.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η ιστορία μία ακόμη φορά επαναλαμβάνεται

Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι εύκολο σήμερα,
ένας ιερέας ή ιερομόναχος να τολμήσει σε μια μέρα να αποφασίσει ότι θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ΧΩΡΙΣ μισθό, ΧΩΡΙΣ ασφάλιση, ΧΩΡΙΣ ναό, ΧΩΡΙΣ αίθουσες ομιλιών, ΧΩΡΙΣ “τυχερά”, … ίσως και καθηρημένος από τους αιρετικούς Οικουμενιστές…
Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι εύκολο σήμερα, να ρισκάρει κάποιος κληρικός τα πάντα για τον Χριστό και να εμπιστευθεί το μέλλον του σε Αυτόν, με ΚΑΘΕ θυσία.


Αλλά και οι λαικοί οι οποίοι ακολουθούν μετά χαράς και αδιαφορίας είναι συνεργάτες άλλος λίγο, άλλος περισσότερο, ανάλογα με τα συμφέροντα και την καριέρα.

Θα πάρουν όλοι τον μισθόν τους κανονικά εν ημέρα κρίσεως.