.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ ἢ ΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ; (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Ἀδικία! Πνίγει τούς ἀδικουμένους, ἰδίως ὅσους βλέπουν τήν ἀνισότητα καί πλήττονται ἄμεσα καί ἀπό αὐτήν. Καί θά γίνουμε συγκεκριμένοι στήν ἀνισότητα, πού πολλοί τήν ἐντοπίζουν, τήν καυτηριάζουν, ἀλλά κανείς δέν τήν καταργεῖ. Καί δέν καταργεῖται ἡ ἀνισότητα αὐτή, διότι ἐκεῖνοι πού ὀφείλουν νά τήν καταργήσουν, εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ ἀδικοῦντες! Σημειώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν αὐξάνεται τό κακόν καί οἰμωγαί πανταχοῦ καί θρῆνοι καί δάκρυα τῶν ἀδικουμένων. Καί οἱ ταχθέντες διορθοῦν δικασταί, αὐτοί τόν χειμῶνα ἐπιτείνουσι καί τήν νόσον ἐπιτρίβουσιν» (Ε.Π.Ε. 31,498).
. Αὐξάνεται συνεχῶς τό κακό! Παντοῦ θρῆνοι καί κλάματα. Οἱ ἀδικούμενοι σπαράζουν. Καί ἐκείνοι πού τάχθηκαν νά τακτοποιοῦν τίς ἀδικίες, αὐτοί κάνουν χειρότερο κακό καί αὐξάνουν τή διαφθoρά.

Τά λόγια αὐτά στίς μέρες μας καί στόν τόπο μας, ἀφοροῦν κυρίως στούς βουλευτές. Αὐτοί καί ἀμέσως καί ἐμμέσως ἀδικοῦν καί ὁπωσδήποτε τήν ἀδικία καί τόν πόνο ἐπιτείνουν. Γιατί; Ἄς ρωτήσουμε συγκεκριμένα:.

Γιατί νά εἶναι τόσοι πολλοί οἱ βουλευτές τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου (300); Σέ χώρες μέ παραπλήσιο μέ μᾶς πληθυσμό, οἱ βουλευτές δέν ξεπερνοῦν τούς 150! Ἐμεῖς γιατί νά τρέφουμε τόσους πολ­λούς βουλευτές, πού (οἱ περισσότεροι) βολεύονται, δέν βουλεύονται;.

Γιατί νά ἀμείβωνται μέ ὑπέρογκο, γιά τίς σημερινές συνθῆκες, μισθό; Εἰσπράττουν 7.000 εὐρώ μηνιαίως! Καί ἄν ἀκόμα, ὅπως ἰσχυρίζονται, δικαιοῦνται, λόγῳ αὐτοματισμοῦ, μισθολογίου ἴδιου μέ τούς προέδρους Ἀνωτάτων Δικαστηρίων, καί πάλι ἡ ἀγάπη στό λαό πού τούς εξέλεξε, πρέπει νά τούς ὁδηγήση σέ θυσία δικαιωμάτων! Θυσία βέβαια νοεῖται, ὅταν ὄχι ἕνα «νόμιμον», ἀλλ’ ὅταν ἕνα ἠθικό δικαίωμα προσφέρεται στήν ἀγάπη καί στίς ἀνάγκες τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου..

Γιατί νά ὁμονοοῦν ὅλοι οἱ βουλευτές, ὅλων τῶν κομματικῶν παρατάξεων, μόνο σ’ ἕνα θέμα, στή λεγόμενη βουλευτική ἀποζημίωσι; Φαντάζεσθε, ποιά ἀνακούφισι θά αἰσθάνονταν οἱ ἀδικούμενοι, οἱ φτωχοί, ἄν ἄκουγαν ὁμόφωνη ἀπόφασι τῆς Βουλῆς, ὅτι ὅλοι οἱ βουλευτές της προσφέρουν τά 2/3 τοῦ μισθοῦ τους γιά τούς ἀνέργους καί τούς μικροσυνταξιούχους;

Γιατί κάθε τόσο ἐπανέρχεται τό θέμα πρώην (καί νῦν) βουλευτῶν, πού ζητοῦν «καθυστερημένα»; Μερικοί μάλιστα ἀπαιτούν τό ποσό τῶν 100.000 ευρώ (ἕκαστος)!

Γιατί ἔπρεπε τό κυβερνόν κόμμα νά διορίση σέ ὅλα τά ὑπουργεία καί δημοσίους οργανισμούς δικούς του ἀνθρώπους (μέ καθαρῶς κομματικά κριτήρια), ἐνῶ πολλοί ἀπό αὐτούς πού ἀπομακρύνθηκαν ἦσαν καταξιωμένοι καί κατάλληλοι γιά τή θέσι πού κατεῖχαν; Πόσοι, στ’ ἀλήθεια, «ἡμέτεροι» διωρίσθηκαν τόν τελευταῖο καιρό, σέ μιά ἐποχή τρομερῆς, ἐφιαλτικῆς οἰκονομικῆς κρίσεως;.

Δυστυχῶς τείνουμε νά γίνουμε κράτος κλεπτῶν καί ἀδίκων.«Δύσκολον εὐρεῖν ἄνθρωπον ἀδικίας καθαρόν» (Χρυσόστομος. Ε.Π.Ε. 14,112).