Δοῦλος τοῦ Κυρίου, σύμφωνα μέ τόν προφήτη Ἡσαΐα, εἶναι ἐκεῖνος πού ὑπακούει στό θέλημα τοῦ Κυρίου χωρίς νά γογγύζει, χωρίς νά στεναχωριέται καί χωρίς νά φοβᾶται.
Τόν ὡραιότερο λόγο λέει ὁ Κύριος Ἰησοῦς:
-Μάρθα, Μάρθα ἀσχολεῖσαι κι ἀγωνιᾶς γιά τόσα πολλά πράγματα, ἐνῶ ἕνα μόνο χρειάζεσαι.
-Ποιό εἶναι αὐτό τό ἕνα πού χρειάζομαι;
-Πίστη ὅτι ὁ Πατέρας ζεῖ.
Πώς Αὐτός φροντίζει τά πάντα γιά τόν καθένα.
Γιατί λοιπόν κάθε στεναχώρια σας δέν γίνεται τραγούδι;
Γιατί, ἄν πράγματι πιστεύετε στόν Ἀληθινό, Ἄγρυπνο Πατέρα, τότε θά καταλάβετε πώς ὅλες οἱ κοσμικές στεναχώριες σας εἶναι παράλογες καί ἀνόητες.
Μέ τίς ἀτελείωτες στεναχώριες σας τό μόνο πού κάνετε εἶναι νά ἀποδεικνύετε τήν ἀπιστία σας στό Θεό.
Ἄν ἰσχυρίζεστε ὅτι πιστεύετε στόν Θεό καί πάλι τρικλίζετε στά σκοτεινά ἀπό τό φορτίο τῆς στεναχώριας σας, τότε ἡ πίστη σας εἶναι λίγη.
Ἡ ἀπιστία σας δείχνει καθώς νομίζετε, ὅτι ἡ Οἰκοδεσπότης δέν ἠμπορεῖ ἤ δέν θέλει ἤ δέν ξέρει νά φροντίσει τό σπίτι Του καί ἀφήνει τήν φροντίδα τοῦ σπιτιοῦ του στούς δούλους Του. Μέ ποιό τρόπο οἱ δοῦλοι θά σώσουν τό σπίτι, ἄν δέν μπορεῖ νά τό σώσει ὁ Οἰκοδεσπότης;
Πιθανόν θά θελήσετε νά μέ διορθώσετε καί θά πεῖτε: τά παιδιά καί ὄχι οἱ δοῦλοι. Ὅμως ἀληθινά παιδιά εἶναι μόνον ὅσα ἀφήνουν ὄλες τίς στεναχώριες τους, ὅλη τους τή θέληση, ὅλες τους τίς σκέψεις, ὄλη τους τήν καρδιά στόν Πατέρα καί ὑπακοῦν μέ ἀμεριμνησία στή θέλησή Του. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι εἶναι δοῦλοι χωρίς ἴχνος σοφίας, γιατί δέν μπορεῖ νά ὀνομαστεῖ σοφός αὐτός πού δέν αἰσθάνεται τήν παρουσία τοῦ οὐρανίου Πατέρα. Ὅλοι οἱ ὐπόλοιποι πού δέν ὐπακοῦν στό θέλημα τοῦ Κυρίου, βρίσκονται στό σκοτάδι καί εἶναι γεμάτοι στεναχώριες.
Ἡ πίστη εἶναι ἕνα χέρι δροσιᾶς καί ἀνακούφισης πού ἁπλώνεται στούς κατοίκους τῆς κόλασης. Ὅλα τά ὑπόλοιπα ἐκτός ἀπό αὐτό τό χέρι εἶναι πυρακτωμένη φωτιά. Οἱ ἄμυαλοι ἄνθρωποι φορτώνοντας τόν ἑαυτό τους μέ στεναχώριες χύνουν λιωμένο σίδηρο σέ λιωμένο μόλυβδο. Μέ τή φλόγα ὅμως δέν σβήνεται ἠ φλόγα. Γιατί οἱ στεναχώριες εἶναι σά νά καίγεσαι πάνω σέ λιωμένο μέταλλο. Μόνο ἡ πίστη μπορεῖ νά σβήσει τή φωτιά.
Μεγάλη πίστη-μικρές στεναχώριες.
Τέλεια πίστη-τέλεια ἀμεριμνησία.
Τέλεια πίστη-τέλεια χαρά.
Ὁ Μωυσῆς ἀκολουθοῦσε τόν Θεό ὅπως τό παιδί τόν πατέρα. Τό ἴδιο καί ὁ Ἀβραάμ καί ὁ Ἰσαάκ καί ὁ Ἰακώβ. Τό ἴδιο καί ὁ Σαμουήλ καί ὁ Δαβίδ. Θυμηθεῖτε πότε δυσκολεύονταν ὁ Μωυσῆς καί ὁ Δαβίδ. Δυσκολεύονταν τότε πού ἔχαναν τήν ἐμπιστοσύνη τους στόν Κύριο καί "φορτώνονταν" ἀτέλειωτες στεναχώριες, βασιζόμενοι στόν ἑαυτό τους καί στίς δυνάμεις τους. Καί ὁ Ἰησοῦς; Δέν ἦταν τό τελειότερο παιδί πού εἶχε πλήρη ἀφοσίωση, ὑπακοή καί ἐμπιστοσύνη στόν Πατέρα;
Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ εἶναι χαρά καί ὄχι λύπη! Ἀνακούφιση καί ὄχι στεναχώρια.
Ἕνα γραμμάριο πίστης ἀξίζει περισσότερο ἀπό ἕνα ὁλόκληρο φορτίο μέ στεναχώριες!
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς λέει: "Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν" (Ἰωάν. 15, 5).
Ὅλος ὁ σύγχρονος πολιτισμός εἶναι στραμμένος ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Ὅλες οἰ μοντέρνες ἐπιστῆμες συνανγωνίζονται πιά θά καταφέρει τό ἰσχυρότερο χτύπημα στή διδαχή τοῦ Χριστοῦ...
Ὅταν ὁ Θεός ἐπιθυμεῖ νά ἀφυπνίσει καί νά συνετίσει ἕνα λαό Του μέ τήν τιμωρία, τίς περισσότερες φορές χρησιμοποιοεῖ ἄπιστους καί φονιάδες και ὄχι δίκαιους καί ἁγίους...Μέ ἕνα λόγο, δέν ὑπάρχει πρᾶγμα στή γῆ καί κάτω ἀπό τόν οὐρανό, τό ὁποῖο δέν ἔχει χρησιμοποιήσει ὁ Θεός γιά νά συνετίσει, νά διορθώσει καί νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Ὅλη ἡ φύση εἶναι ἕνα ἐργαλεῖο στό θαυματουργό Του χέρι.
Πουθενᾶ ἀλλοῦ σέ αὐτό τόν κόσμο δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀληθινή ἀνάπαυσι παρά μόνο στόν Θεό, γιατί αὐτός ὁ κόσμος εἶναι σάν ἕνας ἀνεμοστρόβιλος.
Ὁ Κύριος ἐλεεῖ τόν μετανοημένον, ἀλλά παιδαγωγεῖ σκληρά αὐτόν πού μέ τίποτε δέν μετανοεῖ ἤ μετανοεῖ ἐλλιπῶς καί δίχως εἰλικρίνεια.
Μέ τήν μετάνοια ἐξέρχεται ἀπό τόν ἄνθρωπο τό κακό πνεῦμα καί εἰσέρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ τήν ἀρχή τῆς ἀνθρώπινης σωτηρίας.
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"