Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Χριστ. Σπίθα» (φ. 344/Ἰούλ.-Σεπτ. 1971)
καὶ τὸ βιβλίο Σφενδόνη Β΄ (ἀπόσπ. α΄)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
ΦΟΒΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ ΠΟΥ
ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
Ὑπάρχουν τώρα οἱ προϋποθέσεις γιὰ σύγκλησι καὶ ἐπιτυχία μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Συμφωνῶ ἀπολύτως μὲ τὴ γνώμη τοῦ ἁγίου ἀσκητοῦ Ἰουστίνου Πόποβιτς καὶ ἀπαντῶ χωρὶς περιστροφές· Ὄχι, δὲν ὑπάρχουν σήμερα οἱ ἀπαιτούμενες προϋποθέσεις. Διότι πρῶτον, ποιός εἶνε αὐτὸς ποὺ συγκαλεῖ τώρα τὴν ἀναμενομένη Σύνοδο; Κάποιος εὐσεβὴς αὐτοκράτωρ; Δὲν ὑπάρχει. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο; Ἀλλ᾽ αὐτὸ χειμάζεται δεινῶς. Τὸ δὲ χειρότερο ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου, ὁ πατριάρχης καὶ ὁ ἀντιπρόσωπός του μητροπολίτης μὲ τὶς κατὰ καιροὺς ἀντορθόδοξες δηλώσεις τους ἔχουν κλονίσει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος. Ὁ ἀνωτέρω διαπρεπὴς θεολόγοςἸουστῖνος Πόποβιτς τολμᾷ καὶ ἀποκαλεῖ τὸν πατριάρχη «πηγὴ ἀναρχισμοῦ καὶ μηδενισμοῦ στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο». «Οἱ Ἁγιορεῖτες», λέει, «δικαίως τὸν ὀνομάζουν αἱρετικὸ καὶ ἀποστάτη… Αὐτὸς μὲ τὴ νεοπαπιστικὴ συμπεριφορά του στὰ λόγια καὶ στὰ ἔργα σκανδαλίζει ἐπὶ χρόνια τὶς ὀρθόδοξες συνειδήσεις, ἀρνούμενος τὴ μοναδικὴ καὶ πανσωστικὴ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ Πίστεως, ἀναγνωρίζοντας τὶς ῥωμαϊκὲς καὶ ἄλλες αἱρέσεις ὡς ἰσότιμες μὲ τὴν Ἀλήθεια, ἀναγνωρίζοντας τὸν ῥωμαῖο ἄκρο ποντίφικα μὲ ὅλη τὴ δαιμονικὴ ἀντιεκκλησιαστικὴ ὑπερηφάνειά του».
Δὲν εἶνε κατάλληλος ὁ καιρὸς γιὰ συγκλησι Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διότι ἐρωτῶ ἐπίσης· ποιοί θὰ λάβουν μέρος στὴν Σύνοδο; Ἱεράρχες (ὅπως τῆς ῥωσικῆς Ἐκκλησίας) ποὺ ἀποφάσισαν τὴ μετάδοσι τῶν ἀχράντων μυστηρίων στοὺς παπικοὺς καὶ κήρυξαν ἔτσι τὴν ἕνωσι μὲ τὸν παπισμό; Ἀναγνώρισαν ἀκόμη τοὺς ρασκόλνι¬κους, τοὺς παλαιόπιστους ῾Ρώσους. Γι᾽ αὐτοὺς ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Γρηγόριος Παπαμιχαήλ, ποὺ ἐγνώριζε καλὰ τὰ ῾Ρωσικὰ πράγματα, ἔγραφε, ὅτι συνεπείᾳ τῶν πλανῶν τῶν παλαιοπίστων νοθεύθηκε στὴ ῾Ρωσία ἡ ἀληθινὴ Ὀρθοδοξία. Ἐναντίον αὐτῶν ἀγωνίσθηκαν οἱ ἀείμνηστοι ἱεράρχες Εὐγένιος Βούλγαρις καὶ Νικηφόρος Θεοτόκης. Θὰ εἶνε λοιπὸν δεκτοὶ στὴν Σύνοδο ἱεράρχες ποὺ ἦλθαν σὲ μυστηριακὴ κοινωνία μὲ αἱρετικούς; Καὶ ἀντιθέτως θ᾽ ἀπουσιάζουν ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μετέχουν στὴν Σύνοδο καὶ ποὺ ὁ λόγος τους θὰ ἔπρεπε νὰ βαρύνῃ περισσότερο· καὶ αὐτοὶ εἶνε οἱ νεώτεροι ὁμολογηταὶ τῆς πίστεως, ὅσοι ἐπέζησαν ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς διωγμούς.
Ἀπὸ ποιούς, παρακαλῶ, θὰ συγκροτηθῇ ἡ Σύνοδος αὐτή; Ποῦ τὰ μεγάλα πνευματικὰ ἀναστήματα; ποῦ οἱ ἥρωες καὶ ὁμολογηταί, ποὺ θ᾽ ἀποτελοῦν ἐγγύησι Ὀρθοδοξίας; Ἀλλοίμονο, τέτοια πρόσωπα θὰ λείπουν. Κυρίαρχη δὲ θέσι θὰ κατέχουν στὴ Σύνοδο πρόσωπα ὑπόδικα ἐνώπιον τῆς Ὀρθοδόξου συνειδήσεως, ἐπίσκοποι καὶ μητροπολῖται ἄνευ ποιμνίων, μὲ τίτλος κενούς, ποὺ θὰ ἀγορεύουν ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει, χωρὶς αἴσθημα εὐθύνης.
Ὑπὸ τέτοιες συνθῆκες συγκαλουμένη ἡ Μεγάλη Σύνοδος θὰ ἀποτύχῃ οἰκτρὰ καὶ θὰ γίνῃ πηγὴ νέων πνευματικῶν συμφορῶν γιὰ τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος