.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η ένωση με τον Θεό



Κάθε άνθρωπος είναι οίκος του Θεού, προορισμένος να κατοικήσει εντός του το Άγιο Πνεύμα, εντός του αδιαλείπτως να αναπέμπονται εγκώμια προς τον Θεό. Ο Θεός όμως μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα σε μια αγνή καρδιά, πρέπει να προετοιμάσει ένα μέρος για Αυτόν. Πως γίνεται αυτό;
Πρέπει να εξαγνισθούμε από τα πάθη και να προσευχόμαστε. Τότε η καρδιά μας θα γίνει ναός και οίκος του Θεού, τότε θα δούμε τη μέριμνα του Θεού για εμάς και θα Τον υμνούμε αδιαλείπτως. 

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