.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η αγάπη του...



Κάποτε άκουσα τυχαία κάποιον να λέει στη σύντροφό του:
-Δεν θα βρεις άλλον στον κόσμο που να σ' αγαπάει περισσότερο από εμένα.
Χαμογέλασα και συνέχισα την πορεία μου. Στο μυαλό μου γύριζε αυτή η φράση που είχα ακούσει και ασυναίσθητα, ψιθύρισα: Κι όμως, υπάρχει κάποιος που αγαπάει τον καθένα μας περισσότερο από τον οποιονδήποτε. Η αγάπη του είναι τόση που δεν την φτάνει η αγάπη κανενός μας. Λόγω της αγάπης του εγκατέλειψε το παλάτι του, που όμοιο του δεν υπάρχει σε όλη τη γη. Που καμία λέξη δεν μπορεί να αποδώσει την ομορφιά και το μεγαλείο του. Στο όνομα της αγάπης λοιπόν, εγκατέλειψε αυτό το παλάτι και βγήκε στους δρόμους, ψάχνοντας αυτόν που αγαπάει...

Πόσο εύκολα θα το έκανε αυτό κάποιος από εμάς; Γδύθηκε τον βασιλικό χιτώνα του, και ενδύθηκε ρούχα φτωχικά. Τριγύριζε για χρόνια στους δρόμους, τρώγοντας ότι έβρισκε, ενώ δεν υπήρχε ούτε ένα σπίτι να τον στεγάσει. Κι όμως, έκανε υπομονή γιατί αγαπούσε και ήθελε να βρει και να σώσει τον σύντροφό του.
Φώναζε και καλούσε όλους να τον ακολουθήσουν γιατί μπορούσε να τους σώσει. Μπορούσε να τους βοηθήσει. Η αγάπη του ήταν τόση κι ανεξάντλητη που έφτανε για όλον τον κόσμο. Εμάς, η αγάπη μας μέχρι που θα έφτανε; Οι φωνές του όμως ενόχλησαν τους "μεγάλους" και τους "ισχυρούς", που δεν μπόρεσαν να δουν τον Βασιλέα που κρυβόταν κάτω από τα φτωχικά ρούχα και του ζήτησαν να σωπάσει. Μα, Εκείνος, φώναξε ακόμη πιο δυνατά! Γιατί αγαπούσε...
Κι έτσι Τον κυνήγησαν. Και πάλι δεν σταμάτησε. Και ύστερα Τον συνέλαβαν. Και μέσα από τη φυλακή συνέχισε να διδάσκει. Και ύστερα Τον βασάνισαν. Τον ταπείνωσαν. Τον χτύπησαν. Και τελικά Τον σταύρωσαν. Όλα αυτά τα δέχτηκε αγόγγυστα, με υπομονή και με γαλήνη. Γιατί; Γιατί Τον οδηγούσε η αγάπη Του για όλους εμάς.
Εμείς πόσα θα μπορούσαμε να ανεχτούμε στο όνομα της αγάπης; Όποτε, λοιπόν, σου πει κάποιος, όποιος κι αν είναι αυτός (γονέας, αδελφός, φίλος, σύζυγος), ότι κανείς άλλος δεν σε αγαπάει στον κόσμο όσο εκείνος, εσύ να ξέρεις πως υπάρχει πάντοτε Κάποιος άλλος που η αγάπη Του, δεν συγκρίνεται με κανενός μας. Αυτός είναι ο Χριστός μας…

Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου