Γιὰ «Ἀκτίνες», «Θρησκευτικά», «Ἀναστάσιο» καὶ ἄλλες ἐκκλησιαστικὲς ἱστοσελίδες δέν …ὑπάρχει ἡ εἴδηση τῆς ἀποτειχίσεως τοῦ π. Νικόλαου Μανώλη! Οὔτε θετικά. Οὔτε ἀρνητικά! Ποιός, ἀλήθεια, φοβᾶται τὶς ἀποτειχίσεις; Φαίνεται πὼς ὄχι μόνο οἱ Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ καὶ οἱ σιγονταροΟἰκουμενιστές!
Τὸ ἐρώτημα εἶναι· ὁ π. Νικόλαος θὰ μείνει μόνο στὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του; Θὰ κοινωνεῖ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ποὺ θὰ δέχονται τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, τὸ Π.Σ.Ε., τὶς συμπροσευχὲς κ.λπ.; Ἂν συμβεῖ αὐτό, δὲν θὰ συνεχίζει νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ μόλυσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Ποιό πρόβλημα θὰ ἐπιφέρει στοὺς Οἰκουμενιστές; Αὐτοὶ καὶ πάλι θὰ ἔχουν ὅλο τὸν χρόνο μπροστά τους γιὰ νὰ συνεχίσουν τὸ φθοροποιὸ καὶ μολυσματικὸ ἔργο τους, ἀφοῦ οἱ χιλιάδες πιστοὶ ποὺ χάρηκαν μὲ τὴν γενναία αὐτή –πρώτη– ἀπόφαση τοῦ π. Νικολάου, θὰ δοῦν τὴν ἀποτείχιση ΜΟΝΟ σὰν μιὰ κοσμικὴ ἀντίδραση καὶ δὲν θὰ καταλάβουν ὅτι ἡ ἐπικοινωνία τους μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς καὶ Ἐπισκόπους ἔχει πνευματικὲς συνέπειες, ἀφοῦ –πάντα κατὰ τοὺς Ἁγίους–μολύνει τοὺς πιστούς! Ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ἄλλοι Πατέρες, ἔβλεπαν τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου, ὄχι μόνο ὡς ἀντίδραση στοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ ὡς πνευματικὸ μολυσμό· «καὶ μιὰ ὥρα» ἐπικοινωνίας μαζί τους μᾶς μολύνει, ἔλεγε!
Καὶ κάτι ἄλλο· ὅλες αὐτὲς οἱ ἑκατοντάδες πιστοί, ποὺ ἔνθερμα ἐπαινοῦν τὸν π. Νικόλαο –καὶ καλὰ κάνουν– θὰ τὸν ἀκολουθήσουν στὴν ἀποτείχιση; Θὰ πηγαίνουν νὰ κοινωνοῦν μόνο ἀπ’ αὐτόν, ὅπως ἔκαναν οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες πιστοί –ποὺ δὲν κοινωνοῦσαν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἦσαν ἑνωμένοι μὲ τὴν αἵρεση– ἢ ζητωκραυγάζουν μὲν τώρα, ἀλλὰ θὰ συνεχίσουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀποτειχίστηκε ὁ π. Νικόλαος;
Σημάτης Παναγιώτης
Αὐτές οἱ σκέψεις μὲ ἀφορμὴ καὶ τὸ παρακάτω σχόλιο ἀπὸ τὴν «Κατάνυξη»:
Σχόλιο: Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος κατά την τελευταία, έκτακτη συνέλευση της Ιεραρχίας του Νοεμβρίου παρελθόντος έτους, της συγκληθείσης εξ
αφορμής της "συνόδου" της Κρήτης, ζηζιουλείου και "ελπιδοφόρου" εμπνεύσεως και κοπής και υπηρετούσης συγκεκριμένες γεωπολιτικές σκοπιμότητες, υπεραμύνθηκε αυτής κατά τρόπο ιδιαζόντως προκλητικό εφ όσον διατύπωσε, ομού μετά τινος ετέρου επισκόπου, συμμετασχόντος κατά το παρελθόν στον επίσημο θεολογικό διάλογο μετά των παπικών και διατυπώσαντος, μετά ταύτα, τη διαφωνία του, την ολοκληρωτικής υφής και χροιάς άποψη επί τη βάσει της οποίας περιττεύει οιαδήποτε συζήτηση επί των αποφάσεων της ψευδοσυνόδου και οι τελευταίες τυγχάνουν αναντιλέκτως δεσμευτικές για το ιεραρχικό και λοιπό εκκλησιαστικό σώμα.Ο π. Νικόλαος Μανώλης, γνωστός ομολογητής κληρικός, βιών αληθή κρίση συνειδήσεως από ικανού χρόνου και θεωρώντας ότι "το ποτήρι ξεχείλισε", ένεκα και ετέρων κρουσμάτων φιλο-οικουμενιστικής συμπεριφοράς του ειρημένου μητροπολίτου, χρονολογουμένων από μακρού, κατόπιν πολλής προσευχής, όπως υπογράμμισε στο χθεσινό κήρυγμά του, προήλθε στην οδυνηρή και "σκληρή" απόφαση της διακοπής του μνημοσύνου του οικείου μητροπολίτου. Τοιουτοτρόπως, καταπίπτει πανηγυρικώ τω τρόπω για μία εισέτι φορά ο ισχυρισμός των υποστηρικτών της "υποψίας συνόδου" του Κολυμπαρίου με βάση την οποία η τελευταία "προήγαγε την πανορθόδοξη ενότητα", ενώ στην πραγματικότητα αυτή την υπονόμευσε, όπως καταδεικνύουν πανηγυρικά οι άχρι τούδε συντελεσθείσες διακοπές της μνημονεύσεως επισκόπων τινών από την πλευρά υφισταμένων τους, ιεραρχικώς, κληρικών.Ο π. Νικόλαος, ενήργησε, κατά τη γνώμη μου, κατ' αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο για λόγους συνειδήσεως αλλά και προκειμένου να αφυπνίσει το μητροπολίτη του αλλά και όλο το ιερατικό και λοιπό εκκλησιαστικό σώμα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης εν όψει του οικουμενιστικού κινδύνου που λυμαίνεται, εν πολλοίς, το σύγχρονο εκκλησιαστικό βίο.Ας ελπίσουμε ότι η συγκεκριμένη, αναμφιρρήστως θαρραλέα και πεπαρρησιασμένη ενέργεια του αγωνιστού κληρικού, η ενδεχομένως συνεπαγομένη βαρύτατο οικογενειακό και "επαγγελματικό" κόστος (η τελευταία λέξη τίθεται εντός εισαγωγικών εφ όσον η ιερωσύνη συνιστά μυστήριο και υπούργημα και ουχί επάγγελμα), θα συντελέσει στην αφύπνιση όχι μόνο του οικείου επισκόπου αλλά και του λοιπού εκκλησιαστικού σώματος προς την κατεύθυνση της αποκηρύξεως του παναιρετικού οικουμενισμού και των διαφόρων εκδηλώσεων, παρεπομένων και συνεπειών του.
Λ.Ν.