.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Τα λίγα που γίνονται πολλά...



Ναι, δεν μπορούμε όλα να τα αλλάξουμε. Αλλα γιατί θα έπρεπε; Ας μάθουμε να ζούμε με τα λίγα που μπορούν να γίνουν πολλά, όταν τα εκτιμήσουμε και τα αξιολογήσουμε σωστά. 
Η ζωή περνά και χάνεται μαζί και οι ευκαιρίες που μας χαρίζει ο Θεός. Ας ζήσουμε αυτό το δώρο του Κυρίου, κι ας μην είναι όλα τέλεια. Να σε βρίσκει το βράδυ και πριν ξαπλώσεις στο κρεβάτι, να μην λες "ουφ παει πέρασε κι αυτή η μέρα", αλλά "δοξα τω Θεώ έζησα κι σήμερα....".
Άλλωστε η τέχνη της ζωής είναι να κερδίζεις την μάχη με τον χρόνο. 
Αυτός να μετράει τις μέρες και εσύ να ζείς με πάθος τις στιγμές.