Ὅσα περιγράφει ὁ Ἅγιος γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς του, ἰσχύουν ἀπόλυτα γιὰ τοὺς προεστῶτες καὶ ἀρχηγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι εἰσήγαγαν στὴν Ἐκκλησία πονηροὺςἘπισκόπους, κρυπτοαιρετικούς («αἱρεσιάρχας κρυπτομένους»). Ἔτσι πλέον, ὁ διάβολος μὲ τὴν σύμπραξή τους, ἄκοπακαταστρέφει τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας σπέρνοντας τὰ αἱρετικὰ ζιζάνια.
Τώρα, λοιπόν, συνεχίζει ὁ ἱερὸς πατήρ, ποὺ μεγάλωσαν τὰ "ζιζάνια" εἶναι ὁλοφάνεροι οἱ καρποὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς-διαβολικῆς σπορᾶς· ἡ πρωτοφανῆς σύγχυση καὶ στοὺς ἐκλεκτούς, καὶ ἡ ἀδιανόητη ἀλλοίωση τοῦ φρονήματος τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας.
Καὶ τώρα γίνεται φανερό, γιατὶ στὴν ἀρχή, ἀπέκρυπταν οἱ Οἰκουμενιστὲς τοὺς πραγματικοὺς ἑαυτούς τους (καὶ τοὺς σκοπούς τους), ὅμως, καθὼς στὴν συνέχεια ἀπέκτησαν περισσότερη ἰσχὺ καὶ θάρρος (λόγῳ τῆς ἐγκληματικῆς ὀλιγωρίαςτῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν) χύνουν ὅλο καὶ περισσότερο οἰκουμενιστικὸ «ἰό»–δηλητήριο στὶς ψυχές.
(Χρυσοστόμου Ἰωάννου, Ὑπόμνημα εἰς τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, Ὁμιλία μστ΄, α΄).