Είναι μεγάλο λάθος να δίδεται η εντύπωση ότι οι αιρετικοί Μονοφυσίτες από ‘’παρεξήγηση’’ έχουν περιπέσει στην αίρεση. Είναι αιρετικοί οι Μονοφυσίτες και έχουν αποκοπεί από την Εκκλησία Οι αιρετικοί Μονοφυσίτες παρουσιάζονται ως δήθεν αποδεχόμενοι τη Χριστολογία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.
Η ερμηνεία της Χριστολογίας του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας δόθηκε από την Εκκλησία και συγκεκριμένα από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Η εμμονή των Μονοφυσιτών στην αίρεση είναι χαρακτηριστική. Οι Μονοφυσίτες διεκήρυτταν στη Γενεύη το 1970, καθώς και στη συνάντηση της Αδδίς Αμπέπα το 1971, ότι δεν πρόκειται να δεχθούν την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, ως βάση για την ένωση.
Ο τότε Μονοφυσίτης ‘’Πατριάρχης’’ της αυτοκαλουμένης ‘’Κοπτορθοδόξου Εκκλησίας της Αλεξανδρείας Αιγύπτου’’ Σενούντας ο Γ΄ στο σύγγραμμά του ‘’Η φύση του Χριστού’’ (Εκδόσεις ‘’Αρμός’’ Αθήνα 1996) αναφέρει τα εξής:
«Παρά το γεγονός ότι η σύνοδος της Εφέσου αναθεμάτισε τον Νεστόριο, οι νεστοριανές ρίζες απλώθηκαν και επέδρασαν στη σύνοδο της Χαλκηδόνος, όπου η τάση να διαχωριστούν οι δύο φύσεις άρχισε να γίνεται τόσο ορατή, ώστε ειπώθηκε ότι ο Χριστός είναι δύο πρόσωπα. Ο Θεός και ο άνθρωπος· ο ένας επιτελεί θαύματα και ο άλλος επιδέχεται ύβρεις και ταπείνωση».
Δεν αμφισβήτησε ο αιρετικός Μονοφυσίτης ‘’Πατριάρχης’’ Σενούντας ο Γ΄ μόνο την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας, αλλά προχώρησε ακόμα περισσότερο παραλληλίζοντας την αιρετική θέση του Νεστορίου με εκείνη των Ορθοδόξων, θεωρώντας τις Ορθόδοξες θέσεις ως νεστοριανίζουσες. Άπαγε της βλασφημίας.
Ξεκάθαρα πρόκειται περί της πλάνης και δογματικής παρερμηνείας και επιμονής σ’ αυτή. Τούτο διαφαίνεται και από τη θέση του Μονοφυσίτη ‘’Πατριάρχη’’ Σενούντα του Γ΄, που αναφέρει τα εξής στο εν λόγω στο σύγγραμμά του ‘’Η φύση του Χριστού’’ (Εκδόσεις ‘’Αρμός’’ Αθήνα 1996) :
«Ακολουθώντας την ίδια τάση ο Λέων, επίσκοπος Ρώμης, παρέθεσε τον περίφημο Τόμο του, απορρίφθηκε από την Κοπτική Εκκλησία. Η σύνοδος όμως τον αποδέχθηκε και τον υπερψήφισε, βεβαιώνοντας έτσι ότι οι δύο φύσεις υπάρχουν στον Χριστό και μετά την ένωσή τους. Μία θεία φύση που επιτελεί τους σκοπούς της και μία ανθρώπινη που εκπληρώνει τον ρόλο της». Και αυτά εκφράζουν σαφέστατα τη θέση των Μονοφυσιτών. Η μονοφυσίτικη ερμηνευτική καταδεικνύει ότι πρόκειται για αίρεση και όχι παρεξήγηση. Είναι αιρετικοί οι Μονοφυσίτες και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου