.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Τρόπος ἐπιστροφῆς



Και πώς, λέγει, θα επιστρέψω; Κάνε αρχή στην επιστροφή μόνο και το παν έγινε. Σταμάτησε την κακία και μην προχωρήσης παραπέρα και ήδη πέτυχες το παν. Γιατί, όπως ακριβώς στους αρρώστους ή μη χειροτέρευσι της ασθένειάς τους μπορεί να γίνη η αρχή της βελτιώσεως της υγείας τους, έτσι συμβαίνει και στην περίπτωσι της κακίας. Μην προχωρής παραπέρα και θα τελειώση η κακία σου. Και αν το κάνης αυτό δύο ημέρες, την τρίτη θ’ απομακρυνθής πιο εύκολα, και μετά τις τρεις θα προσθέσης και δέκα, έπειτα είκοσι, έπειτα εκατό, έπειτα ολόκληρη την ζωή σου. Γιατί, όσο θα προχωρής, θα βλέπης πιο εύκολο τον δρόμο και θα σταματήσης επάνω στην κορυφή και θ’ απολαύσης πολλά μαζί αγαθά.Επειδή και τότε, όταν επέστρεψε ο άσωτος εκείνος, αυλοί και κιθάρες και χοροί και συμπόσια και πανηγύρια ακολούθησαν. Και εκείνος, που έπρεπε να τιμωρήση τον νέο για την άκαιρη σπατάλη και την τόσο μακρυνή φυγή του, δεν έκανε τίποτε από αυτά, αλλά τον είδε σαν να ήταν ευτυχισμένος και δεν επιτίμησε ούτε με λόγια το παιδί του, ή καλύτερα δεν θέλησε ούτε καν απλώς και μόνο να του θυμίση τα προηγούμενα, αλλά βγήκε έξω και το αγκάλιασε και το φίλησε και έσφαξε μοσχάρι, το έντυσε με στολή και το στόλισε με πολλά στολίδια.
Έχοντας λοιπόν και εμείς αυτά τα παραδείγματα, ας έχουμε θάρρος και ας μην απελπιζώμαστε.

Εις την προς Ρωμαίους, ΙΑ΄, ΕΠΕ 17, 34-36. PG 60, 481

Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ΄» 2η Έκδοσις
( Επηυξημένη και βελτιωμένη)
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους2008


http://talantoblog.blogspot.gr