«Ό χρόνος συνοδεύει τη ζωή και την κατευθύνει στό θάνατο.
"Οπως οι επιβάτες των πλοίων οδηγούνται αυτομάτως στο λιμάνι, έστω κι αν κοιμούνται και δεν το αντιλαμβάνονται, έτσι και κάθε άνθρωπος με το πέρασμα του Χρόνου, σαν με μια συνεχή και ακατάπαυστη κίνηση, οδηγείται στο τέλος του.
Κοιμάσαι και ο Χρόνος σε παρατρέχει.
Είσαι ξυπνητός κι έχεις φροντίδες, άλλα ή ζωή δαπανάται, έστω και αν αυτό διαφεύγει την αντίληψη μας.
"Ολοι τρέχουμε κάποιο δρόμο, σπεύδοντας ό καθένας προς το τέλος του...
"Ολα περνούν και μένουν πίσω σου...
Τέτοια είναι ή ζωή.
Ούτε οι χαρές της είναι μόνιμες ούτε οί λύπες της διαρκείς.
Και ό δρόμος δεν είναι δικός σου, ούτε τα παρόντα δικά σου».
(Μέγας Βασίλειος,Όμιλία εις Ψαλμόν 1, 4, Ρ.G. 29, 220 D-21Α)