.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Τό μῖσος τῶν Ἁγίων γιά τήν αἵρεση!

(Ἐκ τοῦ βιβλίου: 

"ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ-ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 
ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ),

Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Ζήση




Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ, ἡ μεγάλη αὐτή ἀσκητική φυσιογνωία τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, τάἔργα τοῦ ὁποίου ἀποτελοῦσαν καί ἀποτελοῦν προσφιλές ἀνάγνωσμα τῶν μοναχῶνστίς ἀκολουθίες καί στήν τράπεζα, στό ἔργο του "Κατά Πεῦσιν καί Ἀπόκρισιν" δίνει τήν ἑξῆς ἀπάντηση στό ἐρώτημα πῶς συμβιβάζεται τό μῖσος ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν πρός τήν ἐντολή, "οὐ μισήσεις πάντα ἄνθρωπον". Λέγει: "Τούς αἱρεσιώτας, ὡς βλασφήμους καί τοῦ Θεοῦ ἐχθρούς, ἡ Γραφή οὐκ ὠνόμασεν ἀνθρώπους, ἀλλά κύνας καί λύκους καί χοίρους καί ἀντιχρίστους, καθώς φησιν ὁ Κύριος· μή δῶτε τό ἅγιον τοῖς κυσί. Καί ὁ Ἰωάννης λέγει, ὅτι ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασι. Τούτους οὖν χρή ἀγαπᾶν, οὐδέ συνδυάζειν, οὐδέ συνεύχεσθαι, οὐδέ συνεσθίειν, οὐδέ λαμβάνειν εἰς οἶκον, οὐδέ χαίρειν αὐτοῖς λέγειν· ἵνα μή τῶν πονηρῶν αὐτῶν ἔργων κοινωνήσωμεν". *

Καί οἱ σύγχρονοι Ἁγιορεῖτες Γέροντες (Ἅγιοι) Πορφύριος καί Παΐσιοςπαίρνουν πολλή αὐστηρή στάση ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, ἰδιαίτερα ἔναντι τοῦ πάπα. Ἔχει γραφῆ ὅτι ὅταν ὁ πάπας πληροφορήθηκε τήν ὕπαρξη τῶν ἁγίων αὐτῶν Γερόντων καί τήν ἐπιρροή πού ἀσκοῦν στό ὀρθόδοξο πλήρωμα, θέλησε νά τούς γνωρίσει. Τούς βολιδοσκόπησε μέ πρόσωπα πού ἔστειλε ἄν ἤθελαν νά τόν ἐπισκεφθοῦν, ...καί ἡ ἀπάντηση ἀμφοτέρων, χωρίς συνεννόηση, γιατί ἦταν πνευματικοκίνητη, θεοκίνητη, ἦταν ὅτι, ἐφ' ὅσον ὁ πάπας ἐξακολουθεῖ νά ἐκφράζει τόν ἐγωισμό, τήν ἔπαρση καί τίς πλάνες τοῦ Παπισμοῦ, καί δέν μετανοεῖ, αὐτό εἶναι ἀδύνατο. *

* Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, Ἔργα, τόμος Στ' σελ. 234-235, Θεσσαλονίκη 1995,ἕκδ. "Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας".
* Βλ. Μ. Μιχαήλ, Τό μεγάλο μυστικό τοῦ Γέροντα Παϊσίου, Κύπρος 1997, σελ. 115. 

Σελ.21-22
Ἐκδόσεις: "Βρυέννιος"
Κεντρική διάθεση: "Τό Παλίψηστον" & Ἐκδόσεις: "Τέρτιος"
Γιά τό διαδίκτυο μεταφορά-πληκτρολόγηση ἀπό τό βιβλίο: