Όταν το Άγιο Πνεύμα κατεβαίνει στον άνθρωπο με την πληρότητα των δωρεών του, η ψυχή του ανθρώπου γεμίζει με μια απερίγραπτη χαρά, γιατί το Άγιο Πνεύμα αναδημιουργεί μέσα στη χαρά κάθε τι που εγγίζει. Αυτή είναι η χαρά για την οποία μιλάει ο Κύριος στο Ευαγγέλιο:
«Η γυνή όταν τίκτη, λύπην έχει, ότι ήλθεν η ώρα αυτής, όταν δε γεννήση το παιδίον, ουκέτι μνημονεύει της θλίψεως δια την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Και υμείς ουν λύπην μεν νυν έχετε, πάλιν δε όψομαι υμάς και χαρίσεται υμών η καρδία, και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ΄ ημών»(Ιωάν. 16, 21-22).
Η χαρά που αισθάνεται τότε ο άνθρωπος στην ψυχή, όσο μεγάλη και παρήγορη και αν είναι, δεν είναι τίποτα, αν συγκριθεί μ΄αυτήν για την οποία λέει ο Κύριος, διά του στόματος του αποστόλου : «Ά οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβει, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α΄ Κορ. 2,9).
Αυτό που μας δίδεται τώρα δεν είναι παρά μία προκαταβολή αυτής της υπέρτατης χαράς. Και αν από τώρα αισθανόμαστε γλυκύτητα, αγαλλίαση και ευεξία, τι να πούμε για εκείνη την άλλη χαρά που μας επιφυλάσσει στον ουρανό, αφού θρηνήσουμε πρώτα εδώ κάτω στη γή για τις αμαρτίες μας, για τον εγωισμό μας.
http://orthodoxanswers.gr