.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Μετάνοια τώρα, διότι δέν ὑπάρχει καιρός γιά χάσιμο!



Ἡ ἀναβολή τῆς μετανοίας ὁδηγεῖ στόν θάνατο καί στήν ἀπώλεια.
Διότι ἀφήνοντας τόν καιρό νά κυλᾶ ἀφειδῶς
καί νά ἐξανεμίζεται χωρίς μετάνοια,
ὁ θάνατος πού σίγουρα θά ἔλθει γιά ὅλους,
θά μᾶς βρεῖ στήν χειρότερη στιγμή, 
δηλαδή σέ κατάσταση κολασμοῦ καί ὄχι σωτηρίας!

Ὅποιος σκορπίζει ἀσυνέτως τό χρῆμα του σέ ἀσωτεῖες καί γλέντια
σέ μία ὥρα ἀνάγκης πού θά τό χρειαστεῖ, θά βρεθεῖ ἀβοήθητος.
Ἔτσι κι ὅποιος ζεῖ ἀμετανόητος ματαίως κι ὀλεθρίως,
στήν κρίσιμη ὥρα τοῦ θανάτου του πού θά χρειαστεῖ μετάνοια 
δέν θά ἔχει πιά οὔτε χρόνο γιά αὐτήν!

Ἡ ἁμαρτωλότητά μας δέν ἀποτελεῖ δικαιολογία 
γιά ἀμετανοησία, ἀλλά ἀντίθετα,
ἀποτελεῖ τόν βασικώτερο λόγο καί τήν ἐπιτακτικωτέρα 
ἀνάγκη γιά νά μετανοήσουμε!

Κανείς δέν χάθηκε γιατί ἁμάρτησε,
ἀλλά ὅλοι χάθηκαν ὅσοι δέν μετανόησαν!

Μπορεῖ νά μήν ξέρουμε πότε θά πεθάνουμε,
ἀλλά μποροῦμε νά ἐπιλέξουμε πῶς θά πεθάνουμε:
ζῶντας ἐν μετανοίᾳ ἤ ἐν ἀμετανοησίᾳ! 

Ἡ ζωή μας ὅσα ἀγκάθια καί τριβόλια κι ἄν ἔχει,
ἀποκτᾶ οὐσία καί γλυκαίνει μόνο μέ τήν μετάνοια!

Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ πανάκεια καί τό βάλσμαμο
κάθε ἁμαρτίας καί κάθε δυσκολίας! 

Χωρίς μετάνοια
τά δύσκολα τῆς ζωῆς 
γίνονται δυσβάσταχτα κι ἀβάσταχτα.
Μέ μετάνοια
τά δύσκολα τῆς ζωῆς
 γίνονται νάματα ψυχῆς καί σωτήρια! 

Δέν γεννηθήκαμε γιά νά πεθάνουμε καί νά μήν ὑπάρξουμε ξανά,
ἀλλά γιά νά μετανοοῦμε ἕως τελευταίας πνοῆς
καί νά ἀξιωθοῦμε τῆς μακαρίας κι ἀτελευτήτου ζωῆς!

Ἡ μεγαλυτέρα εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ σ' ἐμᾶς σέ αὐτήν τή ζωή
εἶναι ἡ πολυτέλεια τῆς ἀδιαλείπτου μετανοίας!

Ὁ σαρκικός ἄνθρωπος πεθαίνει μέ τον 
ἀμετανόητο καί βλαβερό τρόπο πού ζεῖ!
Ὁ πνευματικός ἄνθρωπος 
ζεῖ ἐν μετανοίᾳ γιά νά πεθάνει πνευματικῶς 
ὑγιής καί νά ἀναστηθεῖ!

Δέν ὑπάρχει κάτι, μά τίποτε ἀπολύτως,
ἀπό τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά μᾶς σηκώσει 
ὁ ἴδιος ὁ Θεός προσωπικῶς ἐάν μετανοήσουμε!




Λέγει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης, προτρέποντας ἕναν ἕκαστον ἀφ' ἡμῶν νά μετανοήσει καί νά συμφιλιωθεῖ μέ τόν Θεό, πρίν χαθεῖ γιά πάντα ἡ πρόσκαιρη αὐτή ζωή καί μαζί μέ τό φευγειό της καί κάθε εὐκαιρία ἀποκατάστασης καί σωτηρίας στήν αἰώνια ζωή:


ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ!


Ετικέτες , , ,