ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
Η διακοπή του μνημοσύνου των διακηρυσσόντων, γυμνή τη κεφαλή, αιρετικές διδαχές επισκόπων εδράζεται στους Θείους και Ιερούς κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας καθώς και στην εκκλησιαστική Ιστορία και τη μακραίωνα εκκλησιαστική παράδοση και πράξη ως τυγχάνει παγκοίνως γνωστό. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, έχει αποδεχθεί και η Ιερά Κοινότης του παλλαδίου της Ορθοδοξίας Αγίου Όρους αποφηναμένης σχετικώς ότι
«Επαφίεται εις την συνείδησιν εκάστης Μονής, η διαμνημόνευσις του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου».(ΝΒʹ Συνεδρία εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως, 13 Νοεμβρίου 1971).
Μονάχα οι ποικίλης προελεύσεως κακοπροαίρετοι εκκλησιαστικοί παράγοντες και τινες συνοδοιπορούντες θεράποντες της ακαδημαϊκής "θεολογίας" καθώς και ένιοι δούλοι της σκοπιμότητος, φιλοπατριαρχικής, ως επί το πλείστον κοπής και προελεύσεως, πειρώνται, ανεπιτυχώς βεβαίως, να διϊσχυρισθούν το αντίθετο ελεγχόμενοι, τοιουτοτρόπως, ως στερούμενοι ΠΑΝΤΕΛΩΣ σοβαρότητος και στοιχειώδους ιστορικής γνώσεως.
Εκεί στηρίχθηκαν τόσο οι αγιορείτες ιερομόναχοι που διέκοψαν τη μνημόνευση του κεκοιμημένου πατριάρχη Αθηναγόρα εν έτει 1970 όσο και οι τρεις ευθαρσείς μητροπολίτες, που προέβησαν στην αυτή ενέργεια το ίδιον έτος, μακαριστοί πλέον, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, ο και λέων του Βορρά προσφυώς αποκληθείς (ο πρώτος λεβέντης επίσκοπος που τόλμησε να προβεί στη διακοπή του μνημοσύνου του αποστάτη Αθηναγόρα, ακολούθησαν μετά ταύτα και οι άλλοι δύο), ο νεοχρυσόστομος και νεότερος Πρόδρομος Φλωρίνης Αυγουστίνος και ο Παραμυθίας Παύλος, ο απλούς και κεχαριτωμένος, ο και σφάγιο του επαράτου σεραφειμισμού χρηματίσας.
Αιώνες, όμως, πριν από αυτούς οι άγιοι Μάξιμος ο Ομολογητής, Γρηγόριος ο Παλαμάς και άλλοι διήνοιξαν και υπέδειξαν το σχετικό δρόμο.
Θεωρώ ότι η διακοπή της μνημονεύσεως των πρωτεργατών της οικουμενιστικής προδοσίας της πεφιλημένης μας Ορθοδοξίας, στηριζόμενη, επαναλαμβάνω, στου Θείους και Ιερούς κανόνες, την εκκλησιαστική Ιστορία και τη μακραίωνα εκκλησιαστική πράξη επιβάλλεται από τις περιστάσεις.
Τι άλλο, δηλαδή, θα πρέπει να πράξει ακόμη ο αρχιοικουμενιστής πατριάρχης Βαρθολομαίος προκειμένου τα αντιοικουμενιστικά ανταναλαστικά των υγιώς φρονούντων ποιμένων να ενεργοποιηθούν αναλόγως;
Ουδείς επιχαίρει επί τη προόψει μίας τοιούτου είδους εξελίξεως!
Μόνον ο αρχιεργάτης του ψεύδους και τα πολυποίκιλα ενεργούμενά του ευφραίνονται σχετικώς!
Κάτι τέτοιο, όμως, επ’ ουδενί δύναται να εξωραΐσει και ανατρέψει την πραγματικότητα επί τη βάσει της οποίας η ανοχή του εκκλησιαστικού πληρώματος επι τη θέα των πρωτοφανών συγκρητιστικών ανοσιουργημάτων έχει εξαντληθεί από πολλού.
Πολλοί πιστοί βιώνουν ένα εσωτερικό δράμα, μία κρίση συνειδήσεως, μία πραγματική τραγωδία όταν τα ώτα τους γίνονται δέκτες της διαμνημονεύσεως των πρωτουργών του οικουμενιστικού συγκρητισμού, με "πρωτον και καλλίτερο" τον κρίμασιν οις οίδε Κύριος κατέχοντα την αρχιεπισκοπική καθέδρα της εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας (εννοείται ότι ο όρος "οικουμενικός", αποδιδόμενος σε οποιονδήποτε προκαθήμενο τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας τυγχάνει έωλος και αδόκιμος από εκκλησιολογικής πλευράς ως τυγχάνει γνωστό και εις τους άκρω δακτύλω γευσαμένους της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας).
