.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ἀγὼν κατὰ τῆς ἁμαρτίας



Ζοῦμε σέ μία δύσκολη ἐποχή ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό Θεό καί περιφρονοῦν τίς ἐντολές. Τώρα πιά σχεδόν κανένας δέν μιλάει γιά ἠθική. Ντρέπονται νά ποῦν τό παραμικρό. Καί ὅταν τά τραγικά ἀποτελέσματα τῆς ἀνήθικης ζωῆς εἶναι αἰσθητά καί ἐπώδυνα, τά ἐξηγοῦν μέ τό δικό τους διεστραμμένο νοῦ, χωρίς καμία ἀναφορά στό Θεό. Πιεζόμενοι καταφεύγουν στούς εἰδικούς ἐπιστήμονες, γιά νά τούς βοηθοῦν καί ἐλπίζουν σέ μία καλύτερη ζωή. Μάταια ὅμως. Πυκνό τό πνευματικό σκοτάδι. Παντοῦ ὀσμή θανάτου. Οἱ ἄνθρωποι δυστυχοῦν μέσα στήν ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Δέν ὑπάρχουν πιά ὁράματα. Καί πῶς νά ὑπάρχουν, ἀφοῦ ὅλοι εἶναι φιλήδονοι, φιλοχρήματοι καί φιλόδοξοι;
Ὁ συνειδητός χριστιανός μέσα σέ αὐτή τήν κοινωνία αἰσθάνεται ἄβολα καί ἀποπνικτικά. Ἐνοχλεῖται ἀπό παντοῦ. Ἀπογοητεύεται ἀπό ὅλους. Ἡ ἐλπίδα βελτίωσης εἶναι σχεδόν ἀνύπαρκτη. Ὡστόσο, τά πράγματα πρέπει νά ἀλλάξουν. Νά γίνουν προσπάθειες γιά κάτι καλύτερο. Μόνο ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στήν κατρακύλα τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων. Χρειάζεται ὅμως συναγερμός καί πνευματική ἀνύψωση τῶν χριστιανῶν, ὅπως μᾶς διδάσκει καί ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, γνωστός γιά τούς μεγάλους ἀγῶνες του κατά τῆς ἁμαρτίας πού ἐπικρατεῖ στόν κόσμο, ἐμπνεόταν ἀπό τό παράδειγμα τῶν παλαιοτέρων χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι δέν συμβιβάζονταν μέ τόν κόσμο καί κινητοποιοῦνταν γιά τήν περιστολή τῆς ἁμαρτίας. Ἔγραφε σχετικά:«Οἱ χριστιανοί μέ ἐπί κεφαλῆς τούς κληρικούς καί δή τούς ἐπισκόπους εἶνε οἱ εὐγενεῖς ὑπό τήν ἱπποτικήν, τήν ἡρωικήν τῆς λέξεως ἔννοιαν. Καί ἦσαν ἐποχαί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κατά τάς ὁποίας τό εὐγενές, τό ἐνθουσιαστικόν, τό ἡρωικόν στοιχεῖον ἐπεκράτει καί ἔδιδε μάχας σκληράς κατά τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας καί ἐνίκα καί διέλυεν ὠργανωμένα συγκροτήματα διαφθορᾶς καί ἐθριάμβευε. Δάκρυα ἔρχονται εἰς τούς ὀφθαλμούς τοῦ πιστοῦ, ὅταν ἀνοίγῃ τήν Ἱστορίαν καί ἀναγινώσκῃ σελίδας τῶν ἡρωικῶν ἐποχῶν τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς ἔφθασε μέχρις ἡμῶν ὁ Χριστιανισμός, καί δή ἐν τῇ καθαρᾷ καί ἀμιάντῳ μορφῇ τῆς Ὀρθοδοξίας; Δι᾿ ἀφθάστων ἡρωισμῶν!
«Ἀλλά τώρα, ὤ τώρα! Δειλία ἐπέπεσεν εἰς τάς τάξεις τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Οἱ χριστιανοί πλέον δέν ἀγωνίζονται, πλήν ἐλαχιστοτάτων ἐξαι- ρέσεων. Ἡ πανοπλία ἠχρηστεύθη λόγῳ ἀμελείας καί μή ἐξασκήσεως εἰς τά ὅπλα τοῦ φωτός. Τό ξίφος δέν κόπτει πλέον. Τό ἔφαγεν ἡ σκωρία εἰς τήν θήκην του. Ὁ εὐγενής ἐν τῇ ὑψηλῇ χριστιανικῇ ἐννοίᾳ κατήντησεν εὐγενής ἐν κοσμικῇ ἐννοίᾳ. Γλοιώδης εὐγένεια! Ὁ εὐγενής τῶν ἡμερῶν μας ἐφόρεσε κλάκ καί γάντια, κάμνει συνεχῶς ὑποκλίσεις πρό τοῦ κοσμοκράτορος καί τῶν ὀργάνων αὐτοῦ καί χειρίζεται ὅλας τάς ὑποθέσεις τῆς Ἐκκλησίας “μέ τό γάντι”! Διαρκῶς ὑποχωρεῖ πρό τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Διατηρεῖ σχέσεις ἁβροφροσύνης μέ ὅλους. Καί μέ ὑλιστάς καί μέ ἀθέους κομμουνιστάς καί μέ μασόνους καί μέ πνευματιστάς καί μέ μοντερνιστάς καί μέ οἰκουμενιστάς, ἵνα παρά πάντων ἀκούῃ τό “εὖγε”» («Ἐκκλησιαστικός στρουθοκαμηλισμός», 1973, σελ. 44-45).
Τόν ἀγώνα κατά τῆς ἁμαρτίας ὁ χριστιανός τόν διεξάγει μέ τό δικό του φωτεινό παράδειγμα, μέ τόν καθαρό καί ἀνυπόκριτο λόγο του καί μέ τή θερμή του προσευχή. Ὅταν αὐξηθοῦν οἱ πραγματικοί χριστιανοί, τότε θά βελτιωθεῖ ἡ κοινωνία. Δέν ὑποστηρίζουμε ὅτι θά ἐξαλειφθεῖ ἡ ἁμαρτία. Εἶναι ὅμως βέβαιο ὅτι θά ἐμπεδωθεῖ στούς πολλούς ὅτι μακριά ἀπό τό Θεό ὁ ἄνθρωπος βυθίζεται στή δυστυχία.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης
Ορθόδοξος Τύπος, 30/01/2015