.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ὁ χριστιανος μπορει να ζει και να αγωνιζεται κατω απ᾽ ολα τα πολιτευματα και ειναι ελευθερος


Aπόσπασμα του βιβλίο·
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ
ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» ,
Νέα έκδοση Γ΄ επηυξημένη,
του Μητροπολίτου Φλωρίνης 
π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὁ Χριστιανὸς μπορεῖ νὰ ζῇ κάτω ἀπ᾿ ὅλα τὰ πολιτεύματα. Εἴτε δημοκρατικὰ εἴτε δικτατορικὰ εἴτε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, καὶ νὰ εἶνε ἐλεύθερος. Καὶ μπορεῖ ὁ ἄλλος νὰ ζῇ στὴν πιὸ ἰδεώδη πολιτεία, στὴ δημοκρατία, καὶ ν᾿ αὐτοκτονήσῃ, γιατὶ μέσα του ὑπάρχει τὸ κακό. Τὰ μεγαλύτερα προβλήματα του ἀνθρώπου εἶνε ἐσωτερικὰ καὶ ὄχι ἐξωτερικά. Κακὸς ἦταν ὁ Νέρων, κακὸς ὁ Χίτλερ, κακὸς ὁ Στάλιν· ἀλλὰ δὲν θ᾿ ἀσχολούμεθα μ᾿ αὐτούς.
Κακὸ πρᾶγμα εἶνε ἡ ἐξουσία· ἀλλὰ πιὸ κακὸ εἶνε ἡ ἀναρχία.
Ὅσοι ἀπὸ σᾶς εἶστε δικηγόροι, ξέρετε πολὺ καλὰ ὅτι μέχρι σήμερα κυβερνούμεθα ὄχι μὲ τὸ χριστιανικὸ δίκαιο, ἀλλὰ μὲ τὸ ῥωμαϊκό. Ἐγὼ δὲν συμφωνῶ μ᾿ αὐτό. Δυστυχῶς στὰ δικαστήριά μας δὲν ἐπεβλήθη τὸ χριστιανικὸ δίκαιο, ποὺ εἶνε ἀσύγκριτα ἀνώτερω ἀπὸ τὸ ῥωμαϊκό. Γιατί; Εἶνε μεγάλη ἡ ὑπόθεσι αὐτή.
Οἱ Ῥωμαῖοι εἶχαν πολλὰ ἐλαττώματα, ἀλλὰ εἶχαν καὶ ἕνα πλεονέκτημα· τὸ ῥωμαϊκὸ δίκαιο. Γι᾿ αὐτὸ κυριάρχησαν.
Βλέπουμε στὴ δίκη τοῦ Χριστοῦ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων νὰ φωνάζουν «Σταυρωθήτω», ἀλλὰ ὁ Πιλᾶτος νὰ διαμαρτύρεται, ὅτι «Οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ» (Λουκ. 23,4). Δὲν βρίσκω τίποτε, δὲν δίνω ψῆφο. Τὸν ἔκρινε μὲ δικαιοσύνη. Ἀλλὰ μετά, ἐπειδὴ μέσα του ὑπῆρχε τὸ ἐσωτερικὸ κακό, ἡ δειλία, τὸ παρέβη. Καὶ ὁ ἑκατόνταρχος μετανόησε ἀργότερα καὶ εἶπε «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος» (Ματθ. 27,54).

Ετικέτες ,