Ἀπὸ τὴν πρόσφατη διευρυμένη μελέτη τοῦ κ. Κυριαζόπουλου Κυριάκου –καθηγητῆ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.– ἀποσποῦμε καὶ δημοσιεύουμε τὶς θέσεις τῆςἘκκλησίας τῆς Βουλγαρίας γιὰ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, καὶ τὶς θέτουμε ὑπ’ ὄψιν τῶν Μητροπολιτῶν (ποὺ νομίζουν ὅτι ἀκολουθοῦν τὸν ὀρθόδοξο δρόμο, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντι- Οἰκουμενιστῶν Πατέρων).
Ἰδιαιτέρως τὶς δημοσιεύουμε γιὰ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητο, ποὺ μὲ μεγάλη χαρὰ μᾶς ἀνήγγειλε τὴν παραπομπὴ τοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Παΐσιου Παπαδόπουλου στὴν Σύνοδο –ὅπως φαίνεται πρὸς καθαίρεση– ἐπειδὴ ὁ διωκόμενος Ἀρχιμανδρίτης ἐφάρμοσε, ἀκριβῶς ἐκεῖνα ποὺ πρεσβεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως αὐτὸ ἐκφράζεται στὴν Ἀνακοίνωση τῆς Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας!!!
Προφανῶς οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουν διαιρεθεῖ. Ἄλλη Ὀρθοδοξίαἰσχύειστὴν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ἄλλη ἰσχύει στὴν Ἐκκλησία τῆςἙλλάδος. Ἄλλο Χριστὸπιστεύουν στὴν Βουλγαρία καὶ ἄλλον στὴν Ἑλλάδα. Ὅσοι δέχονται ὅσα πιστεύει καὶ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας (ὅπως ὁ π. Παϊσιος) καταδικάζονται, καὶ ὅσοι αἱρετίζουν, ὑποστηρίζονται.
Ὁ μητροπολίτης Θεόκλητος δὲν καταδίκασε τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, τὸν Οἰκουμενισμό, τὸ Π.Σ.Ε., ἀντίθετα εἰσάγει αἱρετικὲςδιδασκαλίες στὴν Ἐκκλησια, μνημονεύοντας τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ ὑποστηρίζοντας (παρὰ πᾶσαν διδασκαλία τῶν Ἁγίων) ὅτι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ μνημονεύουμε τὸν αἱρετίζοντα Πατριάρχη, ποὺ διδάσκει γιὰ «ἀδελφὲς» Ἐκκλησίες, ποὺ στὴν πράξη καταλύει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ποὺ μιλᾶ γιὰ Μία Ἐκκλησία καὶ ἕνα βάπτισμα, ποὺ ἐπιδοκιμάζει συνοδικὰ τὴ συμμετοχὴ στὸ Π.Σ.Ε. (=Παγκόσμιο Συμβούλιο Αἱρέσεων), ποὺ ψήφισε τὴν κατάλυση Δογματικῶν θέσεων καὶ Ι. Κανόνων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὡς πρὸς τὴν τοὺς μικτοὺς γάμους κ.λπ. Ὅσοι δὲν τὸν μνημονεύουν, τὰ μυστήριά τους εἶναι ἄκυρα! Πρωτοφανῆ, ἐξωφρενικὰ καὶ ἀσεβῆ πράγματα, ποὺ προσβάλλουν τόσους καὶ τόσους Ἁγίους ποὺ διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων τους, ἀκόμα καὶ ἐπὶ ὑποψία αἱρέσεως!
Ἀντίθετα ἀποδοκιμάζει καὶ στέλνει γιὰ καθαίρεση τὸν π. Παΐσιο, ἐπειδὴ ἀρνεῖται ὅλα αὐτὰ καὶ ἀποδοκιμάζει τὶς κακοδοξίες τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, συμφωνεῖ δηλαδὴ κατὰ πάντα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ποὺ δ[εν συμμετέσχες στὴν αἱρετικὴ Σύνοδος κι ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε.!
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ κ. Κυριαζόπουλου)
Το Πατριαρχείο της Βουλγαρίας
Στην από 21-4-2016 απόφασή της, η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου της Βουλγαρίας αποφάσισε ομόφωνα:
«Σχετικά με το σημείο 4 του εγγράφου: «Η σχέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον».
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία με τη φράση «ενότητα όλων» ανέκαθεν εννοείται ότι οι έχοντες υποπέσει σε αίρεση ή σχίσμα θα πρέπει πρώτα να επιστρέψουν στην Ορθόδοξη πίστη, προσερχόμενοι μεθ’ υπακοής στην Αγία Εκκλησία και τότε, δια της μετανοίας, να γίνουν δεκτοί στην Εκκλησία.
Σχετικά με το σημείο 5: «Οι σύγχρονοι διμερείς θεολογικοί διάλογοι.. έχουν ως στόχο να αναζητήσουν "την απολεσθείσα χριστιανική ενότητα"…».
Εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι μία και ενιαία, δεν έχει απολεσθεί ποτέ η ενότητα εν τη πίστει και η κοινωνία εν τω Αγίω Πνεύματι μεταξύ των χριστιανών και δεδομένου ότι η ίδια θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του κόσμου, όπως είπε ο Κύριος: «και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16:8), άρα η κοινωνία αυτή θα είναι επίσης αιώνια.
Σχετικά με το σημείο 6, σημείο 16, κλπ.
Εκτός από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν άλλες εκκλησίες, αλλά μόνον αιρέσεις και σχίσματα και το ναονομάζονται τούτα «εκκλησίες» είναι θεολογικώς, δογματικώς και κανονικώς εντελώς εσφαλμένο.
Σχετικά με το σημείο 12:
Το αναφερόμενο στο σημείο 12 ότι, «κατά την διεξαγωγή των θεολογικών διαλόγων κοινός στόχος όλων είναι η οριστική αποκατάσταση της ενότητος εν τη αληθινή πίστει και αγάπη», είναι εντελώς εσφαλμένο και απαράδεκτο, διότι πρέπει να διευκρινισθεί και να υπογραμμιστεί ότι η επιστροφή στην αληθινή πίστη αφορά αιρετικούς και σχισματικούς και δεν σχετίζεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Δόξα τω Θεώ, η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία κατά το έτος 1998 εξήλθε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, δια της οποίας εξόδου της εξέφρασε την αποδοκιμασία της για την δραστηριότητά του, δεδομένου ότι δεν δύναται να είναι μέλος οργανώσεως, στην οποία θεωρείται ως «μία εκ των πολλών, ή ως παρακλάδι της Μίας εκκλησίας», η οποία αναζητεί τρόπο και αγωνίζεται για την αποκατάστασή της μέσω αυτού του Παγκοσμίου Εκκλησιών».
Ένας είναι ο Κύριος, μία είναι η Εκκλησία, όπως αναφέρεται στο Σύμβολο της Πίστεως»