Θυμάμαι έναν πατέρα που γύρισε από τη δουλειά. Την ώρα που πήγε να αγκαλιάσει τη γυναίκα του και να τη φιλήσει, στραβοκατάπιε και πνίγηκε το παιδί του στο κρεβατάκι που κοιμόταν. Δεν πέθανε, μα το πήγαν στο νοσοκομείο από φόβο. Κι ο άνθρωπος μου έλεγε έντρομος πως γέμισε ενοχές: «Εγώ φταίω. Επειδή αγκάλιασα τη γυναίκα μου,συνέβη αυτό στο παιδί». Φαντάσου, ένιωθε τύψεις που αγαπούσε τη γυναίκα του και πήγε να τη φιλήσει!
Τελικά, με όλα αυτά που λέμε φαίνεται ξεκάθαρα πλέον ότι η ζωή μας είναι
απόλυτα συνδεδεμένη με τις τύψεις. Εχουμε τις δικές μας που μας βασανίζουν, μα έχουμε τον τρόπο να δημιουργούμε και στους άλλους.
Λέει η μάνα στο παιδί που δεν διαβάζει:
«Αν δεν σπουδάσεις, ο πατέρας σου θα πάθει εγκεφαλικό, θα ανέβει η πίεσή του! Θα πεθάνει εξαιτίας σου! Αν δεν πας καλά φέτος στις εξετάσεις, θα μας αναστατώσεις όλους στο σπίτι!» Δημιουργούμε τόσες ενοχές στους άλλους για τις επιλογές τους, κυρίως όταν δεν συμφωνούν με τα δικά μας όνειρα. Αν θες, κάνε κάτι να ελευθερωθείς από αυτό το βάσανο.
Κράτα ό,τι θυμάσαι από αυτά που είπαμε σήμερα. Κι αν δεν τα θυμάσαι, δεν πειράζει. Αν θες, μείνε με τις ενοχές και τις τύψεις σου. Κι αν τα ξεχάσεις όλα αυτά, θα τα φέρει ο Θεός στο μυαλό σου μιαν άλλη φορά. Θα δοθούν πάλι ευκαιρίες να χαλαρώσεις, να δεχτείς τον εαυτό σου με αγάπη και να τον συγχωρήσεις.
Εκεί, τελικά, δεν αποσκοπεί όλη η διδασκαλία του Χριστού και της Εκκλησίας Του; Στο πώς θα απελευθερωθεί η ψυχή μας, ώστε να είναι κοντά στον Θεό χαρούμενη και ευτυχισμένη. Αυτός δεν είναι ο σκοπός του δρόμου στο οποίο βαδίζουμε;
Είμαι σίγουρος ότι τελικά θα βρούμε τον δρόμο μας. Και εσύ θα βρεις τον δρόμο σου. Ακόμα και μέσα από μικρά χτυπήματα ή λάθη. Η αγάπη του Θεού είναι πολύ μεγάλη και δεν θα μας αφήσει.
Εύχομαι καλή συνέχεια στον αγώνα σου. Χαμογέλα. Είναι πολύ όμορφη η ζωή. Δεν βγαίνει τίποτα με το να κλαις συνέχεια. Χαμογέλα. Και να ελπίζεις. Και να θυμάσαι ότι είσαι κι εσύ άνθρωπος. Κι ακριβώς επειδή είσαι άνθρωπος, επιτρέπεται κι εσύ να κάνεις κάποια λάθη στη ζωή. Οπως επιτρέπεται ένα μικρό παιδάκι να γράψει λάθος την αλφαβήτα όταν ξεκινάει να πηγαίνει στο σχολείο. Κι εσύ, μη νομίζεις, παιδί είσαι. Κι ας είσαι μεγάλος. Είσαι ένα παιδί που ξεκινά να μαθαίνει την αλφαβήτα του Θεού. Για τον Θεό όλοι είμαστε παιδιά. Ετσι μας βλέπει. Με κατανόηση, επιείκεια κι αγάπη για τα όποια λάθη μας. Αυτό μας δίνει πολύ κουράγιο και ελπίδα.
Αν σε στενοχώρησα ή σε μπέρδεψα, συγχώρεσέ με. Μα κι αν μπερδεύτηκες λίγο από όσα είπα, να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να έχω και πάρα πολλές ενοχές. Οχι επειδή αδιαφορώ για τα τυχόν λάθη μου, μα επειδή πιστεύω ότι ο Θεός θα σε βοηθήσει με άλλον τρόπο να καταλάβεις το σωστό, ακόμα κι αν από μένα μπερδεύτηκες.
Το θέμα είναι να βρεθεί η λύση για όλη αυτή τη στενάχωρη κατάσταση που συχνά πιέζει την ψυχή σου. Εύχομαι να βρεις τον τρόπο του Χριστού, ώστε, κάθε φορά που εμφανίζονται ενοχές μέσα σου, να φεύγουν σύντομα.
του π. Ανδρέα Κονάνου
Από την ''Ορθόδοξη Αλήθεια''