.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η απομάκρυνση της μελαγχολίας



Στην εποχή της ανυδρίας και της εξάντλησης, θα πρέπει να μην πέσουμε στο όρυγμα της μελαγχολίας και της απόγνωσης, να μην αναζητούμε μέσα μας αυτό που δεν μας αξίζει, δηλαδή τις μεγάλες δωρεές από τον Θεό, αλλά να ηρεμούμε δια της ταπεινοφροσύνης, θεωρώντας εαυτούς ανάξιους των δωρεών αυτών.
Αιτία της αποθάρρυνσής μας και του φόβου μας αποτελούν, φυσικά, οι αμαρτίες μας.
Σας προτείνω μια συμβουλή κατά της μελαγχολίας: υπομονή, ψαλμωδίες και προσευχή.

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ

exomologistetokirio
Ετικέτες ,