Δημοσθένη τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος, ὅλοι ξέρουμε, πὼς δὲν εἶχε διδάσκαλο τὸν περίφημο Λιβάνιο μόνο, πὼς δὲν ἑρμήνευσε πλήρως καὶ τελείως σχεδὸν ὅλη τὴν Ἁγ. Γραφὴ μόνο, οὔτε ἔτρεφε καθημερινὰ 7.000 πεινασμένους καὶ φτωχοὺς στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπως ἀκριβῶς, σὲ μικρότερη κλίμακα, ἔκανε καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός, μόνο, ἀλλὰ τά ᾽βαλε μὲ τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία καὶ τὶς κυρίες τῆς αὐλῆς, μὲ τὴν διεφθαρμένη ἐξουσία καὶ γρήγορα πῆρε τὸ δρόμο τῆς Ἐξορίας…ὅπου καὶ πέθανε.
Αὐτὰ λοιπὸν τὰ ἅγια πρότυπα δὲν λένε τίποτε σὲ μᾶς σήμερα; Οὔτε ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων, οὔτε ὁ Μέγας Φώτιος, οὔτε ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, οὔτε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ε΄ οὔτε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, οὔτε ὁ ἅγιος Κύριλλος Λούκαρις, οὔτε ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, οὔτε ὁ Ἀθηνῶν Χρύσανθος ἐπὶ γερμανικῆς Κατοχῆς, οὔτε ὁ Φλωρίνης καὶ ὁ Σεβαστιανός;
Ἂν ὅλα αὐτὰ τὰ παραδείγματα δὲν μᾶς συγκινοῦν, ὥστε νὰ βαδίσουμε στὰ ἴχνη τους, τότε εἴμαστε ἄξιοί της τύχης μας. Ἂν δὲν ἔχουμε πεισθεῖ ἀκόμη ἀπὸ τὰ δείγματα γραφῆς τῆς παρούσης ἐξουσίας, τί ἄλλο περιμένουμε νὰ δοῦμε, γιὰ νὰ πεισθοῦμε, ὅτι δὲν πάει ἄλλο καὶ ὅτι πρέπει νὰφύγουν ἀπὸ τὸ τιμόνι οἱ καπετάνιοι τῆς συμφορᾶς;
Ἐπειδὴ μάλιστα μέχρι τώρα δὲν καταλάβαμε τί σημαίνει ἀντίθεη καὶ διεφθαρμένη ἐξουσία καὶ συνεχίζουμε νὰ ψηφίζουμε πατριδοκάπηλους καὶ ἀθέους χωρὶς καμμιὰ ἀντίσταση καὶ συναίσθηση τοῦ χρέους μας, ἦρθαν ἐδῶ μέσα μὲ τὴν ὀλέθρια ἐπιπολαιότητα, – μήπως καὶ σκοπιμότητα; – τῶν τελευταίων, ὑποτακτικῶν στοὺς ξένους, κυβερνήσεων, ὅλοι οἱ νεοοθωμανοὶ λαθροεπήλυδες καὶ πρόσφυγες, γιὰ νὰ ἐπιβάλουν τελικὰ καὶ νομοτελειακὰ τὸ νόμο τους καὶ νὰ συμβοῦν καὶ δῶ τὰ τρομοκρατικὰ καὶ φανατικὰ χτυπήματα ποὺ συμβαίνουν στὴν Εὐρώπη, ἐνάντια στὴ ζωὴ καὶ στὸν πολιτισμό, πολιτικὸ καὶ γενικότερο ἠθικὸ πολιτισμό, ἀπὸ τὶς ἀπίθανα μεγάλες μεταναστευτικὲς καὶ προσφυγικὲς ροὲς τῶν μουσουλμάνων, ἀποδεικνύοντας πάνω στὰ πράγματα ὅτι 400 χρόνια τουρκοκρατίας δὲν μᾶς συνέτισαν.
Ἀσφαλῶς, ἂν καὶ τώρα δὲν ξυπνήσουμε, δὲν μένει τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο ὁ ἐπερχόμενος μεγάλος διωγμὸς τῶν ἐσχάτων, τῆς τρομερῆς ἀποστασίας καὶ τοῦ χαράγματος, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ ἔλλειψη ἀγωνιστικοῦ φρονήματος καὶ ἐλεγκτικοῦ κηρύγματος, ἐπισπεύδει καὶ δὲν ἀπομακρύνει τὸ ἀκρότατο τῶν κακῶν, ποὺ εἶναι ἡ ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου.«Δὲν πειράζει τὸ ἕνα, δὲν πειράζει τὸ ἄλλο», ποὺ ἀκουγόταν ὡς πάγιαἐπωδός, ἀπὸ μία ὑπνώττουσα πνευματικὴ ἀντιπροσωπεία στὸ παρελθόν, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἀλωθεῖ οἰκτρὰ ἡ βασιλεύουσα πόλη, ἡ Κωνσταντινούπολη, καὶ νὰ ἐπικρατήσει αἱματηρὰ καὶ ἡ ὀκτωβριανὴ ἐπανάσταση τοῦ 1917 στὴ Ρωσία.
Τέλος, ἐκεῖ ποὺ φτάσαμε, παρακαλοῦμε θερμὰ τὸν Θεὸ νὰ δώσει πνεῦμα δυνάμεως καὶ ἀνυποχώρητης βουλῆς στοὺς ἀγρότες, νὰ μείνουν μέχρι τέλους «ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι» στὶς θέσεις τους, διότι δυστυχῶς στὴ σημερινὴ συγκυρία στὴν Ἑλληνορθόδοξη Ἑλλάδα, τίποτε ἄλλο δὲν ἠχεῖπιὸ δυνατὰ στὰ κομματικὰ αὐτιὰ τῶν κυβερνώντων καὶ δὲν εἰσακούεται πιὸ ἀποτελεσματικὰ στὰ βουλωμένα αὐτιὰ τῆς ἐξουσίας, παρὰ μόνο οἱβρυχηθμοὶ τῶν γεωργικῶν ἑλκυστήρων!!!
τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»