.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ο «τυφώνας» έρχεται... «Έκτακτο Δελτίο Ειδήσεων» !




Ο "τυφώνας" έρχεται, έφθασε, κατέφθασε !

Κι΄ εμείς κοιμώμαστε πάνω στόν καναπέ μας περιμένοντας πάντα, κάποιους άλλους νά μάς σώσουν...

«….Πάνε πολλά χρόνια τώρα, πού είχα δεί στην τηλεόραση μιά ωραίαΑμερικάνικη ταινία.
Ή ταινία έδειχνε τίς διαφορετικές αντιδράσεις τριών οικογενειών στό άκουσμα από τό ραδιόφωνο ενός εκτά­κτου δελτίου ειδήσεων ότι επέρχεται ένας καταστρεπτικός τυφώνας καί ότι πρέπει νά εγκαταλείψουν οί κάτοικοι αμέσως τά σπίτια τους !

Άλλοι άκουσαν τήν είδηση καί εγκατέλειψαν τά σπίτια τους, άλλοι, δεν τής έδωσαν τήν πρέ­πουσα σημασία καί τακτοποιούσαν τίς υποθέσεις τους, καί άλλοι τήν αγνόη­σαν εντελώς στο « άσε τους να λένε…
Τελικά, ήρθε ό τυφώνας καί ισοπέ­δωσε τά πάντα….

Αυτή την ταινία με αυτή την αληθινή ιστορία μού θύμισε ο πρόλογος ενός μικρού βιβλίου τού κ. Μάριου Ν. Δομουχτσή άπό τίς εκδόσεις τής Άδελφότητος «Σωτήρ», με τίτλο :

«Σέ ποιόν θεό νά πιστέψω;».

Στόν πρόλογο λοιπόν γράφονται τά έξής:«Ή εποχή μας μέ τους επισφαλείς διεθνείς συσχετισμούς, τίς αλλοπρόσαλλες ισορροπίες, τίς οικο­νομικές κρίσεις καί ανακατατάξεις, τήν εναγώνια αναζήτηση νέων πηγών ενέρ­γειας, καί πολύ περισσότερο μέ τίς μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών πού έχουν διαφορετικές θρησκευτικές τά­σεις, προμηνύει κοσμογονικές αλλαγές.

Οί θρησκευτικές ανακατατάξεις μάλιστα, καί ιδιαίτερα στή γηραιά ήπειρο, είναιμεγάλες, καί οί εξελίξεις πού θά ακο­λουθήσουν φαίνεται ότι θά είναι ρα­γδαίες.

Τό πρόβλημα αποκτά επικίνδυνες διαστάσεις όταν υπολογίσει κανείς τήν υπογεννητικότητα τών χριστιανικών πληθυσμών, αλλά και τήν πολυγαμία και πολυτεκνία των Μουσουλμάνων πού μεταναστεύουν ασταμάτητα προς τίς αναπτυγμένες χώρες.

Παράλληλα στην Ευρώπη σήμερα αμέτρητοι ναοί τών παπικών καί τώνπροτεσταντών αδειάζουν σταδιακά,πουλιούνται καί γίνονται τζαμιά.
Σύμφωνα μέ επίσημες στατιστικές, μέχρι τό 2050 στην Αγγλία 4.000 ναοί θά γίνουν τζαμιά, ό Μουσουλμανισμός θά γίνει πρώτη σέ πληθυσμό θρησκεία, όΙνδουισμός δεύτερη καί θά ακολουθούν τά χριστιανικά δόγματα.

Σύμφωνα μέ άλλες στατιστικές σέ 50 χρόνια ο Μουσουλμανισμός θά είναι η πρώτη δύναμη σέ όλη τήν Ευρώπη.

Ποια όμως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα;

Από πλευράς δημογραφικής έχουμε 100.000 γεννήσεις περίπου τόν χρόνο από τις οποίες οι 36.000 περίπου είναι γεννήσεις μεταναστών.

