Από μικρός, θυμάμαι, το μένος (έτσι το εκλάμβανα) των οργανωσιακών κατά των Χιλιαστών. Στις ομάδες και στα Κατηχητικά μας συμβούλευαν –με προτεταμένο τον δείκτη του χεριού τους– ούτε καλημέρα να λέμε στους Χιλιαστές, ούτε να τους βάζουμε στο σπίτι, ούτε να παίρνουμε τα περιοδικά τους. Είναι αιρετικοί. Είναι λύκοι. «Έξω οι Λύκοι», βροντοφώναζαν.
Αργότερα, τα ίδια περίπου επαναλάμβαναν οι Αντιαιρετικές Επιτροπές της Εκκλησίας και οι Ιεροκήρυκες, για τους ποικίλους αιρετικούς, τις παραθρησκείεςκαι τις σέκτες. Όλοι τους είχαν μεταβληθεί σε «αιρετικο-φάγους»!
Ώσπου ήρθε ο Οικουμενισμός, κι όλοι αυτοί –σαν κοττούλες– άλλαξαν τροπάριο. Τώρα, –ισχυρίζονται– για να πούμε «Έξω οι Λύκοι» Οικουμενιστέςπρεπει να συνέλθει Οικουμενική Σύνοδος που να καταδικάσει τους Οικουμενιστές! Έως τότε (δηλ. τον αιώνα τον άπαντα) δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον Παναγιώτατο Πατριάρχη μας, με τον Μεσσηνίας, με τον Δημητριάδος, γι' αυτό συνεργαζόμαστε μαζί τους, για το καλό του Οικουμενισμού (συγγνώμη, της Εκκλησίας θέλαμε να πούμε!). Κι ενώ λένε και κάνουν αυτά, γράφουν και κάποια «αντρίκια» άρθρα εναντίον τους, διανθίζοντάς τα με συνθηματολογικές φράσεις, όπως, «ο Οικουμενισμος είναι πιο επικίνδυνος από τον Χιλιασμό». Έτσι, για να περνάει η ώρα, ώσπου να έρθει ο Αντίχριστος.
Άντε, και καλό Τριώδιο!
Κ.Ε. Ἐκπαιδευτικός