.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εαν γυρνούσα πίσω...



Πόσες φορές δεν είπαμε στον εαυτό μας, εκεί στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μας ότι, «εάν γυρνούσα πίσω, θα τα άλλαζα όλα…». Δεν υπάρχει πιο μεγάλο ψέμα και πλάνη. Πρώτον γιατί το παρελθόν είναι ένα σακί που πρέπει σύντομα να ξεφορτωνόμαστε αφού μόνο βάρος προσθέτει στην διαδρομή της ζωής μας. Δεύτερον, γιατί τότε που κάναμε τις συγκεκριμένες επιλογές πρέπει να γνωρίζουμε οτι αυτό μπορούσαμε και αντέχαμε αυτό κάναμε. Και τέλος διότι και εάν ακόμη γυρνούσαμε πίσω το χρόνο πάλι τις ίδιες επιλογές θα κάναμε, τα ίδια λάθη, μια και δεν επιλέγουμε εμείς αλλά οι ανάγκες μας και μάλιστα οι πιο πεινασμένες και σκοτεινές. Δεν έχει νόημα να κοιτάς το παρελθόν με τα μάτια του σήμερα, γιατί τότε κοιτούσες τελείως διαφορετικά. Δεν ήσουν ο ίδιος άνθρωπος. Απελευθερώσου από το βάσανο του χθες, ζήσε στην ευλογία του τώρα.