Φρόνιμος είναι αυτός που εργάζεται σε όλη του τη ζωή για την αρετή. Ο φρόνιμος είναι συνετός άνθρωπος και ότι κάνει το κάνει με σκέψη και επίγνωση. Αγαπάει τον Θεό και Τον ανακαλύπτει μέσα από τα δημιουργήματά Του. Οι λόγοι του είναι γεμάτοι σύνεση, οι δε πράξεις του ευχάριστες στον Θεό. Ο δρόμοι του είναι ευθείς και προχωράει προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι σκέψεις του ταιριάζουν με των σοφών τις σκέψεις και οι διαλογισμοί του με αυτούς των συνετών.Επιμελείται και προσέχει τα γύρω από τη ζωή του, εξασκώντας ιδιαίτερα τη φρόνησή του.
Όταν ευτυχεί παραμένει μετριόφρων και όταν ατυχεί καρτερικός. Ο φρόνιμος, πριν επιχειρήσει να κάνει κάτι, πρώτα απ’ όλα σκέπτεται πού αποσκοπεί η πράξη του και μετά προχωράει στην πραγματοποίησή της. Ο φρόνιμος είναι σε όλα σταθερός. Ο φρόνιμος δεν φουσκώνει, δεν παινεύεται, δεν υπερηφανεύεται, αλλά συμπεριφέρεται με ταπεινοφροσύνη και θυμάται πάντα ότι ο άνθρωπος είναι περαστικός και προσωρινός από τη γη και ότι το πολίτευμά του, η πραγματική ζωή του δηλ. υπάρχει στον ουρανό.
Μακάριος είναι ο άνθρωπος, ο οποίος κατέκτησε τη σοφία και ο θνητός ο οποίος απέκτησε φρόνηση.
Πηγή: «Το γνώθι σαυτόν», Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως