Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου (Ἡ θεραπευτική τοῦ Ἡσυχασμοῦ 18/07/2013), μὲ ἀφορμὴ ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὸ Γεροντικὸ ὅπου κάποιοι Ἀββάδες κάνουν μία σύναξη γιὰ νὰ ἀναλύσουν τὴν προσωπικότητα τοῦ Δικαίου Μελχισεδέκ, τότε ὁ Ἀββὰς Κόπρις τοὺς ἐπαναφέρει στὴν τάξη. Ὁ πατὴρ Κωνσταντῖνος λοιπόν, τονίζει:
Χρειάζεται νὰ ἑρμηνεύσουμε πράγματα ἑρμηνευμένα γιὰ νὰ κουβεντιάζουμε γιὰ τὸ τίποτε; Ὁ Ἀββὰς Κόπρις εἶχε σοφία, δὲν ἑρμηνεύει τὰ ἑρμηνευμένα. Δὲν ἐξαντλούμαστε σὲ ἀπέραντες ὅπως λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος «γενεαλογίες καὶ ἔριδες», ἂς τὶς πῶ θεολογικὲς γιὰ τὸ τίποτα. Ἡ σοφία ἡ ἀσκητικὴ δὲν πάει παραπάνω νὰ γίνει πιὸ ἔξυπνη ἀπ΄ τὴν ἑρμηνευτικὴ ἀκόμη καὶ τοῦ Ἀπ. Παύλου. Ἑρμηνευτικὴ ὑπάρχει στὴν Ἐκκλησία μας ὅπου χρειάζεται, ὅπου δὲν χρειάζεται ἡ σιωπὴ καὶ ὅπου χρειάζεται ὑπάρχει λόγος.
Θυμηθεῖτε, πὼς τὰ μεγαλύτερα μεγέθη θεολογικῆς ζυμώσεως καὶ διεργασίας, εἶναι οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιατί συνεκλήθησαν; Γιὰ μία θεολογικὴ… κουλτούρα;
Γιὰ νὰ βρεθοῦν ὅλοι μαζὶ νὰ ποῦν κάτι; Ὄχι. Μία ἀνάγκη πάντοτε, κάποια αἵρεση, τοὺς κάλεσε νὰ δώσουν ἀπαντήσεις, τοὺς καλοῦσε ὁ Θεός, δῶστε ἀπαντήσεις τώρα. Καὶ ἔρχονται οἱ Θεοφόροι Πατέρες, ὄχι οἱ ὁποιοιδήποτε ποὺ ἔχουν ἀξιώματα, οἱ Θεοφόροι Πατέρες νὰ ἀπαντήσουν στὴν πρόκληση ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο. Δὲν μαζεύονται νὰ κάνουν συνέδριο ἔτσι, δὲν μαζευόμαστε γιὰ τὸ τίποτα γιὰ τὰ μεγάλα θέματα. Καὶ τότε τί κάνουνε; Θεολογοῦνε καὶ δίνουν ἀπαντήσεις, γιατί πρέπει νὰ δώσουν ἀπαντήσεις στὸ λαὸ καὶ νὰ ξεπεραστεῖ ἡ αἵρεση.
Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο μέγεθος τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Δὲν μαζευόμαστε γιὰ τὸ τίποτε, μαζευόμαστε γιατί ὑπάρχει μία αἰτία, οὐσιαστική, γιὰ τέτοιου εἴδους μαζώματα θεολογικά. Ἄρα οἱ κουβέντες μας μὴν εἶναι γιὰ τὸ τίποτε, ἂν ὑπάρχει οὐσιαστικὸς λόγος!