Ακούς εκεί "οικουμενικός" ο πρώτος μεταξύ ίσων μιας ισοτίμου με τις άλλες τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας!
Πρόκειται για εγκαθίδρυση παπάτου στην Ανατολή!
Και μη χειρότερα!
Έχω την αίσθηση ότι και πολλοί ποιμένες, και των τριών βαθμίδων της Ιερωσύνης, προβληματίζονται, σχετικώς, όσο ποτέ άλλοτε!
Υφίσταται, προς γνώση και μελέτη από την πλευρά παντός ενδιαφερομένου μέλους της Εκκλησίας, άφθονο και φρικαλέο, τόσο από πλευράς ποσότητος όσο και, κυρίως, από πλευράς "ποιότητος" προδοσίας του Ορθοδόξου Δόγματος, διαδικτυακό υλικό, δυνάμενο να πείσει και τον πλέον ψύχραιμο και απροκατάληπτο θεατή και ακροατή ότι η συντελούμενη προδοσία έχει υπερβεί κάθε όριο ανοχής και καλής διαθέσεως από μέρους του ορθοφρονούντος εντίμου κλήρου και πιστού λαού.
Οι ποιμένες μας καλούνται να αφουγκρασθούν την αγωνιώδη κραυγή του ποιμνίου τους και να πράξουν αναλόγως. Περαιτέρω ανοχή, από μέρους τους, της προδοσίας και των προδοτών ισοδυναμεί με προδοσία της ιερής αποστολής τους.
Κλήρος και λαός αναμένει αγωνιωδώς και εμπόνως την από της πλευράς των διοικητικών σωμάτων της κατ’ Ελλάδα ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ Εκκλησίας την πανηγυρική καταδίκη και απαξίωση της ληστρικής συνόδου της Κρήτης.
Και αναμένει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, το λεβέντη εκείνο επίσκοπο που θα πάψει το μνημόσυνο του αρχιεργάτη της προδοσίας, του Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου!
Ήδη, κάποιοι λεβέντες αγιορείτες ιερομόναχοι το τόλμησαν!
Επιτέλους, δεν πρόκειται για τα αμπέλια και τα χωράφια τους αλλά για την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη!
Πληροφορίες που έχουν φθάσει στα ώτα του γράφοντος το παρόν, τις οποίες δεν τυγχάνω εξουσιοδοτημένος να μεταφέρω αυτούσιες στο διαδικτυακό χώρο, αποκαλύπτουν την τραγική αφέλεια κάποιων, θεωρούμενων ως παραδοσιακών επισκόπων, αναφορικά με την παράγραφο του "συνοδικού" κειμένου που πραγματεύεται τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των αιρετικών "χριστιανών" της Δύσεως.
Οι λεγάμενοι τυγχάνουν τραγικά ανυποψίαστοι σχετικά με την συντελεσθείσα, καμουφλαρισμένη ομολογουμένως, προδοσία και θεωρούν ότι ουδεμία μειοδοσία επισυνέβη!
Μιλάμε για την απόλυτη αφέλεια από την πλευρά τους!
Εσχάτως, δε, από επίσημα αρχιερατικά χείλη διατυπώνονται ένιες τραγικά αθεολόγητες και εκκλησιoλογικά απόβλητες και ασύστατες θέσεις περί της ΔΗΘΕΝ ακυρότητος των τελουμένων Ιερών Μυστηρίων σε περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν διαμνημονεύεται ο "οικουμενικός" πατριάρχης, δηλαδή ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος, μάλιστα, ονομάζεται και "κορυφή της Εκκλησίας"!
Τι τραγική εκκλησιολογική σύγχυση!
Εχέτωσαν, υπ όψιν, τόσο οι συνειδητά υποστηρίζοντες τον επάρατο οικουμενιστικό συγκρητισμό όσο και οι ένεκα αφελείας, δειλίας, αδιαφορίας ή καιροσκοπισμού "ρίπτοντες νερό στο μύλο του και βούτυρο στο ψωμί του", ότι ο κόμπος έφθασε στο χτένι!
Περαιτέρω ανοχή των οικουμενιστικών εγκλημάτων και της οικουμενιστικής προδοσίας δεν είναι νοητή!
Εάν σιωπήσουν αυτοί στη σύνοδο της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας του Νοεμβρίου δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια και ο νοών νοείτω! Νισάφι πια!
Λυκούργος Νάνης, ιατρός