Ταυτόχρονα οί εκτρώσεις καί τά διαζύγια αυξάνονται διαρκώς. Τήν ίδια στιγμή γεννιούνται ετησίως 1.600.000 Τούρκοι, 250.000 Αλβανοί καί 259.000 Βούλγαροι.

Στά σημερινά Ελληνικά σχολεία της Αττικής οί Έλληνες μαθητές συνανα­στρέφονται καθημερινά μέ αλλόδοξους μετανάστες πού σταδιακά σέ ορισμένα σχολεία έχουν γίνει ήδη πλειοψηφία.

Ταυτόχρονα οί σημερινοί 'Έλληνες μαθητές γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα γιατην ιστορία τους καί γιά τήν πίστη τους.

Είναι Θρησκευτικά ακατήχητοι, αλει­τούργητοι, αδιάφοροι.

Τό μάθημα των Θρησκευτικών τείνει νά μετατραπεί σ' ένα άνοστο καί ανούσιο μάθημα θρη­σκειολογίας. Οί σχολικοί εκκλησιασμοί υποβαθμίζονται καί τά νέα παιδιά ζουν σ' ένα χώρο «μηδενικής αγωγής» όπου ουσιαστικά δεν γνωρίζουν τήν ιστορία τους καί τήν πίστη τους, δέν μαθαίνουν γιατί ζούνε καί πού πηγαίνουν…

Αγωγή χωρίς ιδα­νικά, εορτές χωρίς ουσία, προσευχή παρωδία, εκκλησιασμός γιά τούς ελάχιστους, θρησκευτικά χωρίς πίστη ...».Έχουμε λοιπόν ενα έκτακτο δελτίο ειδήσεων ότι ό τυφώνας έρχεται !

Καί εμείς τώρα, τί κάνουμε;

Όλοι μας, λαός καί πάσης φύσεως εξουσία, μόνον γιά τό ευρώ καί την δραχμή ενδιαφερόμαστε. Όλες οί ομιλίες στή Βουλή, γύρω από οικονομικά προβλήματα περιστρέφονται.
Καμία ομιλία, καμιά σκέψη, καμιά συζήτηση γιά πνευματικά θέματα.

Αυτή είναι ή πραγματικότητα, όσο σκληρή καί άν είναι. Κάτι όμως πρέπει νά γίνει. Κάτι πρέπει νά κάνουμε καί να μή λιποψυχήσουμε περιμένοντας νά πεθάνουμε έτσι.

Πρέπει ή Ελλάδα νά ζήσει.

Καί άν ζήσει, ή πεθάνει αυτό εξαρτάται από όλους μας και από τόν κα­θένα χωριστά.

Αφού οί άρχοντές μας, πολιτικοί καί εκκλησιαστικοί, δέν φαί­νονται νά ενδιαφέρονται γιά τήν πνευ­ματική καί ψυχική κατάσταση των Ελλήνων, αλλά ενδιαφέρονται μόνον γιά τά ευρώ ( για τα οικόπεδα και την περιουσία τους ), άς αναλάβει υπεύθυνα κάθε οικογένεια τήν Ελληνοχριστιανική αγωγή των μελών της.

Άς μή τό θεω­ρήσουμε αυτό ώς κάτι τό ξένο από εμάς.

Κυρίως όσοι γονείς έχουν παιδιά, πρέπει νά γίνουν οί κατηχητές τών παι­διών τους γιά τά Χριστιανικά καί Ελλη­νικά ιδανικά.

Τό σχολείο, όχι μόνον δέν βοηθάει στην ηθική διαπαιδαγώ­γηση τών παιδιών μας, όπως γινόταν κάποτε, αλλά, τώρα, κυριολεκτικά τά γκρεμίζει από κάθε έννοια ηθικού νόμου.

Τό « Έκτακτο Δελτίο Ειδήσεων» μάς είπε γιά τά δεινά πού επέρχονται.

Από εμάς τώρα εξαρτάται, πώς θά αντιδράσουμε…