.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Προσφέρουμε στόν Θεό, ἕνα μικρό ἀγῶνα, δεκάρες εἶναι καί πρόκειται νά πάρουμε χρυσορυχεῖα εὐτυχίας καί ἀπολαύσεως στόν οὐρανό! Καί ὅμως ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, δέν προσφέρουμε οὔτε αὐτές τίς λίγες δεκάρες τῆς προσφορᾶς, ἑνός ἀγῶνα ὑπέρ τοῦ Θεοῦ. Θαυμάζει κανείς πόσο μᾶς πωρώνει ὁ διάβολος καί ἡ ἁμαρτία, σά νά ἔχουμε πάθει μία παράλυση (πνευματική) καί δέν μποροῦμε νά ξεκολλήσουμε ὥστε νά κάνουμε κάτι γιά τήν σωτηρία μας...
Ὅλοι μας ἔχουμε δύο ἑαυτούς: ὁ ἕνας εἶναι ὁ παλιός Ἀδάμ καί ὁ ἄλλος εἶναι ὁ νέος Ἀδάμ.
Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ παλιός ἄνθρωπος μέ τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες καί ὁ δεύτερος Ἀδάμ εἶναι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό καί πρέπει νά ἀγωνισθοῦμε, ὥστε νά νικήσουμε τόν παλιό Ἀδάμ καί νά ἐπικρατήσει ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ ἀναγεννημένος μέσα μας.
Ἡ κατά Θεόν σοφία ἐξασφαλίζεται μέ τόν ἀγῶνα πού κάνει ὁ πιστός μέ τόν διάβολο καί εἶναι ἡ τέχνη τῶν τεχνῶν καί ἡ ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν. Τέτοιες ψυχές θέλει ὁ Θεός, μέ ἀγωνιστικό πνεῦμα, τίς ὁποῖες προορίζει γιά τόν παράδεισο.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται καί ἐκτελεῖ τά καθήκοντά του, ἀσφαλίζει τόν ἑαυτόν του ἀπό κακό. Τά πνευματικά καθήκοντα, εἶναι σάν τά φάρμακα πού ἐξασφαλίζουν τήν ὑγεία στόν ἄνθρωπο.
Πρέπει νά βιάζομαι τόν ἑαυτόν μας στόν πνευματικό ἀγῶνα, διαφορετικά δέν θά ἔχουμε κανένα ὄφελος. Καί ἐάν δέν ἔχουμε πόθο σωτηρίας, δέν μποροῦμε νά βιάσουμε τόν ἑαυτόν μας, πάνω στόν σκληρό ἀγῶνα, τῆς κατά Χριστόν τελείωσής μας.
Νά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά μᾶς χαρίση νήψη καί προσοχή, γιά νά ἐκτελοῦμε σωστά τά πνευματικά μας καθήκοντα. Νά μᾶς χαρίσει προθυμία στό νά ἐκτελοῦμε τίς ἐντολές Του.

Γέροντος Ἐφραίμ Ἀριζόνος

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 
Πληκτρολόγηση-ἐπιμέλεια Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