.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Μήν ἀπογοητεύεσθε στίς θλίψεις (καί πῶς νά τίς ἀντιμετωπίζουμε πνευματικά)

Μήν ἀπογοητεύεσθε στίς θλίψεις, ἀλλά θαρσεῖτε· μή βλέπετε τά παρόντα, ἀλλά σκοπεῖτε τά μέλλοντα, διότι τά παρόντα εἶναι πρόσκαιρα, τά δέ μή βλεπόμενα αἰώνια...Μείνατε, τέκνα μου ποθεινότατα, στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στήν πίστη τήν ταπείνωση καί τήν ὑπομονή, καί μή φοβεῖσθε κανένα. Ἡ ἀληθινή στόν Θεό ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπτίπτει, ἀλλ' ἐνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό καί τόν ἀνεβάζει στόν Οὐρανό...
Νά δεχώμεθα τίς στερήσεις, τίς θλίψεις, τούς πειρασμούς, τίς ἀσθένειες, ὡς φάρμακα τῆς ψυχῆς, ὡς δῶρα Θεοῦ, καί ὄχι νά ἀπελπιζώμεθα καί παραδίδουμε ἑαυτούς στόν ἀνθρωποκτόνο διάβολο.
Στίς ἀσθένειες νά ἔχουμε ὑπομονή μέχρι τέλους, γιά νά μᾶς ἀξιώση ὁ Κύριος τῆς αἰωνίου ζωῆς καί Βασιλείας.
Ἡ παροῦσα ζωή εἶναι πρόσκαιρος καί γεμάτη ἀπό θλίψεις, στενοχώριες, φόβους, κινδύνους, θανάτους, ἡ δέ μέλλουσα εἶναι αἰώνιος καί γεμάτη ἀπό χαρά , γαλήνη, εἰρήνη, εὐτυχία, δόξα, τιμή καί ἀνάπαυσι...
Ὁ Κύριος μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς ἐπισκέπτεται μέ τίς θλίψεις καί ἀσθένειες καί θέλει νά μᾶς ἰατρεύση τήν ψυχή, διότι διά τῶν θλίψεων καί ἀσθενειῶν, ὅταν ἔχουμε ὑπομονή καί εὐχαριστοῦμε τόν Θεό, θεραπεύεται ἡ ψυχή. Γι' αὐτό εἶπεν ὁ Κύριος: "Διά πολλῶν θλίψεων θά εἰσέλθετε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν".
Σέ κάθε πειρασμό, σέ κάθε θλῖψι, ἀσθένεια καί ἀδικία ἀπό ἀνθρώπους νά λέγετε: "Δόξα Σοι ὁ Θεός", ὅπως ἔλεγε ὁ δίκαιος Ἰώβ, καί νά παρακαλῆτε τόν Θεό, τήν Παναγία νά σᾶς βοηθήση. Μέ τήν στενοχώρια ὄχι μόνο δέν ὠφελεῖσθε, ἀλλά καί βλάπτεσθε.
Ὡς πνευματικός πατήρ καί ἰατρός σοῦ στέλλω, τά πρός θεραπεία φάρμακα καί σέ παρακαλῶ νά τά δεχθῆς.
Τό ἕνα φάρμακον εἶναι ἡὑπομονή, 
τό δεύτερον ἡ πίστις, 
τό τρίτον ἡ ἐλπίς 
καί τό τέταρτον ἡ ἀνδρεία. 
Μόνον νά τά πάρης μέ εὐχαρίστηση καί προθυμία. Ὁ Κύριος εἶπεν: "ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν", καί ὄχι εἰς τήν ὑπερβολική λύπη καί ἀνυπομονησία...

Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"