.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΟΙΧΕΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ, ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ!

Πάλι, τανάπαλιν – παλινδρομεί τε τούμπαλιν – και τούμπες κάνει ανάποδες, ο εκκλησιολογικώς ανάποδος και πλήρως τουμπαρισμένος, ο πάνυ πανουκλιασμένος και πολυπλανεμένος παπατοπάλης.

Ε όχι, δεν μπορώ να σεβαστώ αυτόν που δεν σέβεται πρώτα τον εαυτό του, που δεν σέβεται Συνόδους Αποστολικές και Ιερούς Κανόνες, που δεν σέβεται Μέγα Φώτιο και τί λέγω; που δεν σέβεται το Ιδιο το Άγιο Πνεύμα!

“Μετέχει δε Πνεύματος, ο μη τιμών Πνεύμα;” (Γρηγορίου Θεολόγου, Ομιλία ΓΛ’, Προς Αρειανούς και εις εαυτόν, Έργα 2, Πατ. Εκδόσεις “Γρηγόριος ο Παλαμάς” Σελ. 120).

Σχετικό λοιπόν αυτό, το ν’ αποδώσω σεβασμό σε άσχετο μεθέξεως Αγιοπνευματικής και ατιμάζοντα διά πωρωμένης κεφαλής τους πανεντίμους Πνευματοκίνητους Πατέρες.

Τί κι αν είναι “ιερωμένος”; Κι αυτό σχετικό είναι! Και το “ανεξάλειπτον της ιερωσύνης”σχετικό κι αυτό, θεολογούμενο τυγχάνει. Ας κάνει τον κόπο να απαντήσει όποιος διαφωνεί, αλλά παρακαλώ: με Αγιοπατερικές παραπομπές κι όχι ορθολογισμούς και φιλοσοφίες. Και όχι ανώνυμα σχόλια. Τα απεχθάνομαι. Δικαίωμά μου στα άρθρα μου, επιλογή μου. “Ηδυνθύει Αυτώ η διαλογή μου.”

Συμφωνώ: ο αναθεματισμένος παπάς, ακόμη και στην κόλαση, πάλι παπάς θα είναι! Αλλά τί παπάς; Διαβολόπαπας, ανενέργητος. “Αλλ’ εν μέσω της φλογός εστώς” δεν θα μπορεί καμαρωτός, μυστήρια να επιτελεί και τους κολασμένους ακόλαστα να κοινωνεί και να φουσκώνει πως ήτανε στην επάνω γη, των “Νέων Χωρών” ηγουμενίσκος, κοπέλι του οικουμενικού θρόνου.

Είσαι μπλεγμένος για τα καλά και εμπλεκόμενος Ιεροκανονικά, στην δεσποτοκρατική Διαπλοκή και διασύρεσαι αδίστακτα στην Παναιρετική τη “Ταμπακιέρα!”Κρασοπατέρα του συμβιβασμού, υποψήφιε Βραβείου Ράτζιγκερ, υψώνεις τη σβάστικα του Οικουμενισμού και όποιον πάρει ο χάρος…

Αν είμαστε μεις οι “ταλιμπάν”, εσύ ‘σαι βλάσφημος βομβιστής πνευματικής αυτοκτονίας. Τόσο ανύποπτο κι αθώο κόσμο, τόσες ψυχές παρασέρνεις μαζί σου στο πύρινο ποταμό,στην οκταπλή την ατραπό, στης παναιρέσεως το γκρεμό, σα νέα Σουλιώτισσα δίχως σκοπό, και μάλιστα μηδενός διώκοντος.

Κι’ έρχεσαι απρόσκλητος εσύ μαθήματα εκκλησιολογίας να μας κάνεις. Εμπλέκεσαι συνειδητά στα μοιχειακά μονοπάτια του χαμού και ένα μοντέρνο, νεοεποχίτικο πορνικό “Ασμα Ασμάτων” προσυπογράφεις: Αχ, αυτή… η ερωμένη σου η επισκοπή, σου κάνει τα γλυκά μάτια και σου χαμογελά. Να’ τη πετιέται αποξαρχής, να ‘τη! Κι’ αντρειεύει και θεριεύει!

Θηρίο παπατοπάλη, θα σου το πω και πάλι, κι’ ας τ’ ακούσει το μοιχό σου το κεφάλι, παρίστασαι εμπλεκόμενος και διασυρόμενος στην πνευματική μοιχεία:

«Μοιχεία γαρ εστίν, ω πανσύνετοι και το της κοινωνίας μετέχειν των αιρετικών… Οι μεν τέλεον περί την πίστιν εναυάγησαν, οι δε ει και τοις λογισμοίς ου κατεποντίσθησαν όμως τη κοινωνία της αιρέσεως συνόλλυνται»(Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου P.G. 99, 1176 & 1164).

Τανάπαλιν εμπλέκεσαι στη διαθρησκειακή πορνεία, της Βαβυλώνος του Π.Σ.”ε”, της Πόρνης της Μεγάλης!

“Δύο τοίνυν εισί πορνείαι: Μία μέν ή έπί τη Πίστει, έτέρα δέ ή έπί τω σώματι. Ο γουν αλούς τη αιρετική ΚΟΙΝΩΝΙΑ, αυτός εστίν ο εκπορνεύσας είς Θεόν!”

Εμπλέκεσαι λοιπόν κι’ εσύ, “ο εκπορνεύσας εις Θεόν!” Μαζί με όλους τους άλλους. Κι είχατε το θράσος όλοι εσείς, της Φλωρίνης οι ιερείς, περισπούδαστα κηρύγματα ηθικής να μας κερνάτε. Τώρα, πού πάτε; ΚΑΤΑ ΚΡΗΜΝΟΥ. “Τσίπα ουδαμού…” Οι δεδουλωμένοι τη δουλεία και δειλεία του Θεοκλήτου, αποδύονται την πρώτην Θεοΰφαντον στολήν του Παρακλήτου και προκαλούν απροκάλυπτα εμάς τους απομακρυνσθέντες από των ψευδεπισκόπων διά την αγάπην της Φιλτάτης ημών Ορθοδοξίας.

Εμπλέκεσαι στης ενωτικής Μνημονεύσεως τον Μολυσμό και της αμετανοησίας το κολασμό. “Όσοι εμπλέκονται και ακολουθούν την αίρεση, ΧΑΝΟΝΤΑΙ!” (Μεγ. Αθανασίου, Κατά Αρειανών, Σελ. 54).

Χάνεστε αχαρίτωτοι στο χάος του χαμού, χασκογελάτε και χαχανίζετε στα χαλάσματα του Οικουμενισμού, πως τάχα μας κάνετε και “χαλάστρα”. Χαμένη ιερατική ψυχή… Άψυχο κορμί που λαχταρά να γευθεί βοσπορίτικη ηδονή ενώ γλυκοφιλεί του Πάπα τη παντούφλα. Ενώθηκε στα Διαθρησκειακά Λαδάδικα του Π.Σ.”ε” και πρόκειται να ενωθεί με τον αντίχριστο επί θύραις.

“Όποιος ενώθηκε (διά Μνημονεύσεως και Κοινωνίας) η πρόκειται να ενωθή με καταδικασμένους και εκτός Εκκλησίας ευρισκομένους αιρετικούς εγκαταλείποντας την Εκκλησία, εκπίπτει ΑΜΕΣΑ της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και της ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ!” (Α΄ και Β΄ Κανόνες Γ΄ Οικ. Συνόδου).

“Αναθεματίζονται Πνεύματι Αγίω, πάσης εκκλησιαστικής κοινωνίας εντεύθεν ήδη υπό της Συνόδου εκβεβλημένοι, και ανενέργητοι υπάρχοντες» και «ήδη του επισκοπικού βαθμού απαλλοτριωθέντες» και μάλιστα “προ Συνοδικής Διαγνώσεως!” (Βαλσαμών).

Το Άγιον Πνεύμα, Ο ΘΕΟΣ, (και όχι ο Νίκος Πανταζής) μέσω Συνόδου Οικουμενικής, μέσω δηλώσεως κατηγορηματικής και καταδικαστικού Κανόνα, αποφαίνεται: “Εκπίπτει άμεσα της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και της ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ!” 

Εσύ βέβαια, παπατοπάλη, “πάλιν και πολλάκις” συ προσπίπτεις τω ακοινωνήτω σου προέδρω Θεοκλήτω. Δεν δέχεσαι άμεσες εκπτώσεις. Δεν παραδέχεσαι απώλεια ιερωσύνης, κι ας το λέει ολόκληρη Οικουμενική Σύνοδος. Η δική σας Κολυμπάρεια συναγωγή, ανωτέρα πως είναι αυτή θαρεί, κι ας επιτελεί Θούρειο του Εωσφόρου!

Τί κι αν δεν το δέχεσαι; Είσαι ενάντιος του Θεού! Γίνεσαι και συ ΘΕΟΜΑΧΟΣ! Τ’ Αμυνταίου ο διδάχος, “διδαχαίς ποικίλαις περιφέρεσαι” και δεν ενδιαφέρεσαι για τα πάμπολλα παραδείγματα Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως της Εκλλησιαστική μας Ιστορίας. Εμπλέκεσαι και γίνεσαι ελεεινός.

Ετούτος ο τσαλαπετεινός, “ο πάπουζας αγριοπετεινός και φραγκοκόκορας, λέγεται αλλιώς και Έποψ ο κοινός ή Έποψ ο γνήσιος (Upapa epops)” και εξ’ επόψεως Κανονολογικής τα έκανε μαντάρα. Τρομάρα τάχα που πήραμε οι “αποτυχημένοι”. Να έχεις αποτυχία εκκλησιολογική, ναυαγισμένος παντελώς περί την Πίστιν, (παντελή μου) καταποντισμένος στης παναιρέσεως το βυθό και ν’ αποκαλείς ξεδιάντροπα τους άλλους “αποτυχημένους”. Καλά τα πας, παπατοπάλη, στην ομοιοκαταληξία. Μη σε αδικήσουμε κιόλας. Απέτυχες οικτρά. Και πέτυχες έπαθλα πολλά. Έτυχες επαγγελιών.

Σα πολλοί διδάσκαλοι και θεολόγοι γίνεσθε μερικοί… Αυτοκατάκριτοι, κακόμοιροι και της αιρέσεως κοινωνιακοί, διαβάστε καλά την λέξη-κλειδί: “άμεσα!” Αυτοστιγμή, αυτομάτως, ακαριαίως. Δεν λέει “σταδιακώς”, δεν λέγει “πρέπει πρώτα κάποια Σύνοδος να τον καταδικάσει…”

Κι αν έτσι νοσεί τόσο πολύ, τόσο αθεράπευτα ο φαύλος συλλογισμός σας, τότε από ΠΟΙΑ Σύνοδο καταδικάστηκε ο Εωσφόρος κι είμαστε υποχρεωμένοι να αποτειχιζόμαστε από αυτόν;

Από ΠΟΙΑ Σύνοδο καταδικάστηκε ο Βάαλ και σβήσαν τόσο “άδικα” ολόκληρες ιστορικές της Σμύρνης επτά Εκκλησίες;

Από ΠΟΙΑ Σύνοδο καταδικάστηκε ο Προσκοπισμός κι ο Θεοσοφισμός κατ’ όνομα;

Κι αυτός ο Άθεος Κουμουνισμός από ΠΟΙΑ Σύνοδο καταδικάστηκε και τον καταδικάζουν (δικαιότατα βέβαια) τόσοι γέροντες διορατικοί και χαρισματούχοι;

Ο Σατανάς έπεσε, πέπτωκεν ακαριαίως “ως αστραπήν!” Δεν είναι σχήμα λόγου! Δεν κάνει ο Θεός ποίηση πεζή για να “ζωντανέψει την εικόνα γλαφυρή της πτώσεως του Εωσφόρου…” Η ιστορική πτώση αυτή έκανε πάταγο εκκωφαντικό σε ολόκληρο το σύμπαν και στα άλλα παρακείμενα σύμπαντα πέραν του ηλιακού στερεώματος ετούτου. Αστραπή επί τούτου. Ο ανατριχιαστικός κρότος εκατοντάδων αστραπών κι ο κραδασμός σεισμοποιών δονήσεων αντήχησε στις τάξεις των επουρανίων δυνάμεων με άυλη, ανατρεπτική ανατριχίλα. “Στώμεν καλώς!”

Παπατοπάλη, παπαμανάδη, π. Επιφάνιε, π. Λαυρέντιε και σύ κουκοσκιάχτη αργόσχολε και άλαλε δεσποτοκράτη Θεόκλητε, ΔΕΝ στέκεστε καλώς! ΚΑΚΩΣ, πολύ κακώς κοινωνείτε με ακοινωνήτους και αποβλήτους ψευδεπισκόπους και Λυκοποιμένες.“Πίπτετε άμεσα της ιερωσύνης και της κοινωνίας.”

Αλλά, και ο Αδάμ πέπτωκεν “άμεσα”, και εξεβλήθη του παραδείσου ακαριαίως!

Και ο Ιούδας επίσης πέπτωκεν “άμεσα”, παραχρήμα εισήλθεν ο διάβολος στη ψυχή του, στο μυαλό του, στη ζωή του.

Αλλά, και ο Πάπας πέπτωκεν “άμεσα”, αυτοστιγμή, ακαριαίως! Στήλη άλατος και τυμπανιαίος. Στώμεν καλώς! (τύφλα να ‘χει το ιστολόγιο του “πατρίου” και το απόκρυφο σπήλαιο ληστών του “Κρυφού Σχολείου”).

Αμέσως, παραχρήμα θα έρθει κι ο Νυμφίος, “ως κλέπτης εν νυκτί”. Εκεί, δεν θα περνάνε οι κολακείες και οι φιλοφρονήσεις οι πατριαρχικές. Εκεί, δεν θα μετρούν και δεν θα απολυτρώνουν οι πεπαλαιωμένες “Νέες Χώρες”. Εκεί, αμέσως, παραχρήμα θα στηθεί η Παγκόσμια Κρίση, “εν ριπή οφθαλμού…”

Από κάτι ψευτοιερωμένους σα και σένα, παραχρήμα πρέπει να αποκοπούν άπαντες οι πιστοί με δύναμη θεϊκή.

Το αντώνυμο του υπερθετικού βαθμού “σεβασμιώτατος” είναι το ασεβέστατος. Κι αν παραπονούνται κάποιοι ανώνυμοι κι απόκρυφοι παιδαγωγοί πως “ύβρι αυτό αποτελεί”, τα λέγει η Αγία Γραφή και όχι ο Νίκος Πανταζής:

“Οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ᾿ ἢ ὡσεὶ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς!” (Ψαλμ. 1,4).

“Εσείς οι αιρετικοί ποιμένες “γεγόνατε ασεβέστεροι πάντων των αιρετικών!”(Μεγ. Αθανασίου, Κατά Απολιναρίου Σελ. 154, P931).

Ακόμη και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μαγαρίζει τον κάποτε “εκλεκτό λαό του Θεού” ως ασεβέστατο πάντων: 

“Μέχρι κατά του Χριστού το πάντων ασεβέστατον έργον ετόλμησαν, την δοθείσαν αυτοίς παραιτησάμενοι χάριν!” (Ερμηνεία Εις τους Ψαλμούς ΡΕ’ Σελ. 861, P672).

Σε σένα και στους ομοίους σου παπατοπάλη, ισχύει και πάλι η προφητεία του Μεγάλου μας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού:

«Στους έσχατους καιρούς μας οι Ιερείς θα είναι οι ασεβέστεροι πάντων!!”

Εσύ βέβαια, τους έχεις ξεπεράσει όλους! Άντε και καλή επισκοπή, μιας και τόσο πολύ, παπατοπάλη, την ορέγεσαι με όλη σου τη ψυχή. ΝΤΡΟΠΗ. Μαχαιρώνετε πισώπλατα τον Ομολογητή π. Παΐσιο και υβρίζετε, ώ σκληροτράχηλοι και σκληρόκαρδοι, λακτίζετε προς κέντρα! Να ήταν τουλάχιστον από αγνωσία, “πάει κι’ έρχεται”.

“ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσι· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω…” Σα δε ντρέπεσαι λέω γω, ντροπή σου παπατοπάλη!