.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Μέ αὐτό τό στεφάνι τῆς ὑπομονῆς, λέει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων, «ὁ Ἰησούς συνήθως στεφανώνει τούς ἀθλητές Του»



Με αυτό το στεφάνι της υπομονής, λέει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, «ο Ιησούς συνήθως στεφανώνει τους αθλητές Του».

Θεωρεί μάλιστα ως Μάρτυρες τους υπομένοντες και λέει ότι ο Χριστός έστεψε τους Μάρτυρες της υπομονής με στεφάνια που ήταν φτιαγμένα με λουλούδια κάθε είδους.

Οι υπομένοντες, λέει, έχουν πάντα προ οφθαλμών την «ημέραν της υπομονής του Κυρίου» και «μετέχοντας στη δική Του ζωή μπορούν και κάνουν υπομονή. Γιατί, με την υπομονή αξιώνονται να βρίσκονται πάντα δίπλα Του».

Και όταν η ψυχή τους συνθλίβεται στις μυλόπετρες του πόνου, ξέρει αυτή που να στραφεί και σε Ποιον να καταφύγει.

Ατενίζει Εκείνον, που «ώσπερ πελεκάν τετρωμένος τη καρδία» («Εγκώμια» του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου), κρέμεται στο Σταυρό της Αγάπης.

Αγκαλιάζει έτσι και τον δικό του σταυρό και πορεύεται να συσταυρωθεί με Εκείνον, «ίνα και συζήση Αυτώ»..

Ετικέτες ,