«Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται»
Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου τοῦ 1971
Ἀγαπητοί, πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε μία πικρὴ ἀλήθεια. Οἱ πιστοί, ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ νὰ κρατήσουν τὴν Ὀρθοδοξία, εἶναι ὀλίγοι. Τὸ ρεῦμα τὸ μεγάλο καὶ τὸ ἀπέραντο εἶναι ἐκεῖνο ποὺ σιγὰ – σιγὰ ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξο πίστη.
Θὰ πῶ ἕνα λόγο, ποὺ ποτὲ δὲν τὸν εἶπα. Θὰ τὸν πεῖτε ἐγωιστικό, ἀλλὰ σᾶς δίνω μία ζυγαριά, γιὰ νὰ ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες καὶ ὅλο τὸν κλῆρο καὶ ὅλους τούς θεολόγους. Ἡ ζυγαριὰ αὐτὴ ποιὰ εἶναι; Ποιὸ εἶναι τὸ γνώρισμα τοῦ παπᾶ; Νὰ μαζεύει πρόσφορα; Νὰ κάνει ὡραῖες ἀκολουθίες; Νὰ... κηρύττει χαριτωμένα καὶ νὰ χρηστολογεῖ ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος καὶ νὰ δακρύζουν τὰ μάτια μερικῶν δεσποιναρίων γιὰ τοὺς στοχαστικούς του λογισμούς; Ποιὸ εἶναι τὸ γνώρισμα τοῦ παπᾶ καὶ τοῦ δεσπότη σ’ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια;
Τὸ γνώρισμα τοῦ δεσπότη καὶ τοῦ παπᾶ εἶναι ἡ μαχητικότης, ἡ παρρησία.
Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται».
Ἂν δεῖτε παπά, ἂν δεῖτε θεολόγο, ἂν δεῖτε μητροπολίτη καὶ ἀρχιεπίσκοπο, ποὺ δὲν διώκεται, ἀλλὰ ἀπολαύει τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἐκτιμήσεως ὅλων, τότε ἔχει ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «Οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι», νὰ ξέρετε πολὺ καλὰ ὅτι αὐτὸς δὲν βαδίζει καλῶς.
Ἢ ἂν λέγεται ὀρθόδοξος καὶ δὲν θέλει νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ ρεῦμα, τὴν χιονοστιβάδα αὐτὴ ποὺ κατέρχεται γιὰ νὰ διαλύσει τὸν κόσμο. Ὁ παπὰς ὁ ὀρθόδοξος πάει κόντρα μὲ τὰ ρεύματα. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἕνας ἦτο, ἀλλὰ κράτησε στοὺς ὤμους του ὡς Ἄτλας ὁλόκληρή της Ὀρθοδοξία. Ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς ἕνας ἦτο, ἀλλὰ κράτησε στὰ χέρια του ὁλόκληρή της Ὀρθοδοξία.
Ὁ ἱερὸς Φώτιος τὰ ἴδια.
Ὀλίγοι εἶναι, ἀλλὰ δὲν νικάει μὲ τὰ νούμερα, νικάει μὲ τὴν πίστη. Γιατί ὅσο ἀξίζει ἕνας πιστὸς παπάς, ὅσο ἀξίζει ἕνας πιστὸς ἐπίσκοπος, ὅσο ἀξίζει ἕνας πιστὸς ἀρχιεπίσκοπος, ὅσο ἀξίζει ἕνας λαϊκὸς καὶ μία γυναῖκα δὲν ἀξίζει ὁλόκληρος ὁ ντουνιάς. Λοιπὸν νὰ μὴ πτοούμεθα διότι γίνεται αὐτὴ ἡ προδοσία τῆς πίστεως μᾶς δεξιὰ καὶ ἀριστερά.
Ἕνα σας συνιστῶ.
Μὴ μοῦ λέτε, ὅτι Αὐτὸς εἶναι καλός, αὐτὸς εἶναι θεολόγος σπουδαῖος, αὐτὸς κάνει διαλεκτική, αὐτὸς ἄνοιξε ἀκαδημία τοῦ Πλάτωνος καὶ ἅμα τὸν ἀκούσεις εἶναι θαῦμα!… Μέτρησε τὸν ἂν ἔχει μία σπίθα ἀπὸ τὸ Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, ἂν ἔχει μία σπίθα ἀπὸ τὸν ἱερὸ Φώτιο, ἂν ἔχει μία σπίθα ἀπὸ τὸν Κηρουλάριο, ἂν ἔχει μία σπίθα ἀπὸ τὸν Παπουλάκο (ὁ ἀγράμματος αὐτὸς στάθηκε ἀπέναντι ὁλόκληρού του κόσμου).
Τὰ λέγω αὐτὰ ἔχων ἐπίγνωση τῆς θέσεώς μου ὡς Ἕλληνος καὶ ὡς ἐπισκόπου ἔχοντος τεράστια εὐθύνας. Εἴμεθα ἕτοιμοι τὰ πάντα νὰ θυσιάσωμεν. Τολμῶ, ἴσως γιὰ τελευταία φορὰ ἀπὸ τοῦ βήματος αὐτοῦ, νὰ πῶ: Ὅσοι ἀγαπᾶτε τὸ Χριστό, ὅσοι ἀγαπᾶτε τὴν Ἐκκλησία, ἔχουμε τὴν Παναγία μαζί μας, ἔχουμε μαζὶ μὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ὀρθόδοξο πίστη μας.
Ὅσοι εἶναι μὲ τὸ διάβολο, νὰ κάτσουν κάτω, νὰ κλείσουν τὰ στόματά τους. Διότι διάβολος εἶναι ἡ δειλία των, διάβολος εἶναι ἡ δελεαστικότης των, διάβολος τὰ ἐπιχειρήματα των, ποὺ ζητοῦν νὰ ψυχράνουν μία χοῦφτα ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι βασανίζονται καὶ τυραννιοῦνται καὶ διώκονται γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ μας.