Θεσσαλονίκη 19-2-2017 Κυριακή της Απόκρεω
Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας
Αγαπητοί μου αδελφοί, πιστά τέκνα του ζώντος Θεού, χαίρετε πάντοτε την χαρά Του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Η σημερινή Κυριακή, η λεγομένη ως γνωστόν, της Απόκρεω, λέγεται επίσης και Κυριακή της Κρίσεως, διότι αναγιγνώσκεται το ιερό Ευαγγέλιο της Κρίσεως. Ο συναξαριστής στην αναφορά του για την εορτή της ημέρας, αναφέρει ότι επιτελούμε: "Μνεία της δευτέρας και αδεκάστου παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού". Στο γνωστό ευαγγελικό ανάγνωσμα, γίνεται η κρίση των ανθρώπων από τον Κριτή Κύριο. Ο Θεάνθρωπος με τη θεϊκή του δόξα κρίνει την ανθρωπότητα, συνοδευόμενος από αμέτρητες στρατιές αγίων αγγέλων.
Ενώπιον, του ενδόξου θρόνου Του συγκεντρώνονται οι άνθρωποι όλων των αιώνων.
Και εκείνος χωρίζει τους ανθρώπους, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. Στα δεξιά του βάζει τους δίκαιους και στα αριστερά του τους αμετανόητους αμαρτωλούς.
Ο πεινασμένος, ο διψασμένος, ο ξένος, ο γυμνός, ο άρρωστος, ο φυλακισμένος, που αντιπροσωπεύονται από τον ίδιο τον Χριστό, είναι τα σημεία αναφοράς για την δίκαια κρίση. Η συμπεριφορά μας προς αυτούς, αποτελεί κριτήριο για την αιώνια ζωή!
Αυτό όμως που δεν αναφέρει φανερά το κείμενο αλλά το συναντούμε πίσω από τις λέξεις είναι το θείο δώρο με το οποίο μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Κριτή στην ευαγγελική περικοπή. Και αυτό είναι η Πίστη και αν υφίσταται μέσα στους ανθρώπους· ώστε εξαιτίας της, να κενώνεται ο άνθρωπος προς τον συνάνθρωπο, και να προσφέρει σε όλους, όπως έκανε ο Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της αγίας Τριάδος, που "εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών… και… ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού" (Φιλ. 2, 7-8).
Είναι λοιπόν το ζητούμενο η Πίστη και ζητούμενο είναι αν υπάρχει μέχρι τέλους, μέχρι να πραγματοποιηθεί η δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Αυτό είναι ερώτημα του ιδίου του Κυρίου: "πλην ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;" (Λουκ. ιη' 8) Όμως ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθει (ως Κριτής) θα βρει άραγε την πίστη επί της γης;
Στην προσωπική μου αναζήτηση αυτού του δώρου της Χάριτος, από παιδί ακόμα την βρήκα. Βρήκα την Πίστη! Σε απλές καρδιές, σε φτωχικές κατοικίες, σε χαριτωμένα γεροντάκια, σε απλοϊκούς ιερείς, σε ταπεινές γυναίκες, σε αγιασμένες μορφές, σε μυστικές προσευχές, σε αλάλητους στεναγμούς, σε πονεμένους αρρώστους, στο θάνατο και στη δυστυχία, σε αγνές υπάρξεις. Διδάχτηκα, έμαθα, βίωσα, ψηλάφησα.
Κατάλαβα πως η Πίστη εκτός ότι δωρίζεται από τον Θεό, διδάσκεται κιόλας από αυτούς που τη βιώνουν. Γι αυτό Ο Θεός έθεσε διδασκάλους, παιδαγωγούς, ώστε να μαθαίνουν, να κατηχούν την Πίστη στους χριστιανούς. Όρισε τους αγίους αποστόλους και τους Πατέρες ημών και τους διαδόχους τους, διακόνους, ιερείς, επισκόπους, μητροπολίτες, Πατριάρχες, που είναι επιφορτισμένοι να μεταλαμπαδεύουν την Πίστη στις επόμενες γενεές.
Είναι όμως έτσι στις μέρες μας; Αυτό που μας διδάσκουν οι σύγχρονοι διάδοχοι των αγίων, είναι η γνήσια Πίστη; Είναι ο Χριστός ο επεκτεινόμενος εις τους αιώνας; Δυστυχώς όχι! Πόσο τραγικό και θλιβερό, αβάσταχτο είναι να διαπιστώνουμε πως οι υπεύθυνοι για τη διάδοση της Πίστης, οι εντεταλμένοι της Εκκλησίας, οι Ταγοί της, οι κατ εξοχήν αρμόδιοι, δεν διακατέχονται από το Πνεύμα το Άγιον που εμφορούσε τους αγίους Αποστόλους και Πατέρες μας. Αλλά από άλλο πνεύμα, δαιμονικό, το οποίο τους καθοδηγεί ώστε να δηλητηριάζουν το λαό, με ξένες, εωσφορικές διδαχές. Έπαψαν να παρέχουν στο ποίμνιο, την αγνή βιταμίνα της Πίστης, και δίνουν δηλητήριο θανατηφόρο με το όνομα "Οικουμενισμός" σε πανέμορφη συσκευασία και με περιτύλιγμα "αγάπη", μετατρέποντας τους πιστούς σε τραγικά πειραματόζωα!
Τι σημασία έχει αν στη συσκευασία του δηλητηρίου υπάρχουν καταγεγραμμένα τα συστατικά του φαρμάκου; "Πανθρησκεία, Ιουδαϊσμός, Μασονία, Σιωνισμός, Συγκριτισμός, Νέα Εποχή, Βουδισμός, Παπισμός, Προτεσταντισμός, Μονοφυσιτισμός, ειδωλολατρία" κτλ. Κανείς μας δεν τα προσέχει γιατί έτσι μας δίδαξαν, να τους έχουμε εμπιστοσύνη απεριόριστη, "υπακοή στην Εκκλησία" μας λένε. Δόγμα τους είναι το εξής: "ο αποβλακωμένος πιστός είναι ο καλός και ο χρήσιμος".
Μερικοί όμως εκ των ποιμένων αλλά και των λαϊκών, που βίωσαν την αγνή Πίστη είτε ως δώρο Θεού είτε ως διδαχή αγίων, αντιλαμβάνονται την πλάνη. Και φωνάζουν, διαμαρτύρονται, ξεσηκώνουν τον κόσμο, κάνουν φασαρία, θόρυβο, ώστε να ξυπνήσουν τον αποκοιμισμένο λαό.
Εκεί λοιπόν το σύστημα της Κολάσεως δεν αντέχει. Διαπιστώνει πως αυτοί πάνε να τους χαλάσουν τα σχέδια. Διαμορφώνουν λοιπόν μεθόδους εξόντωσης. Μιλάω εκ πείρας! Σε όλη μου τη διαδρομή μέχρι τώρα, βίωσα την εκδικητικότητα, τις απειλές, τις διώξεις, τις τιμωρίες, την εξουθένωση από την προϊσταμένη μου αρχή που έχει παραδοθεί στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Γιατί μεγεθύνω με τον φακό αυτά που περιλαμβάνει το φαρμάκι, τα συστατικά. Και γλυτώνουν άνθρωποι, ενημερώνονται, βοηθούν και αυτοί με τη σειρά τους, αντιδρά ο κόσμος και ο αποβλακωμένος λαός, λίγο λίγο αρχίζει να ξυπνά. Αυτό ενοχλεί τους ιθύνοντες.
Όλα αυτά τα χρόνια, χρησιμοποίησα όλες τις μεθόδους για να αντισταθώ στην κατρακύλα των διοικούντων και να ενημερώσω το λαό Του Θεού για την Πανθρησκεία και την παναίρεση του Οικουμενισμού. Ασταμάτητα εργάστηκα να γίνει βίωμα στο λαό, πως η Ορθοδοξία είναι η μία, αγία, καθολική και αποστολική εκκλησία και πως πέρα από αυτήν υπάρχει η αίρεση, η πλάνη, η απώλεια, ο θάνατος.
Πατριάρχες και μητροπολίτες με απειλούν, με εκβιάζουν, με συκοφαντούν, κάνουν το παν να σταματήσω το ομολογιακό και ιεραποστολικό μου έργο. Πέφτουν ως ύαινες να με κατασπαράξουν και αυτό το γνωρίζετε. Και εσείς οι της Τριανδρίας και οι προηγούμενοί μου ενορίτες του Προφήτη Ηλία άνω πόλεως και τα απανταχού της γης πνευματικά μου παιδιά. Έχω δώσει διαπιστευτήρια έως τώρα. Οι πληγές μέχρι πρόσφατα ήταν φανερές…
Το δυστύχημα είναι ότι και αυτήν η αγιοτόκος Θεσσαλονίκη, εδώ και μια δεκαπενταετία περίπου, λίγο λίγο ("λάου λάου"), άρχισε να παραδίδεται στην αίρεση. Ενέργειες αιρετίζουσες του μητροπολίτου μου και των συν αυτώ για τις οποίες έχω διαμαρτυρηθεί επισήμως πάρα πολλές φορές μέχρι και πρόσφατα, αλλοιώνουν το Ορθόδοξο φρόνημα ιερέων και λαού. Το γνωρίζω γιατί υπέφερε η ψυχή μου, σήκωσα και σηκώνω Σταυρό για Χάρη των ψυχών που μου ενεπιστεύθει Ο Χριστός. Διώχθηκα και τιμωρήθηκα γιατί αντιδρώ στην κατηφόρα της μητρόπολης. Αλλά μέχρι εδώ έκανα υπομονή.
Η πολιτική του παναγιωτάτου μητροπολίτου κ. Ανθίμου, να ενστερνιστεί τις αποφάσεις τις ψευδοσυνόδου της Κρήτης και να επιχειρεί να τις περάσει στην μητρόπολή του κηρύσσοντας γυμνή τη κεφαλή την αίρεση του Οικουμενισμού και τις αιρετικές αποφάσεις της ψευδοσυνόδου, είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν αντέχει η ψυχή μου αυτήν την πίκρα, αντιδρά η ιερατική μου συνείδησή, η φλόγα της Πίστης μου, η φλόγα της Ορθοδοξίας που καίει τα σωθικά μου, με οδηγεί στην ηρωική απόφαση της ευλογημένης Διακοπής του μνημοσύνου του επισκόπου μου, της ευλογημένης αποτείχισης από την αίρεση προ συνοδικής καταδίκης του επισκόπου όπως ορίζουν οι ιεροί κανόνες.
Της τελευταίας ευλογημένης αντίδρασης που έχω δικαίωμα ως ιερέας της Ορθόδοξης εκκλησίας του Χριστού να χρησιμοποιήσω ώστε να προστατεύσω τον εαυτό μου και τα πνευματικά μου παιδιά από τον μολυσμό της αίρεσης και το σχίσμα που εγκαθίσταται στην Θεσσαλονίκη με πρωτεργάτη τον κ. Άνθιμο.
Χτίζω ένα τείχος εντός της Εκκλησίας (αποτείχιση) για να απομονώσω την αίρεση, ώστε να μην έχω καμία πνευματική σχέση με αυτήν, να μην έχω πνευματική σχέση με τον μητροπολίτη μου! Αυτό σημαίνει "αποτείχιση" και μην ακούτε τους άσχετους που χρησιμοποιούν τους όρους "αποτείχιση" και "αποτειχισμένοι" ειρωνικά και ότι δήθεν όσοι επιλέγουν την αποτείχιση από την αίρεση θέτουν εαυτούς εκτός της Εκκλησίας.
Είναι ένα ψέμα αυτό που χρησιμοποιούν είτε από άγνοια είτε από δόλο. Ο όρος είναι παραδοσιακός και αναφέρεται στον σχετικό κανόνα για τη διακοπή μνημοσύνου, τον ΙΕ΄ της πρωτοδευτέρας ιεράς Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου. Είναι ένας κανόνας που δεν γράφτηκε για να είναι ανενεργός, αλλά να χρησιμοποιείται σε κάθε κρίσιμη στιγμή στη ζωή της Εκκλησίας.
Ανακοινώνω τη διακοπή του μνημοσύνου από τις ιερές ακολουθίες τις οποίες θα τελώ εδώ στην ενορία μας κατά την εφημερία μου όπως μου δίνει το δικαίωμα αυτό και επιβάλει αυτός ο κανόνας ο οποίος αποτελεί την αντιαιρετική τορπίλη της Εκκλησίας. Ούτε βέβαια θα συμμετέχω σε ακολουθίες ή μυστήρια ή άλλες ιερές τελετές όπου μνημονεύεται το όνομά του κ. Ανθίμου.
Μιμούμαι τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά που ως ιερομόναχος διέκοψε το μνημόσυνο του τότε πατριάρχη, τον άγιο Θεόδωρο Στουδίτη, τον άγιο Μάρκο Ευγενικό, τον άγιο Μάξιμο Ομολογητή, τους μακαριστούς μητροπολίτες Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, ο οποίος πρώτος έκοψε το Μνημόσυνο του Αθηναγόρα με βάση τον Κανόνα αυτόν, Αυγουστίνου Καντιώτη, ο οποίος ακολουθώντας τον Ελευθερουπόλεως έκοψε κι αυτός το Μνημόσυνο, και στην συνέχεια ακολούθησε ο Παραμυθίας Παύλος και σχεδόν ολόκληρο το Άγιον Όρος. 1969 με 1972-73 ολόκληρο το Άγιον Όρος μαζί και ο άγιος Παΐσιος έκοψαν το μνημόσυνο του Αθηναγόρα..
Τελειώνοντας, θέλω να σας προειδοποιήσω για να μην σας αφήσω ανυπεράσπιστους μπροστά στην κατασυκοφάντηση που θα ακολουθήσει. Θα δείτε από δω και πέρα, να με ονομάζουν "πλανεμένο", "παλαιοημερολογήτη", "ΓΟΧ", "σχισματικό", "αιρετικό", "ακραίο", "ζηλωτή", "φονταμενταλιστή" και ένα σωρό άλλες συκοφαντίες. Μην τους πιστεύετε αδελφοί μου, αυτοί που θα τα λένε αυτά, είτε αγράμματοι είναι, είτε εγκάθετοι του συστήματος.
Είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός, ιερέας της Εκκλησίας της Ελλάδος και της ιεράς μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, εφημέριος του Ι. Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας. Για λόγους Πίστεως διέκοψα το μνημόσυνο του μητροπολίτου μου. Αν θέλουν να με βγάλουν από την ενορία, απλά θα πω κι εγώ ότι είπε ο άγιος Χρυσόστομος όταν τον καθαίρεσε η τότε σύνοδος, "θα φύγω μόνο αν έρθει στρατός και με αναγκάσει δια της βίας".
Αυτό που ανακοίνωσα σήμερα είναι ευλογημένη μέθοδος της Εκκλησίας μας. Θα περιμένω έτσι, μέχρι να ταρακουνηθεί ο μητροπολίτης μου και να καταδικάσει τον Οικουμενισμό, τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου της Κρήτης και τις αιρετικές δράσεις του Φαναρίου.
Αν επιστρέψει στην Ορθόδοξη πορεία από την αιρετική διαδρομή που επέλεξε να ακολουθήσει, τότε, πάλι θα αρχίσω να μνημονεύω το όνομά του στις ιερές ακολουθίες.
Δεν προσχωρώ σε άλλη εκκλησία, δεν μνημονεύω άλλον επίσκοπο στη θέση του δικού μου, δεν δημιουργώ σχίσμα αλλά προστατεύω την εκκλησία από το σχίσμα όπως λέγει ο κανόνας. Απλά περιμένω διαμαρτυρόμενος, ή την μετάνοια του μητροπολίτου μου ή την καταδίκη του από κάποια σύνοδο όπως διευκρινίζει ο κανόνας. Έως τότε θα παραμένω στη θέση αυτή διατηρώντας τη διακοπή της μνημόνευσης και της αποτείχισης από την αίρεση.
Δεν φεύγω από την Εκκλησία. Στέκομαι όρθιος κοιτώντας σας στα μάτια. Ο Ιερός κανόνας λέγει πως όσους διακόπτουν το μνημόσυνο του επισκόπου τους για θέματα Πίστεως επειδή ο επίσκοπος κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή αίρεση, πρέπει να τους τιμά η Εκκλησία και δεν επιτρέπει την τιμωρία τους. Αλλά επειδή δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν τις εντολές των ιερών κανόνων, και επειδή υπάρχουν θεομάχοι που άλλα σκέπτονται και σχεδιάζουν, παρακαλώ προσευχηθείτε αδελφοί μου να με ενισχύσει ο Θεός σε ότι ακολουθήσει. Είμαι αποφασισμένος για όλα.
Η απόφασή μου αυτήν πάρθηκε κατόπιν πολλής προσευχής, αμέριστης και αγόγγυστης συμπαράστασης από ολόκληρη την οικογένειά μου, αβίαστα, εν πλήρη ελευθερία. Να με συγχωρέσουν οι συν-εφημέριοί μου, ο προϊστάμενος μου π. Αντώνιος και ο π. Απόστολος, που δεν τους ενημέρωσα για την απόφασή μου αυτή, το έκανα μόνο για να τους προστατέψω. Τους έχω μέσα στην καρδιά μου είναι πραγματικοί μου αδελφοί και έτσι θα παραμείνουν, ελπίζω κι εμένα έτσι να συνεχίσουν να με αισθάνονται.
Είθε ο Κύριος να δώσει στην Εκκλησία γενικά και ειδικά στην μητρόπολη Θεσσαλονίκης να φυσήξει και πάλι ο καθαρός άνεμος της Ορθοδοξίας. Καλή Σαρακοστή αδελφοί μου. Να χετε την ευχή μου!