. Μᾶς ἔχει στείλει ὁ Θεός-Πατέρας μας διακοπὲς στὴ γῆ, ὅπου ξενοδοχούμαστε στὰ σπίτια ἢ στὰ ξενδοχεῖα ποὺ ἐμεῖς ἔχουμε ἐπιλέξει. Καὶ ὡς Θεός-Πατέρας ποὺ μεριμνᾶ γιὰ ὅλες μας τὶς ἀνάγκες φρόντισε καὶ γιὰ τὶς διακοπές μας καὶ μάλιστα μᾶς ἐφοδίασε μὲ ἀγαθά, ὥστε νὰ μὴν μᾶς λείψει τίποτα καὶ νὰ τὶς ἀπολαύσουμε μὲ τὸν καλύτερο τρόπο, ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ κάνουμε σωστὴ χρήση αὐτῶν τῶν ἐφοδίων καὶ νὰ ἐκμεταλλευθοῦμε σωστὰ τὸ χρόνο τοῦ ταξιδιοῦ μας.
. Ἡ γέννησή μας στὴ γῆ σηματοδότησε τὴν ἀρχὴ τοῦ ταξιδιοῦ τῶν διακοπῶν μας. Ἡ χαρά τους, ὅμως, δὲν πρέπει νὰ μᾶς κάνει νὰ λησμονήσουμε, ὅτι αὐτὲς κάποτε θὰ τελειώσουν ἀναπόφευκτα καὶ ὅτι θὰ ἐπιστρέψουμε σίγουρα στὴν Ἰθάκη μας, ποὺ εἶναι ἡ πατρίδα μας τῶν οὐρανῶν. Ὁ χρόνος ποὺ θὰ διαρκέσουν οἱ διακοπές μας δὲν ἔχει ὁρισθεῖ, ἀλλὰ καὶ δὲν εἶναι συγκεκριμένος ὁ ἴδιος γιὰ ὅλους μας. Ἐμεῖς ἔχουμε ἐπιθυμία καὶ εὐχόμαστε νὰ εἶναι μακρύς, ποτὲ ὅμως δὲν εἶναι ἀτελεύτητος. Βλέπει ὁ Θεὸς ἂν ζοῦμε τὶς διακοπές μας σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του καὶ ἀνάλογα μᾶς βγάζει τὸ εἰσιτήριο τῆς ἐπιστροφῆς. Ἂν στὶς διακοπές μας αὐτὲς ὀφελούμαστε καὶ ὀφελοῦμε τοὺς ἄλλους μὲ τὴ συμπεριφορά μας τότε ὁ χρόνος τῶν διακοπῶν μπορεῖ νὰ ἐπεκταθεῖ, ἀλλὰ μετὰ βεβαιότητος κάποτε θὰ τελειώσει. Καὶ ὅταν τελειώσει θὰ πρέπει νὰ παρουσιασθοῦμε στὸ δωρεοδότη μας Θεό-Πατέρα καὶ νὰ τοῦ διηγηθοῦμε τὶς ἐμπειρίες μας ἀπὸ τὸ ταξίδι μας στὴ γῆ, αὐτὲς ποὺ ἀποκτήσαμε μὲ τὴ δική του εὐλογία καὶ τὰ δικά του ἔξοδα καὶ ἀνάλογα νὰ ἐπιβραβευθοῦμε ἢ νὰ τιμωρηθοῦμε.
. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι τῶν διακοπῶν ἐπισκέπτονται διαφορα ὄμορφα μέρη, βγάζουν φωτογραφίες γιὰ νὰ θυμοῦνται τὸ ταξίδι τους καὶ προσπαθοῦν νὰ ρουφήξουν ὅσο περισσότερο μποροῦν τὸ νέκταρ τῆς ὀμορφιᾶς ποὺ ἀντικρίζουν. Οἱ ταξιδιῶτες ἐκμεταλλεύονται τὸ χρόνο τους, ἀφοῦ αὐτὸς πάντοτε εἶναι περιορισμένος, γιὰ νὰ δοῦν, νὰ ἐπισκεφθοῦν ἀξιοθέατα, καταβάλλοντας γι’ αὐτὰ σωματικὸ κόπο, νὰ γευθοῦν ἐξωτικὲς γεύσεις, νὰ ἀπολαύσουν τὸ μεγαλεῖο τῆς δημιουργίας καὶ νὰ γεμίσουν τὴν καρδιά τους μὲ ἡδονὲς ἀνεξίτηλες ἀπὸ τὴ συναναστροφή τους μὲ ἄλλους ἀνθρώπους, στοὺς ὁποίους κενώνουν τὸν πλοῦτο τῆς καρδιᾶς τους, αὐτὸν ποὺ τοὺς ἔδωσε πρὶν ἀπὸ τὸ ταξίδι τους ὁ Θεός μας. Ὑπάρχουν, βέβαια, καὶ οἱ ρέμπελοι ταξιδιῶτες, ποὺ στὶς διακοπές τους ἐπιζητοῦν τὴν κραιπάλη, τὴ μέθη, τὴν ἀσωτία, τὸν ὕπνο, τὴ μιζέρια, τὴ σπατάλη τοῦ πλούτου τους σὲ ἀνώφελες καὶ βλαβερὲς συναναστροφές, αὐτὲς ποὺ τοὺς ὁδηγοῦν ἀπὸ τὶς πρῶτες ἡμέρες τῶν διακοπῶν τους σὲ χοιροστάσια, ὅπου μετὰ τὴν κατασπατάλιση τοῦ πατρικοῦ πλούτου ἀναγκάζονται νὰ ζήσουν τὸ ὑπόλοιπο διάστημα τῶν γήϊνων διακοπῶν τους τρώγοντας τὰ ξυλοκέρατα τῆς ἁμαρτίας.
. Καὶ γιὰ τοὺς πρώτους καὶ γιὰ τοὺς δεύτερους ταξιδιῶτες ὁ χρόνος τῶν διακοπῶν τελείωνει καὶ μάλιστα σύντομα. Ὅταν κάποτε ἔλθει τὸ εἰσιτήριο τῆς ἐπιστροφῆς δὲν μποροῦμε νὰ μὴν τὸ ἀποδεχθοῦμε, οὔτε τότε νὰ καταβάλλουμε προσπάθειες νὰ κερδίσουμε τὸ χαμένο χρόνο,γιὰ νὰ ἔχουμε στὸ γυρισμό μας νὰ διηγηθοῦμε περιστατικὰ εὐχάριστα στὸ Μεγάλο μας Ἀφεντικό.
. Ὅλο τὸ χρόνο τῶν γήϊνων διακοπῶν μας ὀφείλουμε νὰ ὁμολογοῦμε καθημερινὰ τὸ λόγο τοῦ Παύλου: «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β´ Κορ. ϛ´ 2). Τὸ σήμερα εἶναι δικό μας, αὔριο πιθανὸν νὰ λάβουμε τὸ εἰσιτήριο τῆς ἐπιστροφῆς μας. Σήμερα εἶναι ἡμέρα σωτηρίας μας, ἡμέρα εὐφρόσυνη, ὅπου μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὶς διακοπές μας μὲ τὸν καλύτερο τρόπο. Μὴν βλέπουμε γύρω πῶς σπαταλοῦν τὸ χρόνο τῶν διακοπῶν τους οἱ ἄλλοι. Δὲν εἶναι παράδειγμα οἱ γύρω μας, ἀφοῦ ὅπως μᾶς λέει πάλι ὁ Παῦλος, ἰδίως γιὰ τὶς ἡμέρες μας, «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ῥωμ. γ´ 12). Ὁ κόσμος καί ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα ἔχουν λησμονήσει τὸν Θεό-Πατέρα μας καὶ ζοῦν τὶς διακοπές τους μέσα σὲ ἕνα κλῖμα ταραχῆς, συγχύσεως, διαπληκτισμῶν, διχοστασίας, ἀγωνίας, ἀστάθειας καί ἀβεβαιότητας. Μίση, ἔχθρες, φιλονικεῖες, συγκρούσεις, μισαλλοδοξίες, ἀλληλοεπιβουλές, ἀντιπαλότητες, ὀξύτητες καί ἀντιπαραθέσεις κυριαρχοῦν στὶς διαπροσωπικές τους σχέσεις μαζὶ μὲ ἀνεξέλεγκτες σαρκικὲς πτώσεις, λόγῳ τῆς ἐλευθεριάζουσας ζωῆς τους.
