Ο καλύτερος παρατηρητής των καιρών
και των εξελίξεων
είναι ο Ορθόδοξος Χριστιανός.
Ο προσωπικός του αγώνας γίνεται τρόπον τινά σπόγγος που μαζεύει κάτι από τον αδαπάνητο φωτισμό της Εκκλησίας του και μόνο μ’ αυτόν μπορεί να διακρίνει τις πραγματικές αιτίες...
στα γεγονότα που παρελαύνουν ήσυχα στην επιφάνεια του εφησυχασμένου κόσμου, σαν ελπιδοφόρα φαινόμενα «συνεργασίας», «συναντήσεων», «διαλόγων», «συμπροσευχών» και «ενότητας». Όλα αυτά είναι κατά πάντα «επαινετά» και «άξια» και «ωραία»...
Όλες οι κοσμικές ηγεσίες είναι αδύνατο να μη συμφωνήσουν και να μη συμπλεύσουν με αυτά.
Οι όποιοι τυχόν αντιρρησίες και διαφωνούντες χαλάνε με τη γραφικότητά τους την πολύκροτη παράσταση αυτής της θαυμαστής πολυκρατικής ενότητας και του συνασπισμού όλης της οικουμένης...
Ας σημειωθεί ότι αυτοί που, έμμεσα ή άμεσα, είναι παρασκηνιακά οι πραγματικοί ένοχοι ή οι υπαίτιοι για τις σύνολες ή επιμέρους τραγωδίες της ανθρωπότητας, αυτοί που για χίλιους λόγους αναντίρρητα είναι υπόλογοι για αμέτρητα φοβερά και ανείπωτα εγκλήματα στην ανυποψίαστη ζωή του κόσμου, ως συνήθως...
εμφανίζονται τώρα σαν υπερασπιστές της ειρήνης και σαν ψευδοαρωγοί στην αντιμετώπιση του πόνου, της πείνας, της αιφνίδιας μετακίνησης των λαών...
Μια αναγκαστική μετακίνηση και εσπευσμένη μετανάστευση, που έχει σαν βέβαιο στόχο την αλλαγή των μέχρι τώρα σταθερών πληθυσμών σε συγκεκριμένες χώρες, καθώς και την με κάθε τρόπο, τη σταδιακή ή βίαιη αλλαγή των συνόρων αυτών των χωρών.
Το «χάος» είναι το μόνο σύνθημα των πολεμοχαρών βημάτων της Νέας Τάξης.
Και αυτό το χάος, μόνο θάνατο, πόνο και δυστυχία μπορεί να σκορπίσει. Η μόνη βέβαια που «προβλέπεται» να σωθεί, είναι αυτή η αρχηγική ελίτ των αδιανόητα μισανθρώπων που, μέσα από τα ζοφερά και απάνθρωπα αρχηγεία τους...
τις απροσπέλαστες και μυστικές στοές τους, διοικούν και κατευθύνουν καταστροφικά τον δούλο και ουραγό κόσμο, τις άβουλες μάζες που δεν μπορούν να έχουν πνευματικές αντιστάσεις και αντισώματα αλήθειας...
Αξίζει δε να προσέξουμε και να παρατηρήσουμε το εξής φαινόμενο, το οποίο είναι στ’ αλήθεια μοναδικό. Ποιο είναι αυτό;
Δεν υπάρχει μέρος απ’ όπου να πέρασε και να επισκέφθηκε ο πάπας, με όλες τις τιμές του αφελούς και ταυτόχρονα πονηρού κόσμου...
που να μην εφαρμόστηκε κάτι από τα τεκταινόμενα σχέδια των Στοών ή να μη παραδόθηκε εξ ολοκλήρου η γη και η όλη περιοχή στις φλόγες του πολέμου, του μερισμού, της διαίρεσης, της σύγχυσης και της αποσταθεροποίησης...
Ο πάπας δεν έρχεται ποτέ για καλό.
Και αυτό δεν είναι προκατάληψη ή δεισιδαιμονία. Είναι πια θλιβερό αξίωμα στη ματωμένη ιστορία της δυστυχίας των λαών κυρίως αδιάσειστη και αλησμόνητη εμπειρία στη βαθιά ματωμένη ιστορία των Ελλήνων Ορθοδόξων.
Τώρα που θα έρθει, τώρα που έρχεται, προσωπικά χαίρομαι συνετά και προβληματισμένα: κατά κάποιο τρόπο «πρέπει» να έρθει. Γνωρίζω καλά ότι ο ερχομός του είναι το απευκταίο μεν, πλην όμως αναγκαίο «σινιάλο» που χρειάζεται η αποδόμηση που έχει μελετηθεί εδώ και χρόνια για να ενεργοποιηθεί πλήρως στην εντέλειά της...
Όμως τίποτα δεν θα μείνει σε αυτήν την αποδόμηση για πολύ. Δεν θ’ αφήσει ο Χριστός. Μετά τη μεγάλη βουτιά προς τον πάτο, θ’ αρχίσει η ευλογημένη άνωση. Άνωση που θα οδηγήσει στη συνάντηση με την Ορθοδοξία που στέκει σιωπηλά στο προσωπικό, διαπροσωπικό και κοινωνικό ύψος....
Μα, ποιος είναι ικανός να τους πει ότι το τιμόνι της ιστορίας και του διάβα μας μέσα στον πονηρό κόσμο, το κρατάει η Παναγία μας και οι προσευχές των Αγίων μας;
Ο Χριστός από το πουθενά της λογικής και της απελπισίας μας θα ανατρέψει την αναπόδραστη καταστροφή που επιχειρείται και όλους αυτούς τους αγαπολόγους, τους πολιτικάντηδες, τους προδότες, τους αιρετικούς και τους αιρεσιάρχες, θα τους καταργήσει παταγωδώς...
Απλά, αναμείνατε για λίγο!...
Ένας ορθόδοξος ιερεάς της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
______________________________________________
Σχόλιο Π. Κοινωνίας: Ευχαριστώ τον αγαπητό αδελφό Ιερέα για την αποστολή του κειμένου. Το οποίο μελετώντας το, με έκανε να αναφωνήσω ενα αυθόρμητο:
Δόξασι ο Θεός! Υπάρχουν ακόμη Λειτουργοί του Υψίστου!