...Διότι ἐκεῖνος πού θά πιασθῇ εἰς τήν πλάνην, ἐπειδή, ἐάν ὑπακούσῃ εἰς ἄλλον, εἶναι κίνδυνος νά ἀπαλλαγῇ ἀπ' αὐτήν, νά τόν χάσῃ ὁ πονηρός· δι' αὐτό τόν συμβουλεύει, τόν καταπείθει νά μήν πιστεύῃ πλέον ἄλλον κανένα, νά μή ὑπακούῃ εἰς ἄλλον ποτέ, ἀλλά στό ἑξῆς νά δέχεται μόνον τούς ἰδίους του λογισμούς, νά πιστεύῃ εἰς μόνην τήν ἰδικήν του διάκρισιν.
Εἰς αὐτό τό ἀταπείνωντον φρόνημα ἐμφωλεύει ὁ πολύς ἐκεῖνος ἐγωϊσμός, ἡ ἑωσφορική ὑπερηφάνεια τῶν αἱρετικῶν, ὅλων τῶν πλανεμένων πού δέν θέλουν νά ἐπιστρέψουν.
Λοιπόν ὁ Χριστός μας, ὅπου εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινόν, Αὐτός νά φωτίσῃ καί κατευθύνῃ τοῦ κάθε ἑνός τά διαβήματα, ὅπου θέλουν εἰς Αὐτόν νά προσέλθουν.
Σεῖς δέ, ἐάν ἀγαπᾶτε τήν νοεράν προσευχήν, πενθεῖτε κάι κλαίετε ζητώντας τόν Ἰησοῦν.
Καί Αὐτός θά ἀποκαλυφθῇ ὡς ἐν ἐμπύρῳ ἀγάπῃ ὅπου καταφλέγει ὅλα τά πάθη. Καί θά γίνετε ὅπως ἕνας πολύ ἐρωτευμένος, ὄπου μόλις ἐνθυμηθῇ τό πρόσωπον πού ἀγαπᾷ, εὐθύς σκιρτᾷ ἡ καρδία του καί τρέχουν δάκρυα οἱ ὀφθαλμοί.Τοιοῦτος ἔρωτας θεῖος καί πῦρ τῆς ἀγάπης πρέπει νά καίῃ εἰς τήν καρδίαν. Ὅπου μόλις θά ἀκούσῃ ἤ θά εἰπῇ· -Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ μου, γλυκεῖα ἀγάπη! ἡ γλυκεῖα μου Μαννούλα, Παναγία Παρθένε! εὐθύς νά τρέχουν τά δάκρυα.
Ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἔκαμαν πολλά ἐγκώμια εἰς τήν Παναγία μας. Μά ἐγώ ὁ πτωχός δέν ηὕρα πιό ὡραῖον ἐγκώμιον νά τήν ὀνομάσω καί πλέον γλυκύτερον, ὡς τό νά τήν φωνάζω εἰς κάθε στιγμήν·
-Μάννα μου! Γλυκειά μου Μαννούλα! εἰς χεῖρας σου ἡ ψυχή μου ἐξερχομένη νά ἔλθῃ καί δι' αὐτῶν νά δοθῇ εἰς τόν Πλάστην της, τόν Μονογενῆ Σου Υἱόν. Ἄλλο δέν ἀγαποῦμε γλυκειά μοας Μαννούλα, εἰμή ἐν καιρῷ πυρπολήσεως ἔρωτος θείου, ἐν τῇ πυριφλεγεῖ ψυχή μας καί σταματᾷ ὁ νοῦς καί πνέῃ εὐώδης πνοή ἐν αὔρᾳ λεπτῇ καί ὑπό τοῦ γνόφου καλύπτεται· ὅπου αἰ αἰσθήσεις παύουν καί βασιλεύει ὁ ποθητός, ὁ ἔρως, ἡ ἀγάπη καί ἡ ζωή, ὁ λγυκύς διαπαντός Ἰησοῦς.
Ὅθεν, τεκνία τοῦ ἐπουρανίου Πατρός καί τῆς Αὐτοῦ Βασιλείας κληρονόμοι, δράμετε, σπεύσατε, κλαύσατε, χαρῆτε, σταλάξατε δάκρυα ἀγάπης. Βυθίσατε τόν νοῦν σας εἰς τόν βυθίσαντα τό σῶμα Αὐτοῦ εἰς τήν γῆν διά νά σώσῃ ἡμᾶς. Ὁ γλυκύς Ἰησοῦς ἐκατέβη διά νά ἀναβῶμεν ἡμεῖς. Ἀπέθανε καί Ἀνέστη διά νάἀναστήσῃ ἡμᾶς. Χαρῆτε, σκιρήσατε, ὅτι ἠξιώθημεν νά γίνωμεν τέκνα του, νά ἀπολαμβάνωμεν τά αἰώνια ἀγαθά του, καί ἐκ τῶν ᾦδε νά συγχαίρωμεν εἰς τήν ἄπειρόν του ἀγάπην.
Ἡ ἐντός τῆς καρδίας κυκλική προσευχή δέν φοβεῖται πλάνην ποτέ.
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