.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Όταν σε συκοφαντούν...



Σε κατηγορούν, σου φέρονται αχάριστα και σε αδικούν; μην απαντάς. Σιώπα. Δείξει ότι δεν ζητάς καμιά δικαίωση από τον κόσμο της ψευτιάς και της υποκρισίας τους. Θυμίσου ότι κανείς ποτέ δεν ξεχώρισε δίχως να λασπωθεί και ότι δεν μπορείς να αναστηθείς εάν δεν σταυρωθείς. Οπότε όσο σε λασπολογούν εσύ θα ανθίζεις και όσο σε βρίζουν θα μοσχοβολάς. Τότε θα νιώσεις μια βαθιά ηρεμία και γαλήνη. Μια γλυκιά αίσθηση αγκαλιάς θα κυκλώσει το κορμί σου και η καρδιά σου θα πλημμυρίσει από φως. Είναι η Χάρις του Θεού, που αγκαλιάζει ό,τι ο κόσμος αφήνει ορφανό...

π. λιβυος