∆έν ὑπάρχει φοβερότερη πράξη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἁµαρτία, ἀλλά καί δέν ὑπάρχει φοβερότερη ἀντιµετώπισή της, ἀπό τήν ἀπόγνωση. Κάθε ἁµαρτία, εἶναι προσβολή τοῦ Θεοῦ καί ἀλλοτρίωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἁµαρτία εἶναι ἀρρώστια τῆς ψυχῆς. Καί τήν ἀρρώστια δέν τήν ἀντιµετωπίζεις µέ φαρµάκι(δηλητήριο), ἀλλά µέ φάρµακα. Πρῶτα γίνεται ἡ διάγνωση κι ὕστερα ἀκολουθεῖ ἡ θεραπεία.
Λάθος Συνταγή, σηµαίνει S.O.S.! Βοήθεια! Κίνδυνος, θάνατος! Κι αὐτό τό S.O.S. στήν πνευµατική ζωή δέν εἶναι ἄλλο, ἀπ' τήν ἀπόγνωση, τήν ἀπελπισία.
Ἄς ἀκούσουµε πρῶτα τόν µέγα καί ἱερό Χρυσόστοµο τί λέει γιά τή πτώση στήν ἁµαρτία καί τήν ἀντιµετώπισή της: "Αἰσχύνου µέν ἐπί τοῖς ἁµαρτήµασι, µή ἀπογίνωσκε δέ". Ἀσφαλῶς θά πρέπει νά ντρέπεσαι γιά ὁποιαδήποτε ἁµαρτία κι ἄν κάνεις, ὡστόσο, νά µή ἀπογοητεύεσαι, οὔτε νά ἀπελπίζεσαι. Καί ἀπευθυνόµενος στό ἀκροατήριό του, συµβουλεύει καί λέγει: "Μή ἀπογινώσκωµεν ἐν τοῖς ἁµαρτήµασι, µηδέ ἀπαγορεύωµεν". ∆ηλαδή,µετά τήν ἁµαρτία, νά µή µᾶς καταλαµβάνει ἡ ἀπόγνωση καί ἡ ἀπελπισία, οὔτε νά ἀποκάµνουµε καί νά στενοχωριόµαστε ὑπερβολικά. Καί γιατί; ∆ιότι ὁ Θεός εἶναι οἰκτίρµων καί φιλάνθρωπος "καί τούς ἁµαρτωλούς ἐλεῶν". Ἡ ἀγάπη Του εἶναι ἄπειρη καί ἀνεξιχνίαστη. "Μή ἀνάσχη ἀριστεύειν ἐν κολοιοῖς, ἀετός εἶναι δυνάµενος" (Γρηγόριος Θεολόγος). Μή ἀνέχεσαι νά βρίσκεσαι ἀνάµεσα στά κοράκια, τή στιγµή πού µπορεῖς νά πετάξεις σάν ἀετός. Ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ Γρηγορίου, γιά νά δώσει θάρρος σ' ὅσους πέφτουν στή µελαγχολία καί τήν ἀπόγνωση, λόγῳ τῆς ἁµαρτίας. Θά προσθέσει δέ καί τίς ἑξῆς παραινέσεις: "Ἐλπίζειν ἐπί τό βέλτιον", καί "ἔτι µικρόν καί νενικήκαµεν". Μέ τήν ἐλπίδα στίς καρδιές µας γιά ἕνα καλύτερο "αὔριο", καί νά 'στε βέβαιοι πώς, πολύ σύντοµα θά 'µαστε ὅλοι νικητές.
Ὑπέροχα τά σαλπίσµατα τῶν ἁγίων Πατέρων καί "θεηγόρων ὁπλιτῶν". Ἀλλά κι αὐτοί, Πνευµατοφώτιστοι, µίλησαν κι ἔγραψαν, σύµφωνα µέ τίς θεόπνευστες Γραφές. Ποιό θεόπνευστο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς ∆ιαθήκης νά µελετήσεις καί νά µή ἀκροαστεῖς τή φωνή τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ νά σέ προσκαλεῖ σέ Μετάνοια καί σέ Μέγα Γεῦµα καί σέ Νυµφῶνα καί σέ Γάµους καί σέ Παράδεισο καί σέ Αἰώνια Ζωή, ἀρκεῖ νά διώξεις ἀπ' τήν καρδιά σου τήν ἀπόγνωση, τήν ἀπελπισία καί τόν ἀγνωστικισµό. Μή ξεχνᾶς πώς ὁ ληστὴς µ᾽ ἕνα "Μνήσθητί µου, Κύριε", µπῆκε στόν Παράδεισο.
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ορθόδοξος Τύπος 22/5/2015