Βρισκόμαστε στὴ χειρότερη περίοδο ἀπὸ ἱδρύσεως ἑλληνικοῦ κράτους. Οἱ ἐχθροὶ μπῆκαν στὴν πόλη ἀπὸ τὴν κερκόπορτα τῆς οἰκονομίας. Μᾶς βρῆκαν εὐάλωτους, μπόσικους. Βρῆκαν εὐάλωτους ὄχι μόνο τὴν πολιτικὴ καὶ πνευματικὴ ἡγεσία ἀλλὰ καὶ ἐμᾶς, τὸ λαό.
Τὸ ἔχετε συνειδητοποιήσει; Ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι:
Γίναμε ἕνα ἔθνος φονιάδων. Ἐνῶ μᾶς ἐλευθέρωσε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸ παιδομάζωμα, τὸ γενιτσαρισμὸ καὶ τὰ χαρέμια, ἐμεῖς τώρα ἐμεῖς μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια τὰ φονεύουμε πραγματοποιώντας 200 – 500 χιλιάδες εκτρώσεις τὸ χρόνο. Ὁ Χριστὸς μᾶς χάρισε τὴ δυνατότητα νὰ ἔχουμε δικά μας παιδιὰ καὶ ὄχι τουρκόσπορους. Τουλάχιστο ἐκεῖνοι δὲν σκότωναν τὰ παιδιά. Τώρα λοιπὸν ἐφόσον δὲν θέλουμε ἑλληνόπουλα, ἂς ἔχουμε ἀλβανόπουλα, πακιστανόπουλα, ἀφρικανόπουλα…Ἐμεῖς στὸ δῶρο τῆς ζωῆς λέμε ΟΧΙ καὶ δὲν ἀφήνουμε τὰ παιδιὰ νὰ πᾶνε στὸ Χριστό, ἀλλὰ τὰ στέλνουμε στὸν ὑπόνομο. Καὶ μάλιστα μὲ τὴν ἄδεια τῆς Πολιτείας.
Γίναμε ἔθνος βλασφήμων. Ἀντὶ νὰ λέμε “Εὐχαριστῶ” στὸ Χριστό, διότι μᾶς χιλιοευεργέτησε, ἐμεῖς τὸν ὑβρίζουμε. Μὲ τὶς πράξεις καὶ τὸ λόγο μας. Ποῖο ἄλλο ἔθνος – γένος ἔχει λάβει τόσα χαρίσματα; Μόνο γιὰ τὴ γλώσσα ποὺ μᾶς ἔδωσε καὶ τὴ θεσπέσια ἑλληνικὴ γῆ ποὺ μᾶς ἐγκατέστησε ἀρκεῖ γιὰ νὰ τὸν δοξάζουμε. Κι ἐμεῖς γιὰ τὸ «εὐχαριστῶ» λέμε τὶς χειρότερες βρισιὲς στὴν καθημερινή μας ζωή. Χτίζουμε τὰ σπίτια μας, μεγαλώνουμε τὰ παιδιά μας, ἐκπαιδεύουμε τὸ στρατό μας, ὀργώνουμε τὴ γῆ μας μὲ βλαστήμιες. Εἴμαστε ἀνάξιοι!
Γίναμε ἔθνος ἀσεβῶν. Δὲν ἐκκλησιαζόμαστε. Στοὺς ἑκατὸ ὀρθοδόξους οἱ τρεῖς ἐκκλησιάζονται. Κάποιοι ἄλλοι ἔγιναν αἱρετικοί. Τὸ κράτος ὑποβίβασε τὴ Μητέρα καὶ τροφὸ τοῦ Γένους Ἐκκλησία ὡσὰν νὰ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἄλλα θρησκεύματα. Μόνοι μας βγάλαμε τὰ μάτια μας μὲ τὰ χέρια μας. Γι’ αυτό ἐπέτρεψε ὁ Δίκαιος Θεὸς καὶ εἰσέβαλαν στη γη μας πλῆθος ἀλλογενῶν καὶ ἀλλοθρήσκων, ποὺ ζητοῦνε τεμένη καὶ τζαμιά. Δὲν πᾶμε λοιπὸν Ἐκκλησία τὴν Κυριακή; Τέρμα καὶ ἡ Κυριακὴ ἀργία καὶ μὲ νόμο! Ἐπιστροφὴ στὴν πρὸ τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ ἐποχή, στὴν ὁποία ἴσχυε ἡ ἀργία τοῦ ἑβραϊκοῦ Σαββάτου.
Γίναμε ἔθνος ἀμελῶν. Σήμερα γκρεμίζουμε τὰ σχολεῖα! Πῶς; Μὲ τὴν κατάργηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, μὲ τὴν ἀλλοίωση τῶν θρησκευτικῶν, μὲ τὸν ἐξοβελισμὸ τῶν ἱερέων ἀπὸ τὰ σχολεῖα, μὲ τὸν ἐξοστρακισμὸ τῶν θρησκευτικῶν περιοδικῶν μας. Μὰ δὲν τὰ κάνουμε ἐμεῖς, θὰ ποῦν μερικοί…. Ὄχι ἐμεῖς τὰ κάνουμε, διότι ἀμελοῦμε, εἴμαστε ἀδιάφοροι καὶ δὲν ἐκκλησιάζουμε τὰ παιδιά μας, φροντίζουμε νὰ τὰ στέλνουμε ὅπου ἀλλοῦ κι ὄχι στὸ κατηχητικό, εἰρωνευόμαστε τοὺς ἱερεῖς καὶ κυρίως δὲν διαμαρτυρόμαστε. Τρεῖς φορὲς μόνο κοινωνᾶμε τὰ νεοφώτιστα ἑλληνόπουλα καὶ μετὰ ἂν τὰ πάει κάποια γιαγιὰ γιὰ νὰ τὰ μεταλάβει. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ ἐπιλέγουμε ἄτυπα στὴν κοινωνική μας ζωὴ καὶ καθημερινή μας συμπεριφορὰ ἔρχεται μετὰ καὶ μᾶς ἐπιβάλλεται διὰ νόμου καὶ διὰ τῶν πραγμάτων ἀντικειμενικά, θεσμικὰ καὶ γενικά.
Γίναμε κὰτ΄οὐσίαν εἰδωλολάτρες. Θυμηθεῖτε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία: Ὅταν ὁ ἀρχαῖος Ἰσραὴλ παρέβαινε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐρωτοτροποῦσε μὲ εἰδωλολατρικοὺς θεούς, γιὰ νὰ τὸν συνετίσει ἐπέτρεπε ὁ Θεὸς καὶ ἐπενέβαιναν οἱ γειτονικοὶ βάρβαροι καὶ ἀκάθαρτοι λαοὶ καὶ ταπείνωναν τὸν παραβάτη λαὸ τόσο, ὅσο νὰ ταπεινωθεῖ καὶ νὰ καταφύγει καὶ πάλι στὸν Θεὸ τῶν πατέρων του μὲ μετάνοια. Ἐπέτρεπε κὰ ἀνέβαιναν στὴν ἐξουσία ἄνθρωποι ἀκατάλληλοι, ἀνίκανοι καὶ ξεδιάντροποι, χωρὶς πίστη στὸ Θεό, φόβο καὶ Κυρίου καὶ ντροπή, ξεδιάντροποι, ἄδικοι καὶ καταχραστές.
Ἔτσι καί ἐμεῖς λατρέψαμε στὶς μέρες μας ψευδεῖς θεότητες, ὅπως: Τὴν Εὐρώπη καὶ τὶς ἐπιδοτήσεις. Τὸ νέο νόμισμα καὶ τὴν εὐρωπαϊκὴ νοοτροπία. Τὸ χρηματιστήριο καὶ τὰ δάνεια. Τὴν φοροδιαφυγὴ καὶ τὴν ἀπιστία. Τὸν παπισμό, τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ τὴν πανθρησκεία.
Τώρα μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, ὅ,τι χάνουμε καὶ τὸ στερούμαστε, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἀγαπήσαμε καὶ τὸ θεοποιήσαμε. Ὅ,τι παράνομα ἀποκτήσαμε: πλούτη καὶ θέσεις, τώρα ὅλοι τὸ ρισκάρουμε. Μάλιστα μέρα μὲ τὴ μέρα λιγοστεύει ἡ δυνατότητα γιὰ ἁμαρτωλὴ ζωή. Προσπαθοῦμε ἁπλὰ καὶ μὲ τὸ ζόρι νὰ ἐπιβιώσουμε. Εἶναι δυνατὸν νὰ αὐτοκτονοῦν ἄνθρωποι ἕνεκα πτωχείας; Ἀλήθεια πόσοι αὐτοκτόνησαν στὴν κατοχὴ τῶν Γερμανῶν; Πέθαιναν, ἀλλὰ δὲν αὐτοκτονοῦσαν. Δηλαδὴ χάσαμε τὸν προσανατολισμό μας καὶ δώσαμε προτεραιότητα σὲ θέματα ποὺ δὲν ἐγκρίνει ὁ Θεός.
Ἔφταιξε ὅμως καί: Ἡ ἐπιπολαιότητά μας ὡς λαοῦ μὲ τὴν προχειρότητα στὰ ἔργα του. Ὁ θρίαμβος τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος σὲ βάρος τοῦ κοινοῦ. Ἡ διαρκὴς ὑποτίμηση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς ἠθικῆς. Ὁ ἀδιάκριτος διαχωρισμὸς προσωπικῆς ζωῆς καὶ πολιτικῆς δραστηριότητος. Ἡ ὑποβάθμιση τῆς δραστικῆς διαδόσεως καὶ ἐνεργείας τοῦ θείου λόγου.
Σήμερα τὰ πράγματα ἔφθασαν σὲ πολὺ ἄσχημο σημεῖο. Γιὰ πολλοὺς καὶ ποικίλους λόγους βρεθήκαμε στὸ μάτι τοῦ κυκλώνα. Ἡ κατάσταση διαγράφεται ἀπελπιστικὴ καὶ τραγικὴ στὰ ἀποτελέσματά της.
Ἐκεῖνο ποὺ μᾶς χρειάζεται εἶναι μία εἰλικρινὴς αὐτοκριτικὴ ὡς λαός, ὄχι τόσο γιὰ μία διαπίστωση καὶ περιγραφὴ τῆς κατάστασης, ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὰ αἴτια ποὺ μᾶς ὁδήγησαν σ΄ αὐτὴ καὶ πιὸ πολὺ γιὰ τὸ «τί δέον γενέσθαι».
Τὰ θέματα τῆς κρίσεως οὔτε καὶ οἰκονομολόγοι δὲν μποροῦν νὰ τὰ λύσουν καὶ νὰ βγάλουν ἄκρη. Πολλοὶ σκόπιμα δημιουργοῦν σύγχυση ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος. Ἀκούγονται οἱ πιὸ ἀντικρουόμενες ἀπόψεις. Βασικό μας καθῆκον εἶναι νὰ βροῦμε τὸ δρόμο μας καὶ τὸν προσανατολισμό μας. Χρειαζόμαστε λοιπὸν χάρτη καὶ πυξίδα. Αὐτὸ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ κρίση πρωτίστως εἶναι πνευματικὴ καὶ ἠθική. Ἀπὸ ἐκεῖ πρέπει νὰ ξεκινήσουμε. Ὅλα τὰ προβλήματα ἔχουν πνευματικὴ αἰτία καὶ πνευματικὴ θεραπεία. Ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ βρίσκεται στὴν ἁμαρτία καὶ ἡ ἁμαρτία στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Μετάνοια μόνο ζητᾶ ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς. Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι τοῦ Θεοῦ.
Ἡ λύση στὸ δράμα μας θὰ ἔρθει ἄνωθεν, ἀπὸ τὸ Θεό, καὶ ἔσωθεν, ἀπὸ τὴν πνευματική μας ἀναγέννηση. Ὅλα τὰ θέματα ἔχουν αἰτία καὶ ρίζα τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀνομία καὶ θεραπεία τὴν ἁγιότητα. Δὲν λέγει ὁ θεῖος λόγος: «Ἐὰν θέλετε καὶ μὲ ἀκούσετε – ὑπακούσετε, θὰ φᾶτε τὰ ἀγαθὰ τῆς γής. Ἂν δὲν μὲ ὑπακούσετε, θὰ σᾶς φάει τὸ μαχαίρι»; Ἐσχάτη τιμωρία καὶ ὀργή, ὁ πόλεμος καὶ ἡ γενοκτονία σὲ βάρος μας.
Ὡστόσο, δὲν πρέπει νὰ ἀπελπιζόμαστε. Βιώνουμε τὰ μεγάλα καὶ κοσμοϊστορικὰ γεγονότα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος. «Τὰ πάθη τὰ σεπτά, τὰ μεγάλα, τὰ φρικτά, τὰ ζωοποιά, τὰ ἅγια, τὰ ἄχραντα…» τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Ἔρχεται τὸ Πάσχα, ἡ Ἀνάσταση: εἶναι τὸ λαμπρότερο γεγονὸς τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.
Κάθε φορά τὸ Πάσχα: Συνταράσσονται οἱ καρδιές. Ἠλεκτρίζεται ἡ ἀτμόσφαιρα. Σείονται τὰ καμπαναριά. Λαμπαδοφεγγεῖται ἡ κτίση. Ἐκρήγνυνται τὰ σύμπαντα. Ἀνάβει τὸ Ἅγιο Φῶς στὸν Πανάγιο Τάφο. Ἀνταλλάσσουμε τὸν ἀσπασμὸ τῆς ἀγάπης. Ἑορτάζουν οἱ καρδιὲς καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐπὶ 40 μέρες.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μεγαλύτερη Νίκη ὅλων τῶν αἰώνων. Νίκη κατὰ τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου, τοῦ διαβόλου, τοῦ κόσμου…
Γι’ αὐτὸ ἂς μὴ φοβόμαστε, ἂς μὴ δειλιάζουμε γιὰ ὅσα ἦρθαν καὶ ὅσα θὰ ἔρθουν Ὁ Κύριός μας εἶναι ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἱστορίας. Ξέρει αὐτὸς ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ. Ἕνα μόνο ζητᾶ σήμερα ἀπὸ ἐμᾶς. Τὴ μετάνοιά μας!
Καλὴ Ἀνάσταση
Καλὴ μετάνοια.
Ὁ ἐνορίτης