ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΦΑΙΝΕΤΕ ΠΩΣ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΡΑΒΑ!
Και "φαίνεται πολύ καθαρά το μεγάλο μπέρδεμα που έχουν μέσα τους
αυτοί οι άνθρωποι!"
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Στην Αγία Γραφή ο Κύριος λέγει: «ίνα πάντες εν ώσιν», και οι κοσμοεραστές του Οικουμενισμού κατάλαβαν ότι ήρθε ο καιρός «ίνα πάντες ενώσιν»!!!
Υποστηρίζουν οι λεγάμενοι του «Οικουμενισμού» ότι:
- Ήλθε ο καιρός έπειτα από τις σπουδαίες προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριάρχου, (κ.κ. Βαρθολομαίου) και του Πάπα της Ρώμης να ενωθούν η Εκκλησίες!!!
(ΣΧΟΛΙΟ Παιδαγωγού: έτσι το γράφει το "οι Εκκλησίες", με "η"!)
Ας παραχωρήσουμε όμως την πρώτη θέση στην τράπεζα της αγάπης μας σ' έναν «Άγιο και Μεγάλο θεολόγο» του καιρού μας,που καταθέτει στην κρίση όλων μας τον παρακάτω "θεολογικό" λόγο...
Και επειδή αύριο εορτάζει η Παναγιά μας, της οποίας την Σκέπη αιτούμεθα, το θέμα μας αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον…
Τι μας λέει ο θεολόγος του «Καιρού» (Ιωάννης Μπουγάς); Ας τον ακούσουμε!
- "Είμεθα διασπασμένοι, τα αδέλφια εχώρισαν, εμοίρασαν την σχέση, απώλεσαν την ενότητα.
Ήλθε όμως ο καιρός έπειτα από τις σπουδαίες προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριάρχου και του Πάπα της Ρώμης να ενωθούν οι Εκκλησίες. Ο μέχρι τώρα υπέρ της αληθείας διάλογος αρχίζει να φέρνει τα αποτελέσματα της ενότητος με την ήρεμη και εν ταπεινώσει συγκατάθεση των απλών πιστών όλων των Εκκλησιαστικών Κοινοτήτων σε Ανατολή και Δύση. Ξεπερνώντας τις ελάχιστες φωνασκίες φανατικών κύκλων των οποίων τα μέλη χρήζουν της εν Εκκλησία θεραπείας ή ενδεχομένως της εν Ψυχιατρείω θεραπείας, ήλθε η στιγμή να να πραγματώθουν οι λόγοι του Κυρίου: «ίνα πάντες εν ώσιν».
Μία ενότητα που βασίζεται στον σεβασμό της διαφορετικότητας όπως και ο Χριστός σεβάστηκε την διαφορετική φύση της Παναγίας και καταδέχθηκε αυτήν.
Μία ενότητα που με την σκέπη της Παναγίας αρχίζει πλέον να γίνεται έκφραση κοινής πίστης, η οποία στερεώνεται στην εκκλησιαστική συνείδηση και μακάρι να εκφρασθεί και λειτουργικά σε Ιερό Συλλείτουργο του Επισκόπου της Ρώμης και του Επισκόπου της Νέας Ρώμης."
[http://www.romfea. gr/katigories/10-apopseis/ 2428-i-panagia-theotokos-kai- i-enotita-ton-ekklision-]….
Ω, τω της προδοσίας μέγεθος! και της μετανοίας ανάγκη!
Αδελφοί μου,
Καταδεχόμαστε και εμείς με την σειρά μας, με σεβασμό στον «άνθρωπο» και όχι στην «άνομη ιδέα της διαφοροτροπικότητας», και πάλι, για χάρη της «εν Χριστώ ένωσιν» μας, μιας δηλαδή ένωσης αληθινής, με τα της αληθινής, επιεικείς και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού μας… καταδεχόμαστε λοιπόν αλλά και χαιρόμαστε εν Χριστώ, που στον καιρό του κύρου Αθηναγόραπου έμπαιναν τα λοιπά σαθρά-χωματένια θεμέλια της παναίρεσης του «Οικουμενισμού-Κοσμοερωτισμού» ζούσε και δίδασκε ο αείμνηστος π. Αυγουστίνος Καντιώτης!
Ο άγιος και ιερός Χρυσόστομος λέγει πως είναι καλύτερα να σε διοικεί κακός άρχοντας παρά νέος και άπειρος… γι’ αυτό και παραθέτουμε ξανά και ξανά το λόγο του π. Αυγουστίνου που μας δείχνει το θεμέλιο στήριξής μας, ως αναφορά τον αγώνα τον καλόν που θα πρέπει οι λαϊκοί, να αναλάβουμε απέναντι στους διεστραμμένους θεολογικούς νόες, που μεγάλωσαν όχι όπως ο αείμνηστος π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος και ο π. Αυγουστίνος, δηλαδή με στερήσεις και ασκητική ζωή, αλλά με λουκάνικα και μερέντα, στην Μεταπατερική Νέα Εποχή μας, των ''Φτηνών Μεταπτυχιακών''!
Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης απαντούσε σ’ ό,τι τον ρωτούσαν! -
«Φτάνει να κάνουμε μόνο προσευχή για να έρθη γαλήνη στην Eκκλησία ή πρέπει να κάνει και κάτι άλλο ο λαός»;
- «Tι να κάνη ο λαός, αφού δεν ξεσηκώνεται;
Eδώ εξορίζεται ο Iερός Χρυσόστομος παιδάκι μου και δεν ξεσηκώνεται ο λαός.
Πέθανε στην εξορία λέγοντας, το δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.
Πνίγεται η φωνή του λαού, γιατί έχουν δύναμη αυτοί. Έχουν την εξουσία και τα όπλα. H πολιτεία είναι μαζί τους.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Tο είπε ο Xριστός, ή εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι. Aυτός είναι ο κλήρος των χριστιανών, γιατί έχουμε Mάρτυρα εμείς. Πως, θέλουμε να είμαστε χριστιανοί, για να μας χειροκροτά ο κόσμος; Kαι εμείς καμμιά μέρα θα έχουμε τέτοιο τέλος. Τέτοιο τέλος θα έχουμε, τα βλέπω όλα τα σημεία μπροστά μου…. Έναν άλλο άγιον επίσκοπο τον εξέλεξαν και μετά τον συκοφάντησαν με μια γυναίκα. Δεν ήθελε πλέον να παραμείνει και έφυγε στην έρημο και μετά όταν αποδείχθη η αθωότητά του, πήγαν και του ζήτησαν συγνώμη και να τον παρακαλέσουν να γυρίση στην Mητρόπολη. Όχι τους λέει, αφ’ όσον δεν μ’ υποστηρίξατε το διάστημα του διωγμού και της συκοφαντίας μου, δεν θέλω να έρθω. Mένω εδώ πέρα στην έρημο για να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου.
Δεν είναι άξιος ο λαός παιδί μου, για να έχη ποιμένας καλούς...»
[Απαντήσεις σε απορίες απὸ τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη, σε στελέχη των κατασκηνώσεων του, στην Πρώτη Φλωρίνης, στις 4-8-1994]