Δεν εκπλησσόμαστε από την αγωνιώδη ταχύτητα με την οποία κινούνται πλέον οι φορείς και τα πρόσωπα, κληρικοί και λαϊκοί, όσοι συμμετείχαν και όσοι λοιποί συμφώνησαν και συμφωνούν με τις αποφάσεις και τα σχέδια της Συνόδου της Κρήτης και που βάλθηκαν πάση θυσία και ει δυνατόν σε σύντομο χρόνο, να επιβάλουν τα σχέδιά τους.
Ήταν πασιφανές εδώ και δεκαετίες, ιδιαίτερα δε τον τελευταίο καιρό, που με περισσό θράσος και αλαζονεία εμφανίζονται ως καθαρά αποκλίνοντες από την πίστη και το ήθος των αγίων, παραμερίζοντας ή παρακάμπτοντας την ζωντανή παρουσία τουςστη ζώσα Αγία Εκκλησία μας, τουτέστιν αγνοώντας και απαξιώνοντας το λαό του Θεού. Αντί να κάνουν υπακοή και να ακολουθήσουν αυτά που το ομολογιακό συνοδικό κείμενο της Κυριακής της Ορθοδοξίας αναγγέλλει, παρουσιάζονται ως «χαμένα πρόβατα» και αναζητούν «να κάνουν χωριό με τους λύκους», παρόλο που οι περισσότεροι απ` αυτούς είναι «ποιμένες».
Γράφουμε μέρος από το Συνοδικό της Ορθοδοξίας εδώ, διότι αποτελεί τον καθρέπτη, πάνω στον οποίο οφείλουμε να καθρεπτιζόμαστε πνευματικά όλοι μας και κυρίως οι ποιμένες:
«Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διά τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμοντες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ηγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη».
Μάλλον όμως από τα έργα τους φαίνεται πόσο θολός είναι ο νους τους. Νομίζουν «εξυπνάδα» τον πολιτικάντικο τρόπο που χρησιμοποιούν παίζοντας με τα αγιωτικά. Χρησιμοποιούν κακοτρόπως τους αγίους ως εργαλεία, για να προωθήσουν την ανομία τους.
Πώς είναι δυνατόν, από τη μια να αγιοκατατάσσονται, να αναγνωρίζονται ως άγιοι, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο άγιος Παΐσιος, ο άγιος Πορφύριος από αυτούς τους ίδιους, τους οικουμενιστές ποιμένες, - βέβαια είναι αδύνατο να αρνηθούν την αγιότητά τους, διότι δεν είναι αυτοί που τους αναδεικνύουν, αλλά η Χάρις του Θεού διά του απλού λαού - και από την άλλη αυτοί οι ίδιοι να αγνοούν, να «γράφουν στα τετριμμένα υποδήματά τους», τις διδασκαλίες αυτών των αγίων, σχετικά με τις αιρέσεις και ιδίως τον παπισμό; Αυτά είναι τερτίπια, που χαρακτηρίζουν μόνο τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους λαοπλάνους.
Πώς είναι δυνατόν να παραδίδεται σε χέρια αιρετικού, μάλιστα αιρεσιάρχη, ιερό λείψανο, από το χαριτωμένο διά της ακτίστου Χάριτος, σώμα του αγίου της Ορθοδοξίας, εξαιρέτως του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ, αφού δεν πιστεύει (ο παπισμός) στην άκτιστη Χάρη, και η οποία είναι η δύναμη που τον ανέδειξε άγιο;
Αφήνουμε τα συνέδρια, τις συμπροσευχές, τους εναγκαλισμούς, τις φιλοφρονήσεις, τις οιασδήποτε μορφής συναντήσεις. Έχουν περάσει στη ζωή μας… τα συνηθίσαμε!...
Έχουν ισοπεδώσει τα πάντα για την ανθρώπινη δόξα. Έχουν καταργήσει όρους και όρια της Εκκλησίας. Μαίνονται οι οικουμενιστές εξαιτίας των εγειρομένων κατά των πράξεών τους πιστών, όσων έχει απήχηση ο λόγος και η παρουσία τους στο λαό, καθότι κινδυνεύουν να τους χαλάσουν τα σχέδια, αλλά αγκαλιάζουν τους αιρετικούς με «αγάπη» περισσή. Αυτή είναι η αγάπη που διδάσκουν οι άγιοί μας και το Ευαγγέλιο;
Δεν θα αργήσει να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Δεν προφητεύουμε. Αλίμονο! Αλλά τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους. Δεν είναι δύσκολο να κάνει κάποιος υποθέσεις, προβλέψεις. Να, σε λίγο χρόνο μην εκπλαγούμε, αν δούμε ανακοίνωση το απόγευμα του Σαββάτου, έξω από το ναό της ενορίας μας:
«Αύριο, Κυριακή 20-12-2…, θα τελεσθεί αρχιερατική θεία λειτουργία, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου καρδιναλίου κ. Βόλφγκραμ. Την ακολουθία θα ψάλλει η χορωδία «TSAM- TSAM» από την piatsaTremonto, συνοδευόμενη από το τελευταίο μοντέλο πιάνου SOPRANI».
Απορείτε; Γελάτε; Θυμώνετε; Κλαίτε; Δεν ξέρω. Ίσως το τελευταίο… Ίσως…
Ηλιάδης Σάββας
Δάσκαλος