Στὴν παραπάνω συνέντευξη ὁ π. Σάββας Λαυρεώτης (Πρωτεπιστάτης Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους), λέγει μεταξὺ ἄλλων σὲ ἐρώτηση:
Δημοσιογράφος: Δηλαδὴ μιλᾶμε γιὰ μιὰ μεγάλη προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας;
π. Σάββας: «Φυσικά. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ἔχουμε πεῖ ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ ἀκολουθήσουμε τίποτε τὸ ἀντιορθόδοξο. Τὴν ἑπόμενη μέρα, φυσικά, θὰ περιμένουμε νὰ δοῦμε ποιές εἶναι οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, δὲν θὰ προτρέξουμε, νὰ δοῦμε τί ἀποφάσισαν, ἄν ὄντως ψήφισαν ὅλα αὐτὰ ποὺ στηλιτεύουμε καὶ λέμε ὅτι δὲν εἶναι Ὀρθόδοξα, νὰ δοῦμε τὶςἀντιδράσεις τῶν Μητροπολιτῶν, τὶς ὑγιεῖς ἀντιδράσεις, κι ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα θὰ πάρουμε κι ἐμεῖς θέση».
Θέλουμε ἐδῶ νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι:
Στὴν «Ανοικτή Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων» γιὰ τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο (ποὺ ὑπέγραφε καὶ ὁ π. Σάββας), ὑπάρχει καταγεγραμμένη ἡ θέση ποὺ θὰ πάρουν μετὰ τὴν Σύνοδο. Μεταξὺ ἄλλων ἔγραφαν ὅτι "θα διακόψουμε την διαμνημόνευσιν του ονόματος... όλων εκείνων των Επισκόπων, κληρικών και λαϊκών που θα υπογράψουν αυτήν την αιρετικήν Σύνοδον".
Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι ἡ διατύπωση στὴν συνέντευξη (μὲ προφορικὸ λόγο) δὲν προϊδεάζει κάποια ἀλλαγὴ στάσεως. Ὅτι δηλαδή, ἡ θέση τους δὲν θὰ ἐπηρεαστεῖ, ἀπὸ τυχὸν δυσκολία τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων νὰ διακόψουν τὸ Μνημόσυνο ὅσων ὑπογράψουν κακόδοξες ἀποφάσεις. Πὼς δὲν θὰ ταυτισθοῦν μετ' αὐτῶν (π.χ. τοῦ μητροπ. Πειραιῶς), ἐφ' ὅσον οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς συνεχίσουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ πλέον (ἤδη ἀπὸ τὰ "προεόρτια" τῆς Συνόδου) ξεσκεπάστηκαν πλήρως, ὑποστηρίζοντας μὲ κάθε θετικὸ καὶ ἀθέμιτο μέσο καὶ τρόπο -ἀλλὰ καὶ μετὰ μανίας- τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅποια τύχη καὶ νὰ ἔχει αὐτὴ ἡ Σύνοδος, ὁ Θεὸς τοὺς ἀνάγκασε νὰ ἀποκαλύψουν τὴν ...ἐπιμονή τους στὴν αἵρεση!!!
Κάποιοι ὅμως, δὲν ἐννοοῦν νὰ ...καταλάβουν!
Τὰ τμήματα στὰ ὁποῖα ἀναφερόμαστε ἀπὸ τὴν «Ανοικτή Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων» εἶναι τὰ ἑξῆς:
«Ως εκ τούτου, είμεθα υποχρεωμένοι και εμείς να εφαρμόσουμε τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, τον γνωστόν ΙΕʹ κανόνα της Πρωτοδευτέρας Οικουμενικής Συνόδου, σύμφωνα με τον οποίον οφείλουμε να κάνουμεν διακοπή της μνημονεύσεως όλων των αιρετικών λατινοφρόνων – φιλοενωτικών Οικουμενιστών. Επομένως κατ᾿ ανάγκη θα διακόψουμε την διαμνημόνευσιν του ονόματός τους, κατά την προσκομιδή από το άγιον δισκάριον, που συμβολίζει την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, όλων εκείνων των Επισκόπων, κληρικών και λαϊκών που θα υπογράψουν αυτήν την αιρετικήν Σύνοδον. Καθώς και όλων όσων συμφωνούν μαζί τους και θα ακολουθήσουν συνειδητά αυτή την αίρεση. Με όλους αυτούς, οι οποίοι καθίστανται πλέον αιρετικοί διά την Εκκλησίαν δεν ημπορούμεν να έχουμε εκκλησιαστική κοινωνία, έως ότου δημοσίως μετανοήσουν και αποκηρύξουν την αίρεση του Οικουμενισμού καθώς θα ορίσει η Ορθόδοξος Εκκλησία διά Συνόδου.
Θα σταματήσουμε, λοιπόν επισήμως και εμείς την διαμνημόνευση του οικουμενικού πατριάρχη.
Δεν επιθυμούμε ποτέ να ακολουθήσουμε μία εκκοσμικευμένη “εκκλησία”. Διότι μία τοιαύτη, “Πανορθόδοξος Σύνοδος”, η οποία θα παρέχει εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς, και νομιμοποίηση των αιρέσεων, ακυρώνει το Σύμβολον της Πίστεως και γκρεμίζει όλη την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και αντεισάγει μια εκκοσμικευμένη "εκκλησία"».