. Σὲ παγκόσμια κλίμακα ὅλοι οἱ ταξιδιῶτες παρατηροῦμε ἀναστατώσεις, πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις, ἐξοντώσεις καὶ σφαγιασμοὺς ὁμάδων ἀνθρώπων, καὶ μάλιστα Χριστιανῶν, πράξεις βίας, βιασμῶν καί ἀπανθρωπιᾶς σὲ ἄωρα κορίτσια καὶ σὲ γυναῖκες, ληστεῖες, διαρρήξεις καὶ κλοπὲς καὶ κάθε εἴδους ἀνομία καὶ παρανομία. Βλέπουμε ἐπίσης ὅτι ρέπουμε περισσότερο στὸ «παρὰ φύσιν» παρὰ στὸ «ὑπὲρ φύσιν». Ἀγαποῦμε τὴ φιληδονία περισσότερο ἀπὸ τὴ φιλοθεΐα. Καὶ ἡ ἀκόρεστη φιληδονία μᾶς ἔχει ὁδηγήσει στὴν παρὰ φύσιν ἀσέλγεια, τὴν ὁποία μάλιστα δεχόμαστε ὡς φυσιολογική, τὴν ἐπιβραβεύουμε καὶ ὡς νόμιμη ἑκούσια ἢ ἀκούσια τὴ χειροκροτοῦμε, χωρὶς νὰ βλέπουμε πόσο ὁ Θεός μας ἀποστρέφει τὸ πρόσωπό Του ἀπὸ αὐτὴ καὶ ἀπὸ ἐμᾶς.
. Στὸ ταξιδιωτικό μας περιβάλλον διαπιστώνουμε ἐπίσης ὅτι εἶναι σπάνιο εἶδος ἡ ἀγάπη, ἡ φιλαδελφία, ἡ ὁμόνοια, ἡ ὁμοψυχία, ἡ ἀδελφοσύνη, ἡ ἀλληλεγγύη καὶ ὁ ἀλληλοσεβασμός. Ἀκόμη καὶ μέσα στὶς σύγχρονες ταξιδιωτικὲς οἰκογένειες δὲν βρίσκουμε εὔκολα αὐτὸ τὸ πολύτιμο καὶ πανεύοσμο ἄνθος τῆς ἀγάπης. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί νὰ συμβαίνουν; Ἁπλούστατα, γιατὶ ἀπουσιάζει ὁ Χριστός, ὁ πρόξενος, χρηματοδότης καὶ πράκτορας τοῦ ταξιδιοῦ ὅλων μας. Καὶ ὅταν ἀπουσιάζει ὁ Θεὸς εἶναι παρὼν ὁ μισόθεος δαίμονας. Αὐτὸς ποὺ ζητάει νὰ καταστρέψει τὸ ταξίδι τῶν διακοπῶν μας στὴ γῆ. Αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ γκρεμίσει τὸ οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς μας χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσει μπουλντόζες, καὶ τὸ πετυχαίνει. Λένε ὅτι αὐτὸς ὁ παμπόνηρος γκρεμίζει χρησιμοποιώντας μόνο τρία μικρὰ ἀντικείμενα, μία βελόνα, ἕνα πάπλωμα καὶ μία σφυρίχτρα. Μὲ τὴ βελόνα κεντρίζει τὸ σοβαρὸ ταξιδιώτη μέχρι νὰ τὸν ρίξει στὴν ἁμαρτία. Κατόπιν τοῦ δίνει τὸ πάπλωμα, γιὰ νὰ τὸν σκεπάσει περιστασιακά, ὥστε νὰ μὴν γίνει ἀντιληπτὴ ἡ πτώση του ἀπὸ τοὺς συνταξιῶτες του. Στὸ τέλος, ὅμως, χρησιμοποιεῖ τὴ σφυρίχτρα καὶ διαπομπεύει αὐτοὺς ποὺ ἔχει τυλίξει στὰ δίχτυα του.
. Ἂν καθημερινὰ στὸ χρόνο τῶν διακοπῶν μας σκεφτόμαστε τὸν λόγο πάλι τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστιν» (Α´ Κορ. ζ´ 29), δηλαδὴ ὁ χρόνος τοῦ ταξιδιοῦ μας εἶναι πολὺ λίγος, τότε θὰ προσπαθούσαμε νὰ ἀποκτήσουμε καλὲς ἀναμνήσεις, γιὰ νὰ τὶς διηγηθοῦμε στὸν Κύριό μας. Ἡ ἐξαγορὰ τοῦ χρόνου μας, ὅπως τὴν ὀνομάζει ὁ Παῦλος εἶναι ἀπαραίτητη, γιατὶ «αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν» (Ἐφεσ. ε´ 15). Βέβαια, οἱ ἡμέρες αὐτὲς καθ’ ἑαυτὲς δὲν εἶναι καλὲς ἢ κακές, ἀγαθὲς ἢ πονηρές, οὔτε τὰ πράγματα εἶναι αὐτὰ καθ’ ἑαυτὰ ἀγαθὰ ἢ πονηρά, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος τὰ καθιστᾶ ἀγαθὰ ἢ πονηρά. Μὲ ἄλλα λόγια ἐμεῖς μὲ τοὺς λογισμούς μας, τὶς ἐπιθυμίες μας, τὶς πράξεις μας καθιστοῦμε τὶς ἡμέρες τοῦ ταξιδιοῦ μας ἀγαθὲς ἢ πονηρές.
. Βρισκόμαστε σέ χρόνο περατώσεως τῶν διακοπῶν μας στὴ γῆ. Ἴσως ὅλων μας. Καὶ αὐτῶν ποὺ κάνουν διακοπὲς στὴ χώρα μας καὶ αὐτῶν ποὺ κάνουν διακοπὲς σὲ ἄλλα σημεῖα τῆς γῆς μας. Ἐξαγοράζουμε τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τοῦ ταξιδιοῦ μας σωστά; Εἴμαστε δημιουργικοὶ στὴ θέση πού κατέχουμε; Προσευχόμαστε στὸν Θεό-Πατέρα, ἀφοῦ μόνοι δὲν λύνουμε τὰ προβλήματά μας; Ἔχουμε τὴν ἐπιθυμία νὰ ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο θέλημα χρησιμοποιώντας σωστὰ τὰ χαρίσματα ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς ἔδωσε, τὸ νοῦν δηλαδὴ καὶ τὴν ἐλευθερία, ὥστε νὰ διακρίνουμε τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό, τὸ φῶς ἀπὸ τὸ σκοτάδι, τὴ ζωὴ ἀπὸ τὸ θάνατο;
. Εἶναι καιρὸς πρὶν τὴν ἐπιστροφή μας νὰ ξεχωρίσουμε τὰ ἄνω, τὰ πνευματικά, τὰ ἐπουράνια, αὐτὰ ποὺ μὲ χαρὰ θὰ διηγηθοῦμε στὸν Θεό-Πατέρας μας, ἀπὸ τὰ ἐπίγεια, τὰ ὑλικά, ἀπὸ τὰ ἀνάξια λόγου πράγματα, τὰ μισητὰ ἀπὸ τὸν Θεό μας. Εἶναι καιρὸς νὰ ἐννοήσουμε «τὸ βραχὺ τῆς ζωῆς», τὸ πόσον ἐγγὺς εἶναι τὸ τέλος τῶν διακοπῶν μας καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὴ ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καὶ τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων.
. Εἶναι καιρός νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὅλα τὰ ἐπίγεια, τὰ πλούτη, τὰ ἀξιώματα, ἡ δόξα, ἡ καλοπέραση εἶναι «σκιᾶς ἀσθενέστερα καὶ ὀνείρων ἀπατηλότερα» καὶ τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς μεταφυσικές μας ἀνησυχίες, τίποτα δὲν εἶνα ἄξιο διηγήσεως στὸ Θεό-Πατέρας μας μετὰ τὸ τέλος τοῦ γήϊνου ταξιδιοῦ μας. «Στῶμεν, λοιπόν, καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου» καὶ ἐκμεταλλευόμενοι σωστὰ τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τοῦ ταξιδιοῦ μας ἂς ζήσουμε τὸ σήμερα σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο θέλημα, ἀφοῦ, «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐσπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β´ Κορ. ϛ´ 2). Καλὴ ἐπιστροφὴ στὴν οὐράνια πατρίδα!
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας