Επίκαιρος ο λόγος του Παπουλάκου, βλέποντας τι γίνεται αυτήν την στιγμή στη χώρα μας. Ας αναλογιστούν κάποιοι τις ευθύνες τους και ας σκεφτούν καλύτερα το που μας οδηγούν.
Ο Παπουλάκος, η συνέχεια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, κηρύσει:
«Τ’ άθεα γράμματα είναι η ρίζα κάθε συμφοράς…Τέτοια γνώση είναι καρπός της περηφάνειας, που είναι το πιο θανάσιμο κρίμα, είναι το ψήλωμα του νου, είναι κατάρα Θεού, που στέλνει ολόϊσα στην κόλαση και θα μεταλλάξει και τούτη τη γης σε κόλαση.
Αυτά τα άθεα γράμματα πάνε να ξεράνουνε και το δέντρο της λευτεριάς. Τ’άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του έθνους, ξένους κι άπιστους γραμματισμένους, και πάνε να νοθέψουνε τη ζωή μας… (Αυτοί) πάνε να μας αποκόψουνε από τον Χριστό και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντάδων, πουναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους…»
Ο Παπουλάκος έγινε φωνή λαού, συνισταμένη της λαϊκής διαμαρτυρίας και εξεγέρσεως. Γι’αυτό η Ιερά Σύνοδος προσπαθεί να…προλάβει με την εξαπόλυση τριών διαδοχικών εγκυκλίων της (1852) και τον στιγματίζει «ως διαστροφέα της γνήσιας διδασκαλίας του Ευαγγελίου»…Αυτά συμβαίνουν όταν η Εκκλησία από «περιέχον» (στα χρόνια της Τουρκοκρατίας) γίνεται «περιεχόμενο», εξάρτημα της Πολιτείας, υπεύθυνο μόνο για τη θρησκευτική ζωή – πειθήνιο όργανο του καίσαρος, που είναι η κεφαλή και ο αρχηγός (!) της, ο κυριάρχης της έστω και ετερόδοξος…
από το βιβλίο: «Γιατί αρνούμαι να παραλάβω την Κάρτα Πολίτη» (Ιερόν κελλίον Αγίου Νικολάου Μπουραζέρι-Άγιον Όρος).